RAKİP (VegasPete)

BÖLÜM 26

Ben geldimmm 🥰

Khom;

Vegas ve Pete'in evinde yaptığımız konuşma sonrasında evden çıktığımızda Nhai ile konuşmak istediğimi söyledim. İlk önce kabul etmek istemese de sonrasında ısrarımı kırmayıp Lilly'i gönderdi ve benimle konuşmayı kabul etti. Şimdi arabada hayattaki en büyük eksiğim yanımda otururken nereye gideceğimi bilmeden yola bakıyorum. Nhaiye çok şey söylemek istiyorum ama bi o kadarda susmak istiyorum. Anlatırsam üzülecek biliyorum ama yıllar geçmiş olsa da içimdeki "acaba bizden tekrar olur mu? " umuduna engel olamıyorum.

Nhai benim gençliğimin en büyük parçası, gençliğimin anlamı... İnsan kavuşamayınca sanırım gerçekten dahada tutuluyor istek duyduğu şeye, yıllardır ona karşı umut beslememin başka bir açıklaması yok çünkü.

-Nereye gidiyoruz?

Nhai konuştuğunda düşüncelerimden sıyrılıp boğazımı temizledim.

-Bilmiyorum, nereye gidelim.

-Khom bak çok ısrar ettiğin için geldim ama aslında konuşamıza gerek yok.

-Gerek var, yıllar önce babam konuştu,sonra sen konuştun hatta çocuklarımız bile konuştu ama ben hiç konuşmadım Nhai.

-Sana defalarca konuşman için fırsat verdim konuşmayan sendin, şimdi beni mi suçluyorsun?

-Hayır, bizim hikayemizde tek bir suçlu var oda benim... Benim korkaklığım yüzünden yaşandı bunca şey.

-Khom bak eskileri tekrar tekrar açmayalım, olan oldu her şey geçti şimdi bunları tekrar konuşmak sadece bizi değil çocuklarımızı da üzer.

Arabayı kenara çektim ve dörtlüleri yaktım. Eminyet kemerimi çözüp derin bir nefes aldıktan sonra Nhai'ye doğru döndüm.

-Bırak konuşayım, sonra sen benim içimdeki saçma umut kırıntısını sök at başka türlü kurtulamayacağım Nhai.

-Peki dinliyorum...

-ilk olarak bilmeni istediğim bir şey var ki ben seni çok sevdim. Hatta ben hayatım boyunca bir tek seni sevdim. O otobüs durağında seni ilk gördüğüm andan beri sadece senle doluydu aklım hep... Ama maalesef ben senin kadar cesur değildim Nhai, babamdan ölesiye korkuyordum. Onun söylediklerine itiraz edecek cesaretim olmadı hiç bir zaman, o ne derse onu yapmak zorundaydım. Seninle en mutlu olduğum zamanda her zaman yaptığı gibi mutluluğumu elimden alan babam oldu.

-Bana babanla ilgili hiç bir zaman bir şey söylemedin.

-Söylemedim, söyleyemezdim... Karşında babasından korkan aciz, güçsüz bir adam olmak istemiyordum. Ama şimdi düşünüyorum da keşke söyleseydim, belki her şey farklı olurdu. Ben okulumuzun bitmesine yakın senli hayaller kurarken babamın benim için farklı planları varmış. Mezuniyetimizin haftasında benimle bir konuşma yaptı...

"Mezun olduktan sonra Bay Dao'nun kızı Lawan ile evleneceksin. Babasıyla konuştuk her şeyi ayarladık. Zaten şirkette çalışacaksın ordada sorun yok, uzatmadan bu konuyu halledeceğiz. "

-Fikrimi sormadı, sevdiğin varmı demedi sadece emirlerini sıraladı ve bana söz hakkı tanımadan yanımdan kalkıp gitti. Sonrasında karşı çıkmak için annemden yardım istedim, amcamla konuştum ama babamın sert duruşu ve kararlılığını kimse bozamadı.

Nhainin gözleri dolmaya başlamıştı, öyle bir bakıyordu ki bana, canı yanıyordu anlıyordum. Benimde canım yanıyor hem yaşattıklarım için,  hem yaşadıklarım için, hem de karşımda onu bu halde gördüğüm için çok canım yanıyor.