အချစ်ဦးမဟုတ်ပါ သို့​သော် (Completed)

အခန်း(၂၀)

### အချစ်ဦးမဟုတ်ပါသို့သော် ###
အခန်း(၂၀)

"Hello!...welcome to Nan Maha Myaing Company..."
(နန်းမဟာမြိုင်ကုမ္ပဏီကနေ ကြိုဆိုပါတယ်...)
"Hi Mr Sao Bhone Yate Khaung..."
(ဟိုင်း... မစ္စတာစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်...)
"Yes I'm Sao Bhone Yate Khaung... what is your name..."
(ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော့်နာမည်စဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်ပါ... ခင်ဗျားနာမည် ဘယ်လိုခေါ်ပါသလဲ...)
"I'm Lewis..."
(ကျွန်တော်က လူးဝစ်ပါ...)
"Oh! Mr Lewis what can I do for you..."
(အိုး... ခင်ဗျားအတွက် ကျွန်တော် ဘာများကူညီပေးရမလဲ မစ္စတာလူးဝစ်...)
သူ လူးဝစ်ဆိုတဲ့ နိုင်ငံခြားသား တစ်ယောက်ကို နှုတ်ဆက်ရင်းနဲ့ မေးလိုက်တော့ မစ္စတာလူးဝစ်ကလည်း သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး နှုတ်ဆက်ရင်းနဲ့ ကုမ္ပဏီရဲ့အပြင်အဆင်နဲ့ ပစ္စည်းတွေကိုကြည့်လိုက်ကာ
"I wanted a teak table and some chairs..."
(ကျွန်တော် ကျွန်းစားပွဲနဲ့ထိုင်ခုံတစ်ချို့ လိုချင်လို့ပါ...)
"Yes, where to use Mr.Lewis?"
(ဟုတ်ကဲ့... မစ္စတာလူးဝစ်က ဘယ်နေရာမှာများ သုံးချင်လို့ပါလဲ...)
"The company is for my office..."
(ကုမ္ပဏီက ကျွန်တော့်ရုံးခန်းအတွက်ပါ...)
အင်္ဂလိပ်စကားကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ပြောနေတဲ့ ဦးကိုကြည့်ပြီး ကိုး သဘောကျနေမိသည်။ ဦးက တော်လိုက်တာ... စီးပွားရေးမှာရော... လူမှုရေးမှာပါ တော်လွန်းပါသည်။
"How do you feel about this little thing, Mr.Lewis?"
(ဒီပစ္စည်းလေးဆိုရင်ရော ဘယ်လို သဘောရလဲ မစ္စတာလူးဝစ်...)
ဦးက ရုံးခန်းသုံးစားပွဲနဲ့ ကုလားထိုင်တစ်စုံကို ဧည့်သည်ကိုပြလိုက်တော့ ဧည့်သည်က ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သဘောကျစွာဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်နေလေသည်။
"That's great, Mr.Sao Bhone Yate Khaung... my staff will be pleased if I see myself sitting in this chairs..."
(အရမ်းကောင်းပါတယ် မစ္စတာစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်... ကျွန်တော် ဒီထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီး အလုပ်လုပ်နေတာကိုတွေ့ရင် ကျွန်တော့်ဝန်ထမ်းတွေတော့ သဘောကျကြမှာပဲ...)
"Yes, that's right..."
(ဟုတ်ကဲ့... အမှန်ပါပဲ...)
"So I'll just take that one and what is the price?"
(ဒါဆို ကျွန်တော် ဒါလေးပဲယူလိုက်ပါ့မယ်... စျေးနှုန်းက ဘယ်လောက်လဲ...)
"Yes, $700, Mr.Lewis..."
(ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လာ ရ၀၀ ပါ မစ္စတာလူးဝစ်...)
"Can you give me a discount Mr.Sao Bhone Yate Khaung..."
(စျေးလျှော့ပေးလို့ရမလား မစ္စတာစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်...)
ဧည့်သည်ရဲ့စကားကြောင့် သူ ခေါင်းကိုအသာခါရမ်းလိုက်ကာ
"Well, Mr.Lewis knows that not every product in my company is questionable in terms of quality or price..."
"အားနာပါတယ်... ကျွန်တော် စျေးလျှော့မပေးနိုင်ပါဘူး... ကျွန်တော့်ရဲ့ကုမ္ပဏီကပစ္စည်းတွေအားလုံးက အရည်အသွေးမှာရော စျေးနှုန်းအပိုင်းမှာပါ သံသယဖြစ်ရမယ့်ပစ္စည်းတွေမဟုတ်ဘူးဆိုတာ မစ္စတာလူးဝစ်သိမှာပါ..."
မစ္စတာလူးဝစ်က ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် ထိုင်နေရာကနေထလိုက်ကာ စားပွဲပေါ်သို့ လက်နှစ်ဖက်ထောက်ရင်းဖြင့် သူ့ကိုမော့ကြည့်လာကာ
"I know ... that's why I came to the Nan Maha Myaing Company ..."
(ကျွန်တော် သိပါတယ်... အဲ့ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော် နန်းမဟာမြိုင်ကုမ္ပဏီကို ရောက်လာတာပါ...)
"Yes, I'm thankful for that..."
(ဟုတ်ကဲ့ အဲ့ဒီ့အတွက်လည်း ကျွန်တော် ကျေးဇူးအထူးတင်ရှိပါတယ်...)
"Well... well, so I'll just take this one..."
(ကောင်းပြီလေ... ဒါဆိုရင် ကျွန်တော် ဒီပစ္စည်းလေးပဲယူလိုက်ပါ့မယ်...)
"Well ... my staff will transport you to Mr. Lewis's place..."
(ကောင်းပါပြီ... ဒီပစ္စည်းတွေကို မစ္စတာလူးဝစ်ရှိတဲ့နေရာအရောက် ကျွန်တော့်ဝန်ထမ်းတွေ ပို့ဆောင်ပေးပါလိမ့်မယ်...)
မစ္စတာလူးဝစ်က သူ့ကိုစကားတွေသာပြောနေတာ မျက်လုံးကတော့ ကျွန်းစားပွဲဆီမှာသာရောက်နေလေသည်။ ကိုယ့်နိုင်ငံက အဖိုးတန်ရတနာကိုမှ ကြိုက်တတ်တဲ့နိုင်ငံခြားသားဧည့်သည်တွေကြောင့် သူစီးပွားရေးလုပ်ရတာလည်း အဆင်ပြေပါတယ်...
"So let me know, Mr.Sao Bhone Yate Khaung..."
(ဒါဆို ကျွန်တော့်ကိုခွင့်ပြုပါဦး မစ္စတာစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင် ...)
"Yes, Mr.Lewis..."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မစ္စတာလူးဝစ်..."
နိုင်ငံခြားသားဧည့်သည်က ဦးကိုနှုတ်ဆက်ကာ ကုမ္ပဏီထဲကနေထွက်သွားတော့မှ ကိုး ဦးအနားသို့ကပ်လိုက်ကာ
"ဦး... အဆင်ပြေရဲ့လား..."
သူ အနားသို့ရောက်လာတဲ့ ချာတိတ်ရဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ
"အင်း... ချာတိတ်စောင့်ရတာ ကြာသွားပြီလား..."
"ရပါတယ် ဦးရဲ့... ဒီနေ့ကျောင်းကလည်းပိတ် ကိုးလည်း စံအိမ်တော်မှာမနေချင်တာနဲ့ ဦးဆီကိုလာခဲ့တာ... ဦး ပင်ပန်းနေပြီလား..."
သူမရဲ့ ဂရုဏာစကားတွေထဲမှာ သူ နစ်မျောမိသွားလေသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း သူ ချက်ချင်းပဲ နိုးထလိုက်ရ၏။ တကယ်တော့ ချာတိတ်ချစ်တဲ့လူက သူမှမဟုတ်ခဲ့တာ...
"မပင်ပန်းပါဘူး ချာတိတ်ရယ်... လာ ကိုယ့်ရုံးခန်းထဲသွားရအောင်..."
"ဟုတ်..."
သူ ချာတိတ်နဲ့အတူ ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်လာလိုက်လေသည်။
"ချာတိတ် ဒီမှာထိုင်..."
သူထိုင်တဲ့ခုံမှာ ချာတိတ်ကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ ချာတိတ်ကခေါင်းငြိမ့်ကာ ထိုင်လိုက်၏။ ချာတိတ်က ပခုံးမှာအပေါက်ပါတဲ့ ခရမ်းရောင်အကျႌလက်ရှည်လေးကို ဂျင်းပျော့ဘောင်းဘီရှည်လေးနဲ့တွဲဝတ်ထားကာ ဦးထုပ်ပုံစံကြိုးရှည်အိတ်လေးကိုလည်း လွယ်ထား၏။
"ချာတိတ် ကော်ဖီသောက်မလား..."
"ကိုး မသောက်တော့ဘူး ဦး... ဦးအလုပ်လုပ်စရာရှိရင်လုပ်လေ..."
"သခင်လေး..."
"ကိုသက်..."
ကိုသက်ဆိုတဲ့လူက ကိုးကိုကြည့်လာကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြံုးပြလာကာ
"သခင်မလေး..."
"ဟို ကိုးကိုအဲ့လိုမခေါ်ပါနဲ့ အစ်ကို ကိုသက်..."
ကိုးရဲ့အခေါ်အဝေါ်ကြောင့် ကိုသက်နဲ့ဘုန်းရိပ်တို့ ပြံုးလိုက်ကြလေသည်။
"ကိုး... သူက ကိုယ့်ရဲ့အတွင်းရေးမှူး ကိုသက်..."
"ဟုတ်ကဲ့ ဦး... ကိုးကို သခင်မလေးလို့မခေါ်ဖို့ ပြောပေးပါဦး..."
"သခင်မလေးမကြိုက်ဘူးဆိုရင်လည်း ကျွန်တော် မမလေးလို့ပဲခေါ်ပါ့မယ်..."
"ကိုးလို့ပဲခေါ်ပါ..."
"သခင်ကြီးနဲ့သခင်မကြီးတို့က အဲ့လိုခေါ်ရင် ကြိုက်မှာမဟုတ်လို့ ကျွန်တော့်ကို နားလည်ပေးပါ..."
ကြည့်ရတာ အစ်ကို ကိုသက်ကလည်း ဦးတို့နဲ့ မျိုးရိုးတူသည့်ပုံပင်။
"သခင်လေး... ခုနကဧည့်သည်မှာထားတဲ့ပစ္စည်းတွေ အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ..."
"အဲ့ဒါဆိုရင် ဝန်ထမ်းတွေကို သွားပို့ခိုင်းလိုက်ပါ ကိုသက်..."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး... နောက်ပြီး နောက်နာရီဝက်နေရင် ဒီဇိုင်းတွေအတွက် အစည်းအဝေးတစ်ခုရှိပါတယ်..."
"အင်း ဟုတ်ပြီ... အဲ့ဒါဆို အစည်းအဝေးအတွက်လည်း ပြင်ဆင်ခိုင်းထားလိုက်ပါ... ခဏနေ ကျွန်တော် အစည်းအဝေးခန်းထဲ လာခဲ့ပါ့မယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး..."
ကိုသက်က သူနဲ့ချာတိတ်ကို ခေါင်းငုံ့နှုတ်ဆက်ကာ အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားလေတော့သည်။
"ချာတိတ်... ကိုယ် အစည်းအဝေးခန်းထဲ သွားရဦးမယ်... ချာတိတ်ပျင်းရင် လိုက်ခဲ့ပါလား..."
"ကိုး မလိုက်ချင်ဘူး ဦး... ဒီမှာပဲ နေခဲ့ပါ့မယ်..."
"ချာတိတ်တစ်ယောက်ထဲ ရလို့လား..."
"စိတ်မပူပါနဲ့ ဦးရဲ့..."
"ဟုတ်ပါပြီ... ဒါဆို ကိုယ် အစည်းအဝေးသွားတက်လိုက်ဦးမယ်... တစ်ခုခုဆို ကိုယ့်ကိုဖုန်းဆက်နော် ချာတိတ်..."
"ဟုတ်ကဲ့ ဦး..."
ကိုး အခန်းထဲကနေ ဦးထွက်သွားတာကိုကြည့်နေမိလိုက်သည်။ ကိုး ဦးကို မချစ်ပေမယ့် ရွေးချယ်ခဲ့တာ မမှားပါဘူး... ဦးက ကိုးအပေါ်မှာ ကိုး ထင်ထားတာထက်တောင်မှ ပိုပြီးချစ်တဲ့သူဆိုတာ သံသယဖြစ်ဖွယ်မရှိဘူး...
"တီ... တီ... တီ..."
ဖုန်းသံကြောင့် ကိုး ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်ကာ မျက်လုံးပြူးသွားမိတော့သည်။ ကင်း...။ ကိုး ဖုန်းကိုင်ရမလား မကိုင်ရဘူးလား စဉ်းစားလိုက်မိသည်။ တစ်ချိန်တုန်းက ချစ်ရတဲ့သူတစ်ယောက်... အခုချိန်မှာတော့ ဘာမှမတော်စပ် မပတ်သက်တော့တဲ့သူ... စဉ်းစားနေရင်းနဲ့ ဖုန်းက ကျသွားလေသည်။ တကယ်ဆိုရင် အစကတည်းက ကင်း ကိုးကိုမချစ်ခဲ့ရမှာ ကင်းရယ်... အဲ့လိုသာဆိုရင် ကိုးတို့တွေ သူငယ်ချင်းတွေအဖြစ် ပတ်သက်လို့ရနေဦးမှာ... ဒါပေမယ့် အခုတော့....
"တီ... တီ... တီ..."
ဖုန်းက နောက်ထပ် ထပ်ပြီးလာပြန်သဖြင့် ကိုး ကိုင်ရင်ကောင်းမလား မကိုင်တာကောင်းမလား စဉ်းစားလိုက်ပြန်သည်။ ကိုးမကိုင်မချင်း ကင်းက ခေါ်နေဦးမယ်ဆိုတာ ကိုးစိတ်ထဲကနေ အလိုလိုနေရင်း သိနေလေသည်။
"တီ... တီ... တီ..."
ကိုး ချီတုံချတုံဖြစ်နေရင်းကနေ ဖုန်းကိုင်လိုက်လေသည်။
"ဟယ်လို..."
"ဟယ်လို ကိုး..."
"ကိုးကို ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ..."
"ကိုးရယ် ကိုယ်လေ ကိုးနဲ့တွေ့ချင်လိုက်တာ... ကိုးနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ပြီး စကားတွေအများကြီးပြောချင်တယ်..."
ကင်းရဲ့အသံတွေက နာကျင်လွမ်းဆွတ်နေတယ်လို့ ကိုး ထင်မိသည်။ ကိုး ကင်းရဲ့အချစ်တွေကို သံသယမဝင်မိပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ အားလုံးဟာ ကိုးရဲ့အပြစ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။
"ကိုးတို့က ဘာမှမပတ်သက်တော့ဘူး ကင်း..."
"ကိုးရယ်... အဲ့လိုမျိုးတော့ လွယ်လွယ်မပြောလိုက်ပါနဲ့... ကိုယ် ကိုးကို အခုချိန်ထိ... မဟုတ်ဘူး ကိုယ် ကိုးကို ထာဝရချစ်သွားမှာပါ..."
"ကိုး တောင်းပန်ပါတယ် ကင်းရယ်..."
အချစ်ဆိုတဲ့အရာမျိုးက ကိုယ်ချစ်တဲ့သူရှေ့ရောက်ရင် အလိုလိုထွက်ပေါ်လာတတ်တာပဲလား... ကိုး ဝန်ခံပါတယ်... ကင်းကိုမေ့လို့မရခဲ့ဘူး... ကင်းက ကိုယ့်ရဲ့အချစ်ဦးဖြစ်ခဲ့လို့ပဲနေမှာပါလို့ တွေးခဲ့ပေမယ့်လည်း ကိုးရဲ့နှလုံးသားလေးက လက်မခံခဲ့ပေ။
"ကိုးအခုဘယ်မှာလဲ ကိုယ်လာခဲ့မယ်..."
"ဟင့်အင်း... ကိုးကိုမတွေ့ချင်ပါနဲ့ကင်းရယ်... ကိုးတို့က အရင်လိုမျိုး..."
"တော်ပါတော့ ကိုးရယ်... အဲ့လိုစိမ်းစိမ်းကားကားစကားတွေမပြောပါနဲ့... ကိုယ် ကိုးကိုဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုးအသိဆုံးပါ... ကိုး အဲ့ဒီ့လူကိုလက်ထပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာလည်း ကိုယ့်အတွက်ပဲမို့လား..."
ကိုး ငြိမ်သက်နေမိတော့သည်။ ကင်းရဲ့မေးခွန်းတွေအတွက် ကိုးမှာ အဖြေမရှိပါ... မရှိဘူးဆိုတာထက် ကိုး မဖြေချင်ဘူး ကင်းရယ်...။
"ကိုယ် အနုပညာအလုပ်ကို စွန့်လွှတ်နိုင်တယ် ကိုး... ကိုယ် နန်းမဟာမြိုင်ကုမ္ပဏီနဲ့ချုပ်ဆိုထားတဲ့စာချုပ်ကို ဖျက်သိမ်းလိုက်မယ် ... ကိုးလည်း ဦးစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်နဲ့ ကွာရှင်းလိုက်ပါ..."
"ဟင်..."
"ဟုတ်တယ် ကိုး... ကိုးက ကိုယ့်ကို ကိုးဘဝနဲ့လဲပစ်ရလောက်အောင်ချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ကိုယ် အစကတည်းကသာသိခဲ့ရင် ကိုယ် အဲ့ဒီ့ကမ်းလှမ်းမှုကို လက်ခံခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး..."
"ဒါပေမယ့် အခုက..."
"ဘာမှမပြောပါနဲ့တော့ကိုးရယ်... ကိုယ်က ကိုးနဲ့အနုပညာလုပ်ငန်း ဘယ်အရာကိုစွန့်လွှတ်မှာလဲလို့သာ မေးလာခဲ့ရင် ကိုယ် အနုပညာအလုပ်ကိုပဲ စွန့်လွှတ်မယ်ဆိုတာ ကိုး မသိခဲ့လို့များလားဟင်..."
"ကိုး... ကိုး တောင်းပန်ပါတယ် ကင်းရယ်..."
"ဟင့်အင်း ကိုးမှာအပြစ်မရှိပါဘူး... ကိုယ်ကသာ ကိုးရဲ့ပေးဆပ်မှုကိုမသိဘဲအထင်လွဲခဲ့တာပါ..."
"ကင်း... အခု ကိုးက ဦးနဲ့လက်ထပ်ပြီးသွားပြီ... ကင်းနဲ့အရင်လိုပတ်သက်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး ကင်း..."
"ကိုး... ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ ကိုးရယ်... ကိုးမှ သူ့ကိုမချစ်ခဲ့တာ... မိဘချင်းသဘောတူလို့ ယူခဲ့ရတာပဲ ကိုး သူ့ကိုကွာရှင်းလိုက်ပါ ကိုး... ကိုယ့်ရင်ခွင်က ကိုးကို အမြဲတမ်းကြိုဆိုနေမှာပါ ကိုးရယ်..."
"ဟင့်အင်း..."
"မမလေး..."
အသံနဲ့အတူ အခန်းထဲကိုဝင်လာတဲ့ အစ်ကို ကိုသက်ကိုကြည့်ကာ ကိုး လန့်သွားပြီး ဖုန်းကိုချက်ချင်းချလိုက်လေသည်။
"အစ်ကို ကိုသက်..."
"မမလေး ပျင်းနေပြီလား..."
"ဟို... ကိုး မပျင်းပါဘူး..."
"သခင်လေးက ခဏနေဆို အစည်းအဝေးပြီးပါပြီ... မမလေး ပျင်းနေမှာစိုးလို့ ကျွန်တော်က အဖော်လုပ်ပေးရအောင် သခင်လေးက ကျွန်တော့်ကိုထားခဲ့တာပါ..."
"ဟုတ်ကဲ့... ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အစ်ကို ကိုသက်..."
"ရပါတယ် မမလေး..."
ကိုးရဲ့ရင်ထဲမှာ တကယ်ပဲ လှိုက်ဖိုမောသွားရတော့သည်။ ကိုး ဖုန်းပြောနေတာကို အစ်ကို ကိုသက်များ ကြားသွားသေးလားမသိဘူး...။ ကိုး သူ့ရဲ့မျက်နှာကိုအကဲခတ်လိုက်တော့ အစ်ကိုကိုသက်က စာအုပ်တစ်အုပ်ကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေလေသည်။ ကြည့်ရတာ အလုပ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့စာအုပ်ထင်တယ်... ကိုးတို့ဖုန်းပြောနေတာကိုတော့ ကြားသည့်ပုံမပေါ်ပေ။
#######
"ငါ ကိုးရဲ့အချစ်ကို ယုံတယ်..."
"ခညောင်း မင်း ဒီလောက်ထိဖြစ်ပြီးတာတောင် အမှတ်မရှိသေးဘူးလား..."
သူ ရာဇာ့ကို မျက်ခုံးပင့်ကြည့်လိုက်ကာ
"မင်းပြောချင်တာ ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ ရာဇာ..."
ရာဇာက သူ့ကို တအ့ံတသြကြည့်ကာ
"အရူးတပိုင်း ချစ်ခဲ့လို့ မင်း ရူးမတတ်ခံစားခဲ့ရပြီပြီးလေ... ဒါတောင်မှ မင်းက ကိုးအသင်္ချေကို လိုချင်သေးတာလား..."
ခညောင်း ရာဇာ့စကားကို အလေးမစိုက်သလို အကြည့်တွေကိုလွှဲလိုက်ကာ
"ကိုးက အစကတည်းက ငါ့ချစ်သူ... ငါပိုင်ဆိုင်ခဲ့တဲ့လူပါ ရာဇာ... ဟိုလူက မတရားသိမ်းပိုက်လိုက်လို့သာ ကိုးက ငါ့ကိုလမ်းခွဲခဲ့တာ..."
"အရင်ကဘာတွေပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ အခုချိန်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်က လက်ထပ်ပြီးသွားကြပြီ ခညောင်း..."
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုးက ငါ့ကိုချစ်တယ်ဆိုရင် ငါ ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရ လုပ်ရဲတယ်... အဓိကက ကိုး ငါ့ဘက်မှာရှိနေဖို့လဲ..."
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူရဲ့စကားကြောင့် ရာဇာ ခေါင်းရမ်းလိုက်ကာ
"မဟုတ်ဘူး ခညောင်း... အခု မင်းပြောနေတဲ့စကားတွေက စိတ်ကူးယဉ်ဖို့ပဲကောင်းတဲ့အရာတွေဖြစ်သွားခဲ့ပြီ..."
"ရာဇာ... မင်းပြောနေတာတွေကို ငါနားမလည်တော့ဘူး... မင်း ငါ့ဘက်ကမဟုတ်ဘဲ ဟို့လူ့ဘက်ကနေပြောပေးနေတာလား..."
ခညောင်းကိုကြည့်ကာ ရာဇာ နားလည်စွာဖြင့် ခေါင်းရမ်းပြလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ခညောင်းရဲ့ပခုံးကို တစ်ချက်ပုတ်လိုက်ကာ
"မဟုတ်ဘူး သူငယ်ချင်း... ငါ မင်းဘက်မှာအမြဲတမ်းရှိနေမှာပါ... ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့လုပ်ရပ်က မမှန်လို့ငါပြောနေတာ ခညောင်း..."
သူ့စကားကြောင့် ခညောင်း မျက်နှာက သိသာစွာပျက်ယွင်းသွားလေသည်။ ကိုယ်ချစ်ရသူနဲ့အတူ ဘဝကိုဖြတ်သန်းချင်တာ သူ့မှာ အပြစ်ရှိခဲ့တာလား။ သူနဲ့ ကိုးကြားထဲကအခြေအနေတွေက ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်မှ ရှုပ်ထွေးသွားခဲ့ရတာလဲ။ ဒါတွေအားလုံးက ဘယ်သူ့ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရတာလဲ... သူ ကိုးကိုချစ်ခဲ့မိလို့လား... ဟင့်အင်း မဆိုင်ပါဘူး... ကိုးနဲ့သူက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်ကြတဲ့သူတွေ... ဦးစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်ကသာ ကြားထဲကနေ ကိုးကို လုယူသွားခဲ့တာ... တကယ်တော့ ဒါတွေအားလုံးက ဦးစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်ကြောင့်ပဲ...။ သူ့မှာလည်းအပြစ်မရှိသလို ကိုးမှာလည်းအပြစ်မရှိဘူး...။ ထို့နောက် သူ သူ့ပခုံးပေါ်က ရာဇာ့လက်ကို ဆွဲခွာလိုက်ပြီး
"ကိုယ့်ချစ်သူကို ပြန်ပိုင်ဆိုင်ဖို့ကြိုးစားတာ ငါ့မှာအပြစ်ရှိလား ရာဇာ... အပြစ်ရှိတယ်ဆိုရင် မင်းသာ ငါ့နေရာမှာဆိုရင်ရော မင်း ဘာလုပ်မှာလဲ..."
"ငါ..."
စကားပြောဖို့ ဆွံ့အသွားတဲ့ ရာဇာ့ကိုကြည့်ကာ ခညောင်း ပြံုးလိုက်လေသည်။
"ငါခံစားနေရတဲ့ဝေဒနာကို မင်း မခံစားဘူးသေးပါဘူး ရာဇာရာ... မင်းသာ မင်းချစ်ရတဲ့သူကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရင် သိလာပါလိမ့်မယ်..."
"ခညောင်း..."
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို တားလို့မရဘူးဆိုတာသိပေမယ့် ဖျောင်းဖျရင်တော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နားလည်လာမှာပါလို့တွေးကာ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိရဲ့နဲ့ ရာဇာ ခေါင်းမာမာနဲ့ ဆက်ပြောနေမိလေသည်။
"မင်းဘာပြောပြော ငါ နောက်ဆုတ်မှာ မဟုတ်ဘူး ရာဇာ..."
"ငါ မင်းရဲ့ခံစားချက်ကို နားလည်ပါတယ် ခညောင်း... ဒါပေမယ့် ငါက မင်းသူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့အတွက် မင်း မလုပ်သင်တဲ့အရာမို့လို့ ငါ တားနေတာပါ..."
ခညောင်းက သူပြောနေတာကို အရေးစိုက်သည့်ပုံမပေါ်ပေ။ သူသိပါတယ်... ခညောင်းက သိပ်ခေါင်းမာတာ... သူမှန်တယ်လို့ထင်လို့ကတော့ ဘယ်တော့မှ နောက်ဆုတ်မယ့်သူမဟုတ်။
"အခုလိုပြောတဲ့အတွက် ငါ မင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ရာဇာ..."
"ငါက မင်းသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပါ ခညောင်းရာ..."
"အဲ့ဒီ့အတွက်လည်း ငါ မင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
ပြောတာကိုနားမထောင်ဘဲ ကျေးဇူးတင်စကားတွေသာပြောနေတဲ့ ခညောင်းကို သူ ဘယ်လိုနားချရမှန်းမသိ ဖြစ်နေမိတော့သည်။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းထိခိုက်မှာကိုတော့ သူ ကြည့်မနေနိုင်ပေ။
"ငါက မင်းသူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့အတွက် မင်းအတွက် စိုးရိမ်လို့ပြောနေတာပါ..."
"ငါနားလည်ပါတယ်..."
"မင်းနားလည်တဲ့အရာတွေက အပေါ်ယံတွေပဲဆိုတာရော မင်းသိလား..."
"ဟင်..."
"တကယ်လို့ မင်းတွေးထားသလိုသာဖြစ်လာခဲ့မယ်ဆိုရင် မင်း နစ်နာရမှာနော် ခညောင်း..."
"မင်းပြောချင်တာက..."
သူ နားမလည်သဖြင့် ရာဇာ့ကိုပြန်မေးလိုက်ရာ ရာဇာက သူ့မျက်နှာကို သေချာကြည့်လာကာ
"မင်း အခုလိုတွေလုပ်မှာကို ဦးစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်က ဒီအတိုင်းကြည့်နေမယ်လို့ မင်းထင်နေတာလား..."
သူ ရာဇာမေးတာကိုပြန်မဖြေဘဲ တွေဝေနေမိလေသည်။
"သူလည်း ကိုးကိုချစ်လို့လက်ထပ်ခဲ့တာပဲ ခညောင်း... မင်္ဂလာဆောင်မှာ မင်းနဲ့ကိုးတို့ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ စကားပြောခွင့်ပြုပေးခဲ့တယ်ဆိုတာ ဘာလို့များမင်းထင်နေတာလဲ... သူ ကိုးကိုချစ်လို့... ကိုးကိုပျော်စေချင်လို့ ခွင့်ပြုခဲ့တာ... သူ့နေရာမှာ ငါသာဆိုရင် လုံးဝခွင့်ပြုမှာမဟုတ်ဘူး... အရှင်းဆုံးပြောရရင် မင်းကို ငါ ဖိတ်စာတောင်ဖိတ်မှာမဟုတ်ဘူး..."
ခညောင်း ရာဇာ့ကိုကြည့်လိုက်ပြီး ရာဇာ့စကားတွေကို သေချာတွေးနေမိလေတော့သည်။
"အဲ့ဒါဆို ကိုးအပေါ်မှာ ဦးစဝ်ဘုန်းရိပ်ခေါင်ရဲ့အချစ်က ငါ့ထက်ပိုတယ်လို့ မင်းပြောချင်တာလား..."
"ငါမငြင်းဘူး ခညောင်း... ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်က လက်ထပ်ထားပြီးကြတဲ့လူတွေပဲ... တစ်ကယ်လို့ ပြဿနာတစ်ခုခုဖြစ်လာခဲ့ရင် နစ်နာရမှာက မင်းပဲအများဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်..."
"ဝှူး..."
ခညောင်း သက်ပြင်းချလိုက်ကာ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲကို စဉ်းစားလိုက်လေသည်။ သေချာတာတစ်ခုကတော့ ကိုး သူ့ကိုချစ်နေသေးတယ်ဆိုတာကို သိတဲ့အတွက် သူ လက်လျှော့နောက်ဆုတ်မှာမဟုတ်ဘူး။ အချစ်စစ်မှန်ရင် အခက်အခဲနဲ့ကြံုရမယ်ဆိုတာ ချစ်သူတွေအားလုံး သိထားခဲ့တဲ့နိယာမပဲဖြစ်သည်။ သူနဲ့ကိုးလည်း အဲ့လိုပဲထင်ပါတယ်... ကိုးသာ သူ့ဘက်မှာရှိနေမယ်ဆိုရင် အချစ်စစ်အတွက် သူ အခက်အခဲအားလုံးကို ကျော်ဖြတ်နိုင်သည်။ အဲ့ဒါဟာ သူနဲ့ကိုးကြားမှာ ဘယ်တော့မှပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်တဲ့ စစ်မှန်သော ချစ်ခြင်းမေတ္တာပဲ...။
#######
ဆက်ရန် - အခန်း(၂၁)
Eain Mat Kyal