THERE is no breakfast served for Rocket the next day after Regan arrived. She was still locked in the bedroom and it's almost noon but no one is entering the room to give her food. Nagugutom na siya at kanina pa din niya nararamdaman na sumisipa ang anak. Wala din rumeresponde sa bawat pagkalabog niya sa pinto at kahit anong sigaw ang gawin niya ay hindi siya pinapansin ng mga tao sa labas.
Wala pa din bente-kuwatro oras mula nang dumating si Regan pero unti-unti na niyang nararamdaman ang hirap na gusto nitong iparanas sa kanya. The way they make her starve and serve a small amount of food for six months was making everything clear. Regan is not stopping on killing her baby but in a different way that doesn't need abortion. Sa ginagawa ng mga lalaki na paggutom sa kanya at hindi pagbigay sa kanya ng tamang sustansya para sa kanyang pagbubuntis ay isa nang paghihirap.
Agad napatayo si Rocket sa kama nang bumukas ang pinto at pumasok doon si Regan. May hawak itong plato at nagulat siya nang ibagsak nito sa sahig ang mga pagkain. Rocket glared at him but he just looked at her without any empathy before he slipped his hands on the pocket of his jeans and leaned on the wall.
"You're hungry, aren't you? Eat that fucking food, bitch."
"How can I eat that when you throw it on the floor?" she answered and Regan walked towards her before grabbing her hair and pushed her down the floor. Napasigaw si Rocket nang ingudngod ng lalaki ang mukha niya sa pagkain at halos masuka siya nang maamoy na panis na ang kanin na binibigay sa kanya.
"Eat it!" sigaw ni Regan habang madiin pa din ang hawak sa buhok niya.
Pilit naman pumiglas si Rocket ngunit hindi pa din siya binibitawan ni Regan. She tried holding his leg but he kicked her hand making her grunt in pain. Agad niyang naramdaman na nagmanhid ang kanyang kamay dahil sa ginawa nitong malakas na pagsipa. Nang bitawan siya ni Regan ay agad siyang napaatras mula dito bago pinunasan ang kanyang mukha. She then glared at him but he just looked at her coldly.
"You won't get food unless you eat that up, Rocket." he said and walked out of the door.
Napahawak naman siya sa kanyang tiyan nang maramdaman na kumirot 'yun. Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya. She already ate the apple that she kept if ever she's hungry and now she doesn't know where to get the food that she needs. Hinayaan lang din niya ang panis na pagkain na nakakalat sa sahig at dumiretso sa banyo para linisan ang sarili. Ramdam niya ang galit sa dibdib niya dahil sa ugali ni Regan.
Hindi na kaya ni Rocket na pakisamahan pa ng maayos si Regan. Tila nagsisisi siya na naging mabait siya ng ilang linggo sa lalaki at hindi niya pa din matanggap na hinayaan niyang maging malapit ito sa kanya. She stared at her face in the mirror and she lost weight within the six months of being locked inside the room. Rocket turned her gaze to the necklace Regan gave her and with the rage she feels, she pulled it hard that made the hook snap. Nilapag niya ito sa ibabaw ng sink at naisip na ibalik na lang 'yun sa lalaki.
She was wrong to believe the kindness that Regan showed him. It was all temporary. Rocket understands that he did all of this because she's disobeying him but she can't accept that Regan wants to kill an innocent child just to make everything back to normal. Hindi kayang tanggapin ng konsensya niya na pumatay ng isang bata. Mas pipiliin pa din ni Rocket na mahirapan pero sa kabila nu‟n ay pinagdadasal pa din niyang hindi mawala sa kanya ang batang pinoprotektahan.
Kinahapunan ay muling bumukas ang pinto at muling pumasok si Regan. His eyes shifted to the plate that's still on the floor before he glared at her. Agad lumapit ang lalaki sa kanya bago siya nito sinabunutan at hinagis sa pagkaing nasa sahig. Napahawak si Rocket sa tiyan nang muli itong nanakit bago niya nilingon si Regan.
