Günün ikinci bölümü, öncekini okumayı unutmayın <3
Gökalp; Alara
Gökalp; Melih Hoca'ya ulaşamadım
Gökalp; Eğer evdeyse yarın da antremana gelemeyeceğimi söyler misin?
Gökalp; Teşekkürler şimdiden
Gökalp çevrimdışı, 19.58.
Alara çevrimiçi, 20.04.
Alara; Söylerim tabii
Alara; Sen iyi misin?
Alara; Gerçi bugünkü antremandan sonra tahmin ediyordum yarın gelmeyeceğini
Telefonumu çalışma masasının üzerine bırakıp açık ekrana bakarak Gökalp'in cevap yazmasını beklemeye başladım. Günlerdir hastaydı. Bu, bu hafta gelmeyeceği üçüncü antreman olacaktı.
Babam başka birisi olsaydı numara yaptığını düşünür ve bu kadar önemli bir maça bu kadar az zaman kalmışken antremanları aksatması yüzünden o oyuncuyu yedeğe atardı ama söz konusu Gökalp olduğunda anlayışla karşılıyord. Gökalp'in asla yalan söylemeyeceğini ve gerçekten kötü olmasa antremanı aksatmak gibi bir şey yapmayacağını bilirdi.
Gökalp bir türlü iyileşemiyordu ve sürekli daha kötüye gidiyordu. Antremanlara gelmediği günlerde evde dinlenip biraz daha iyi oluyordu. Ertesi gün antremanda terlediğinde ve o teri üzerinde kuruduğunda önceki günden daha kötüleşiyordu hastalığı.
WhatsApp'tan gelen bildirimle telefonum titrediğinde uygulamaya girdim.
Gökalp; İyiyim sayılır
Gökalp; Dünden kötü değilim ama gündüz ki kadar iyi de değilim
Gündüz de pek iyi değildi aslında. İyiymiş gibi görünmeye çalışıyordu ancak hastalık gözünün ferini götürmüştü.
Alara; Tek misin evde?
Alara; Tuğçe yanında olsa iyi olurdu
Gökalp; Tuğçe'nin bu hafta finalleri var
Alara; Yunus?
Gökalp; Antremandan sonra camış gibi uyur o
Dudağımı dişleyerek yazacağım şeyden emin olmak için kendime birkaç saniye süre tanımak istedim.
Babamın Gökalp'i yanına aldığı zamandan bu yana onu tanıyordum ve aramız iki arkadaş olarak fazlasıyla iyiydi. Sadece takımın diğer oyuncularına kıyasla Gökalp'ten birazcık çekiniyordum. Bunun sebebi de ona karşı hislerimin arkadaşlıktan öte olmasıydı. Birazcık vicdanım sızlıyordu, beni arkadaşı olan gören birine hisler beslediğim için fakat bu benim elimde olan bir şey değildi.
Yazacağım mesaj yıllardır arkadaş olan iki kişi için çok normaldi.
Alara; Benim gelmemi ister misin?
Alara; Hasta insanı iyileştirmekte üstüme tanımam
Alara; Sabaha hiçbir şeyin kalmaz
Gökalp; Hayırdır büyü mü yapacaksın?
Gökalp; Bu hastalığın sabaha kadar geçme şansı yok çünkü
Alara; Bana güven ve kendini maharetli ellerime bırak
Alara; Gerçekten bak
Alara; Bizim evdeki 5 yaşındaki veledi de hasta olduğunda birkaç saatte ayağa dikiyorum
Gökalp; Kardeşine olan sevgin göz yaşartıcı
Alara; Çok yaramaz Gökalp :(
Alara; Biliyor musun geçen gün üzerinde üç günümü harcadığım ödevimi bozdu
Alara; Çok kinliyim çok
Alara; Elimde olsa kapı dışarı ederim de annem üzülür
Gökalp; spcmğwöciwşx yazık sana
Alara; :(
Gökalp; Tamam bu arada
Gökalp; Bırakayım kendimi senin maharetli ellerine
Gökalp; Bekliyorum gelmeni
Gökalp çevrimdışı.
Alara yazıyor...
Alara çevrimiçi.
Alara yazıyor...
Alara; İmdat (Gönderilmedi.)
Alara; Gel dedi (Gönderilmedi.)
Alara; Ama ben kabul edeceğini düşünmemiştim ki 😭 (Gönderilmedi.)
Alara; :( (Gönderilmedi.)
Alara; Tamamm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VOLEYBOLCU | Texting
Teen FictionAlara Yılmaz babasının başantrenörlüğünü yaptığı milli erkek voleybol takımının kaptanına aşık olur... '300423