For the seventh time (Vkook/Kookv)

✦•شات¹²•✦

[شبِ بعد]

ناشناس:
«اوه خدای من! عزیزدلم! من تورو بلاک نکردم... هیچ ایده‌ای ندارم که چرا پیام‌هات بهم نمی‌رسن اما دلیل‌شو پیدا می‌کنم باشه؟»

۰۰:۰۰

ناشناس:
«سعی می‌کنم خیلی زود دلیلشو بفهمم... فقط لطفاً بهم بگو تو کجا زندگی می‌کنی؟؟؟ اسمتو بهم بگو! و خواهش می‌کنم آدرس دقیقتو بهم بده عشقِ من، من باید پیدات کنم! من یه مزاحم یا غریبه نیستم، ما به‌هم وصلیم! ما عشق زندگیِ همدیگه‌ایم! لطفاً بهم اعتماد کن! برام سخته که این‌جوری توضیحش بدم. ما باید حضوری باهم حرف بزنیم! اوه! لعنت! وقتم داره تموم میشه... امیدوارم پیام‌هام کامل به دستت برسن... دوستت دارم؛ باشه؟ لطفاً بهم اعتماد کن!»

۰۰:۰۷

جونگکوک اون شب با یکی از دوست‌هاش که حالش بد بود و نیاز به درد‌و‌دل داشت، به سوپرمارکت سرکوچه رفته بود.

و دقیقاً به همین دلیل هیچ توجهی به موبایلش نداشت و وقتی به خونه برگشت تازه ناشناسش رو به‌خاطر آورد...

بعد از این‌که لباس‌هاش رو تعویض کرد و در رختخوابش دراز کشید، بالأخره وارد اپلیکیشن شد و پیام‌های عجیب‌وغریب‌ترِ ناشناس رو خوند.

دروغ بود اگر می‌گفت موهای تنش با دیدن اون ‌پیام‌ها سیخ نشدن! چون...
مسیح!
اون دقیقاً با چه کسی سر‌وکار داشت؟!
کنجکاوی امونش رو بریده بود...

چرا اون شخص واضح حرف نمی‌زد و خودش رو درست معرفی نمی‌کرد؟! جونگکوک واقعاً نمی‌دونست که چی‌کار باید بکنه...

جونگکوک:
«متأسفم که انقدر دیر دارم جواب میدم؛ تازه برگشتم خونه... ببین من واقعاً نمی‌تونم آدرسمو بهت بدم چون محض رضای خدا من اصلاً تورو نمی‌شناسم! و تو چطور می‌دونی من زیرِ لب لعنتی‌ام خال دارم ولی اسممو نمی‌دونی؟! تو که یه استاکری چیزی نیستی درسته؟ امیدوارم نباشی چون می‌خوام سعی کنم بهت اعتماد کنم، اما این به اصلاً به این معنا نیست که آدرسمو بهت میدم؛ اوکی؟ من نیاز دارم که بیش‌تر ازت بدونم.»

.۲:۱۱

تحویل داده نشد

جونگکوک:
«و لطفاً ان‌قدر منو عشقت صدا نکن! نمی‌تونم این حرفاتو تحمل کنم! برام ادای عاشقای دل خسته رو درنیار اوکی؟ من دیگه باید بخوابم، بای.»

۰۲:۱۳
تحویل داده نشد

__⊹₊•˖°✧°˖•₊⊹__

سلام :)
هنوزم حدسی ندارید؟!

لاو یو آل: 🌸Nilz

✨Touch my
lonely soul✨
👇🍃