In His Painful Arms

IHPA 15

Her Pov:

My heart beat very fast after I talked to Brikezon. I also quickly ended the call and felt my chest where I could hear its fast beating.

I lied.

It's not the first time I've lied, but every time I lie, I can't help but get nervous.

A few minutes have passed since I called Brikezon. Naghalo halo ang kaba at saya sa kalooban ko. Kung darating man si Brikezon ibig sabihin hindi na matutuloy ang pag alis niya pero pano kong malaman niyang nagsinungaling ako?

It's been 30 minutes.

Parang nanlumo ako ng pumasok sa isip ko na itinuloy parin niya ang pag alis. Talaga bang mas importante yun!?

Nagpabalik balik ako ng lakad sa loob ng kwarto pero agad rin akong tumigil ng maalalang buntis ako. Bakit ba palagi kong kinakalimutan na nagdadalang tao ako? Hindi na nga dapat pa akong nagpapastress!

I calmed myself down a few times and lay down on the bed. Kinumutan ko ang sarili at napatingin sa oras. Mag iisang oras na. Hindi na ako umasa pa na dadating na siya kaya ipinikit ko nalang ang mata at baka dalawin ako ng antok.

But even though I have closed my eyes, I still don't want to go to sleep. May kumikirot sa puso ko at kong anong pumapasok sa isip na nakakapagod.

Sobrang sakit na kasi...

I hope a fairy god mother will come to take away the pain I'm feeling right now.

Kapag naman maiisip kong magkasama sila ni Brettrian at kapag naaalala ko ang mukha ng babaeng yan nanggagalaiti ako sa galit!

Alam niya kayang nagdadalang tao ako at si Brikezon ang ama nito? Imposibleng alam niya. Magaling magsinungaling si Brikezon maging ang pamilya niya kaya nga ikakasal na sila ngayon.

It's just stupid because I thought he was officially mine because we got married. Mrs. Cilligaz na ako. Pero it's a prank! Lahat ng kaganapan sa kasal nayun ay isa lamang palabas, pero kahit siguro na tutuong ikinasal kami ni Brikezon ay hindi ko parin makukuha ang pagmamahal niya.

Ibinababa ko ang kumot at mabilis na napabaling ang tingin sa pinto ng makarinig ako ng malakas na kalabong. Agad na bumungad sa akin si Brikezon na habol ang hiningang nakatingin na ngayon sa akin. Medyo gusot ang suot nito at nakabukas pa ang ilang butones. Magulo rin ang buhok nito.

"Bumalik ka!" I immediately smiled when I saw him. I didn't waste another minute and quickly approached him. Nakahawak parin ang kanang kamay niya sa pinto na para bang dito kumukuha ng lakas dahil sa malayong tinakbo nito.

Yayakapin ko na sana siya ng bigla niyang tinabig ang kamay ko. Napangiwi ako ng maramdaman ang sakit sa pagtabig niya.

"What is this Roxanne?!" He asked. Napayuko nalang ako at hinimas himas ang kamay kong namumula. "I need an explanation! Why the hell did you call me?!" Nanlilisik ang mga mata niya ng inangat ko ang tingin ko.

What do I expect from him?

"Anong nangyari kay baby?" Tinigyan niya ang kabuohan ko at hinawakan pa ang umuumbok kong tiyan. Humakbang siya paatras at hindi makapaniwalang napatingin sa akin.

"Did you lie to me Roxanne?!" May diin sa bawat salitang binibitawan niya. I bit my lower lips and couldn't stop the tears from rolling down my cheeks. Napahilamos siya sa mukha at para bang hindi niya ako kayang tignan.