𝙳𝙴𝙰𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃🖤[Completed]~ʸᴵᶻᴴᴬᴺ

CHAPTER 👉 01

( Nanjing - 7:00 am )

අවුරුදු හයක් ගෙවිල ගිහින් දන්නෙම නැතුව..දන්නවද ඒ අවුරුදු හය මම ගෙවා ගත්තෙ කොච්චර අමාරුවෙන්ද කියල.. USA ඉදන් එදා මම චීනෙට පය ගහපු දවස මට කවදාවත් අමතක නෑ.. මම හිතුවෙ මට එයාව අමතක කරන්න පුලුවන් වෙයි කියල.. ඒත් මට බැරි උනා එයාගෙ මතක වල දාන්න..

ඉතින් මම ලෝකෙට පෙන්නුවා මම සතුටින් කියල.. ඒත් හැම රෑකම මම එයාගෙ පින්තූර බල බල කදුළු බොනවා.. මගෙ හදවතට එකගව කොහොමද මම ආතල් එකේ ඉන්නෙ.. මට මේ ලෝකෙ මගේ කියල කවුරුත් නෑ.. මමත් උත්සහ කරා දිවි නහ ගන්න.. ඒත් උඩ ඉන්න කෙනා මට ඒකට ඉඩ දුන් නෑ.. මරනය බදා ගන්න යන හැම වෙලාවකම මට එයාගෙ හිනාව මැවි මැවි පෙවුනා..

ඉතින් මම ජීවත් වෙන්නෙ මට ඕනවට නෙමෙයි.. අද උනත් මැරිල යනව නම් මම දෙපාරක් හිතන් නෑ ඒකට මූණ දෙනවා..මගෙ අතින් ගෙවා ගන්න බැරි පාප කර්මයක් උනා.. ඒ පව් හේදෙන්න මම ඉන්න ගේ කිට්ටුවම මගේම කියල Clinic එකක් දාන් ඉන්නවා.. ඒකෙ හැමදේම මම කරන්නෙ තනියම..Clinic එක පටන් ගත්ත මුල් කාලෙ දෙන්නයි තුන් දෙනයි පෙශන්ල ආවෙ. ඒත් දැන් තිහත් පන්නල සෙනග එනවා.. ඒ හැමෝවම සුව කරනවා මට පුලුවන් විදිහට..ඒ හැම පේශන් කෙනෙක්ම එක දෙයක් මට කියනවා.. "" දෙවි පිහිටයි පුතේ.."" ඒ වචනෙ අහගන්න ඒ වගේම එයාල මගෙ අත් දෙක අල්ලලා කියන වචන ඇත්තටම කනට මී පැණි වක්කරනවා වගේ දැනෙන්නෙ..

මහ ලොකු hospital එහෙක මෝචරියක කාලෙ ගෙවපු මගෙ අතින් දැන් ගොඩක් පේශන්ලගෙ ලෙඩ සුව වෙන එක ගැන නම් මගේ හිතට ලොකු සහනයක් ගෙනාවා..ඉතින් අදත් මේ යන්න හදන්නෙ මගේ දිව්‍ය විමානෙට..

බැල්කනියෙ තියන මල් පෝච්චි වල මල් වලට වතුර දදා හිටපු මගේ මුවගට හිනාවක් ආවේ.. පඩි පෙල නැගගෙන උඩට දුවන් එන නංගිව දැක්කම..

මම ඉන්නෙ දෙමහල් නිවසක..අත්තම්ම කෙනෙකුයි අවුරුදු විස්සක නංගියෙකුයි තමයි පල්ලෙහා ගෙදර ඉන්නෙ.. එයාලගෙ ගෙදර බෝඩ් වෙලා ඉන්නෙ මම..ඉතින් උදේට හැමදාම අත්තම්ම හදල දෙන බ්ලැක් කොෆි එක ගෙනත් දෙන්නෙ නංගි තමයි මට.. මොකද අත්තම්මට විටින් විට පඩි පෙල නගින්න බැරි නිසා..අත්තම්මට වයස හැත්ත හතක්..එයා දණිස් අමාරුවෙන් පෙලෙන නිසා.. වැඩි හරියක් එයා ඉන්නෙ පුටුවක් උඩ තමයි.. අත්තම්ම කෙනෙක්ව දැකලවත් නෑ මම පුංචි කාලෙ.. මොකද මම ඉපදෙද්දිම වගේ මගෙ අත්‍තම්මල හිටියෙ නෑ.. අම්ම කිව්වෙ එයාලව දෙවියො ගත්ත කියල එයාල ලගට..