In His Painful Arms

IHPA 09

Her Pov

I've been busy these past few days because of my art works. Many people have become interested in my works and want to buy them. I have thought of making my own building where I can put all my art works.

I took better care of myself. I took vitamins and then did yoga. I've been watching YouTube videos on how and what I should do to take care of my baby.

Malawak ang ngiti na ibinigay ko sa isang ginang matapos nitong bilhin ang gawa ko. Talagang napakasarap sa pakiramdam ng pinupuri ako ng mga tao dahil sa mga gawa ko.

I looked back at a woman I had noticed earlier. She had been staring at one of my paintings for a while. I slowly approached her and stood aside. I also looked carefully at my work.

"This painting has a lot to say. It doesn't need to be explained because everyone can see and feel it when they look at it." I said with a smile while standing at the painting that was hanging.

"Gusto ko to." She said softly while still not taking her eyes off of the painting.

Matagal tagal ng nakasabit ang mga art works ko dito at natutuwa ako dahil may nagnanais ng bilhin ito.

"Yes. Ofcourse, you can have it."

"Ha?" She looked at me.

Napatitig ako sa kabuuhan ng mukha niya. Maganda siya kaya lang ang dungis ng mukha niya.

"P-pwede bang pakibasa yun?" She pointed to the small hand writing I wrote on the left side of the painting.

"You, forevermore." Basa ko sa title ng art work ko. Napatango naman siya at para bang...

Naiiyak?

"Yo, poribirmor. Ang ganda!" Sabi niya at napalakpak. "Hindi ko nga lang maintindihan. HAHA!" Sinabayan ko siya sa pagtawa.

Medyo na wiwierduhan na ako sa kanya.

She looked back at the painting while I still didn't take my eyes off her. Her dress was very white but had some stains from what she ate. Hindi siya gaanong kaputian at mahaba ang buhok. Hindi ko alam kong anong nangyari sa buhok niya at nagkaguhol guhol ito.

"A-alam mo ba iyong pakiramdam na minahal mo yung isang tao kahit na alam mong bawal?" Hindi ko alam kong ako ba ang kausap niya dahil nasa painting siya nakatingin. "Y-yung pakiramdam na minahal mo siya ng tudo kahit na alam mong may iba na siyang mahal. Y-yung umaasa ka na mahalin ka niya pero hanggang doon lang naman talaga." Unti unting tumulo ang mga luha sa kanyang mata.

Parang magkakasundo kami nito dahil pareho lang pala kami ng pinagdadaanan.

"Y-yes." Sabi ko sabay tango. Bumalik ang tingin ko sa painting.

Naiguhit ko ito noon dahil sa sobrang pagmamahal ko kay Brikezon, pero kasama naman ng pagmamahal ay iyung sakit na dulot nito.

"Pero palaban ako. Makakaya kong labanan ang tadhana." Tumingin ako sa kaliwa at mabilis na pinunasan ang luha.

"Hangang hanga ako sayo, sa determinasyon mo." Ngumiti siya sa akin. Nakita ko pa ang maitim na sa tingin ko ay chocolate na nasa kanyang ngipin. "Magpapabuntis nalang kaya ako sa kanya para pakasalan na niya ako at magiging akin narin siya?!" Tanong niya sa akin at hinawakan ang dalawa kong kamay.