Met elkaar komt het wel goed toch?

31. Op een zuipen

Eindelijk wordt het laatste bord op de salontafel gezet. Matthyas slaat trots zijn arm om Sofie heen. "Trots op je liefje", zegt hij zachtjes. Sofie krijgt ook een klein glimlachje rond haar lippen. Het blijft moeilijk om te eten, het enige wat haar nu zo goed bezig houd is de gedachtes aan die vreselijke ziekenhuiskamer, ze wilt voor geen goud ooit nog daar terecht komen.

"Spelletjes?" Koen barst duidelijk van de energie en kan eigenlijk moeilijk stilzitten vandaag. "Zuipen?" Vraagt Sofie voorzichtig. Al snel klinkt er gejuich. Sofie mocht van Frank weer drinken, 'ze zou het wel moeten kunnen hendelen nu' zei hij. 

Koen loopt richting de kast waar het pakje kaarten en de wel bekende krokodil ligt. Milo en Rob vertrekken richting de keuken om vervolgens terug te komen met een paar flessen en glazen.

Nog geen vier uur later is het weer stil in het huis. Alleen Sofie en Matthyas zitten nog in de keuken, de laatste dingen op te ruimen. Bij Sofie komt er echter niet veel van terecht. Ze mocht van Frank dan wel niet te veel drinken, maar was na een paar glaasjes al van de kaart. Frank had al verteld dat dit helemaal normaal zou zijn en het vanzelf wel bij zou trekken.

"Kom je mee?" Vraagt Matthy als hij het laatste glas in de vaatwasser zet. Hij lacht zachtjes als ze in een soort huppeltje achter hem aan gaat richting de trap. Hij stapt de eerste tree op en moet hard zijn best doen om zijn lach in te houden als hij omkijkt en Sofie met moeite haarzelf aan de kapstok overeind houd. 

"Ga jij maar voor", besluit Matthyas snel. Nogal scheef loopt Sofie voor hem uit de trap op. Ze brabbelt een beetje, allemaal vage verhalen waar geen eind aan te knopen is. Bijna bovenaan slaat ze een tree over, waardoor ze bijna de trap af dondert. Ze lacht tevreden als ze in de armen van Matthyas belandt. "Soof, iets minder lullen, iets rechter lopen." Ze moeten beiden lachen en lopen hand in hand richting hun slaapkamer.

Ze liggen al snel weer naast elkaar in bed. "Vandaag was een goeie dag", zegt ze zachtjes, terwijl ze met haar handen over zijn borst glijd. Matthy trekt zijn wenkbrauwen op. "Ja?" Sofie knikt en doet haar ogen dicht, de vrouw was doodop na vandaag. "Ja", zegt ze beslist. 

Matthy's armen slaan om haar heen, terwijl er een glimlach op zijn gezicht verschijnt. "Dat is heel fijn liefje", fluistert hij zacht, voordat hij dan ook definitief in slaap valt.

De volgende morgen wordt Sofie wakker door het ochtendlicht wat op haar gezicht schijnt. Ze draait zich zuchtend nog een keer om, maar vindt niet de warmte van Matthyas' lichaam waar ze juist naar op zoek was. Ze doet haar ogen open en kijkt snel om haar heen. 

Ze glimlacht zachtjes als ze hem met zijn koptelefoon gefocust aan het editen ziet. Ze vindt het altijd iets moois hebben om de man bezig te zien met zijn video's. Ze was verliefd op zijn discipline en had er bewondering voor hoe hij altijd op de zaterdag morgen weer achter zijn bureau zat om te werken. 

Nadat ze een goeie vijf minuten naar hem heeft zitten staren om de moed te verzamelen om haar bed uit te komen, staat ze op om richting Matthyas te lopen. Ze legt haar armen over zijn schouders en vouwt haar handen samen net onder zijn borst. Matthyas zet zijn koptelefoon af en kijkt op. 

"Hey schatje", begroet hij Sofie lief. Hij geeft haar een kus en staat dan op. "Hoe voel je je?" Sofie moet zachtjes lachen, tot haar verbazing in voelt ze zich echt oké, terwijl ze wel weet dat ze gister verre van nuchter voelde. "Ik voel me best goed eigenlijk, maar ik weet van gister niet heel veel meer." 

Matthyas grinnikt en steekt een pluk donkerblond haar achter Sofie's oor. "Daar kunnen Rob en Koen je met een paar parels van snaps wel aan herinneren hoor." Sofie moet ook lachen en schudt zacht haar hoofd. "Zolang er niks online komt, vind ik het echt allemaal wel best." 

"Zullen we eens kijken wie er allemaal al ontwaakt zijn?" Sofie knikt en kijkt hoofdschuddend naar de uitgestrekte hand van Matthy. "Lamme hond", lacht ze, terwijl ze hem uit zijn stoel trekt. 

Matthyas moet zacht om haar reactie leggen en trekt zodra hij staat de vrouw tegen zich aan. Hij kijkt haar even zonder iets te zeggen aan, hij zou het uren kunnen, in alle stilte haar recht in de ogen aankijken en dan elk stukje van haar bewonderen. 

Sofie houdt het alleen nooit langer dan een kleine tien seconden vol en schiet dan in de lach. Waarna Matthyas altijd zacht 'Wat?" Vraagt, wetende dat Sofie hem met die grijns aan zal kijken en daarna hem een kus zou geven. 

Sofie haalt snel een shirt en een broek uit de kast, zodat ze er nog een beetje dergelijk uit zou zien. Haar hand glijdt als vanzelf in die van haar vriend en zo lopen ze samen de trap af.