In His Painful Arms

IHPA 03

Her Pov:

"Can we stop in the gas station?" Sabi ko kay Brikezon habang tinitignan ang gas station na madadaanan na namin. "Naiihi na ako." Paliwanag ko.

"Okay. Hurry up, may ibibigay pa ako sayo." I just smiled at him and was about to open the door when he grabbed my arm. Hinawakan niya ang mukha ko at mabilis na hinalikan. "Babawi ako sayo, I promise." Tanging ngiti lang ang sinagot ko sa sinabi niya.

Sasabihin ko ba sa kanya kung ano ang nabasa ko? Ipamumukha ko ba sa kanya ang kasinungalingan niya?

I close my eyes and shook my head.

"Samahan na kita." Sabi niya. Mabilis na tinanggihan ko ang sinabi niya at sinabing mahirap na kung may makakilala sa kanya. "Baka kung mapano ka roon, sasamahan na kita."

"Hindi na nga!" Naiirita na sabi ko sa kanya dahilan para matigilan siya.

Hindi ko alam kung dala lang ba sa pagbubuntis ko kaya ko nasabi iyon o dahil nagagalit na ako dahil sa nabasa ko kanina.

Wala sa sariling lumabas ako sa kotse at malakas na isinarado ang pinto. I quickly walked to the gas station and entered the public restroom. I stayed there for a while until I saw Brikezon come out and when I saw him turn around, I hurriedly walked away and quickly hailed a taxi.

Sa totoo lang ay wala akong pambayad dahil wala akong perang dala.

Paano na ito?

"Manong, nakalimutan ko po ang wallet ko." Pagdadahilan ko ng makababa na ako.

"Hindi pwede yan! Magbayad ka!" Naiinis na sabi ng driver.

Naiintindihan ko naman siya dahil kumakayod siya upang mabuhay ang kanyang pamilya. "Iyang singsing mo! Akin na!" I looked at the ring I was wearing.

This is our wedding ring.

"Here." Napalingon ako sa lalaking nag abot ng bayad kay Manong. "Keep the change." Sabi nito.

"Thank you." I thanked him and was about to turn away when he called me.

"Ms. Roxanne Vallico?" I immediately turned to him and looked at him in surprise. "I mean Mrs. Roxanne Cilligaz." Pagtatama niya sa kanyang sinabi. "Wag kang magulat, nagugustuhan ko tuloy ang reaksyon mo." He said and laughed softly. "Mr. Alzaga, remember me?"

Hindi ko inaakalang napakabata pa pala ni Mr. Alzaga at hindi ko rin inaasahan ang sinabi niya.

Nauna siyang pumasok sa cafe na kung saan namin pin-lanong magkita. Sumunod ako sa kanya na puno pa rin ng pagtatanong at pagtataka kung bakit niya ako tinawag na Mrs. Cilligaz.

Napakaaga rin niya dahil napag usapan namin na magkita ay mamayang 2pm.

Umupo kami at tinawag na niya ang waitress upang mag order. Hindi mawala ang tingin ko sa kanya at sa bawat paggalaw niya ay tinititigan ko.

"Do you want something?" Tanong niya kasabay ng pagngiti.

"Anything is okay." Sabi ko.

When the waitress left, I immediately ask him.

"How did you know that?"