𝙳𝙴𝙰𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃🖤[Completed]~ʸᴵᶻᴴᴬᴺ

CHAPTER 👉 33

[ මසකට පසු ]

හරි ඉක්මනට මේ මාසෙ ගෙවිල ගියා දන්නෙම නැතුව.. වටින කියන දේවල් වගේම ආදරනීයන්ද අහිමි කරපු මාසයක් උනා..හ්ම්......යීබෝ එක්ක රණ්ඩු සරුවල් ඇති කර ගත්ත දවසෙම අත්තම්ම අපිට නොකියම යන්න ගිහින් තිබ්බ ආයෙ නොයෙන්නම..

ඉතින් එතනින් පස්සෙ මගෙ නංගි මානසිකව ගොඩක් ඇද වැටුන.. ඒ වගේම බලන් ඉද්දිම කෙට්ටු වෙලා ඇදිල ගියා මන්දපෝෂණය හැදිල වගේ.. එයාට දුකයි තමයි දරාගන්නත් බෑ කියල මම දන්නවා...ඒත් අත්තම්ම මටත් ගොඩක් වටිනවනෙ.. මටත් දුකයි එහෙමයි කියල මම මැරෙන්නද.. අත්තම්මගෙ කාලෙ ගෙවීගෙන යනව කියල මම දැනගෙන හිටියෙ.. වයසත් එක්ක එයා හිටියෙ ගොඩක් දුර්වල වෙලා.. නංගිට මේ දේවල් ගැන තේරුමක් නෑ.. එයා හිතන් ඉදල තියෙන්නෙ අත්තම්මව තව කාලයක්ම එයා ලග තියාගන්න..

අපිට බෑ මිනිස්සු මැරෙන එක නවත්තන්න..විශේශයෙන් වයසක කෙනෙක්ව අපිට කොහොමත් යන්න නොදී අල්ලන් ඉන්න බෑ.. ඒ මනුස්සය හුස්ම ගත්තත් ඇස් ඇරගෙන ඉන්නෙ අමාරුවෙන් නම් වේදනා විදිනව නම් ආදරනීයෙක් විදිහට අපිට පුලුවන් ද බලන් ඉන්න..

ඉතින් හොදම දේ සැනසීම එයාලට ලගා කරල දෙන එක නේද.. ඉතින් මම උනත් කරේ ඒක.. මගෙ අම්ම තාත්තා මුලින්ම මාව දාල ගියා කියල මම දුක් වෙවී අඬ අඬ හිටියෙ නෑ.. බොහොම කෙටි කාලයක් දුක් වුනත් පස්සෙ අඩු පඩු ගසා දාල තනියම නැගිට්ට.. පස්සෙ මන් ලගින්ම හිටපු මගෙ දිදී මාව දාල ගිය මොහොතෙ මම පස් කාගෙන වැලපුනා.. පස්සෙ ටිකෙන් ටික මමම මගෙ හිත හදා ගත්ත..ඉතින් දැන් මට බෑ නංගිට කියන්න අත්තම්ම ගැන නොහිත ජොලියෙ ඉස්සර වගේ හිටපන් නංග කියල.. මම දන්නවා අමාරුයි කියල හිත හදාගන්න.. ඒ හින්ද එයාට ඇත්ත තේරුම් ගන්න කාලයක් දීල මම නිහඬ උනා..

අත්තම්මගෙ මරනෙ වැඩ කටයුතු ඉවර කරයින් පස්සෙ.. මම උනත් මූඩ් ගහල හිටියට මට යීබෝව මතක් උනා.. එයා මේ මාසෙ පුරාවටම ආවෙ නෑ.. එදා එනවයි කියල ගිය එයා ආයෙ කිසිම දවසක ආවෙ නෑ අපි එක්ක රණ්ඩු කරන්නවත්.. මට ඒ ගැන නම් පුදුම හිතුන..එයා හිත හදාගත්තවත්ද කියලත් නොහිතුනාම නෙමෙයි..එයා ආපු නැති එක මට ගානක් නෑ වගේ හිටියට.. මගෙ හිතේ කොනක පුංචිම පුංචි දුකක් ගෑවිල තිබ්බ වගේම එයාව ආයෙත් දකින්න මම ආස කරා..