Met elkaar komt het wel goed toch?

2. Het is al goed

De deur naar de woonkamer gaat open, drie heren springen op van de bank en kijken hoopvol naar de deuropening waar nu godzijdank Sofie zien staan. Ze wordt ondersteund door Milo die haar helpt om nog vooruit te komen en niet ter plekke op de vloer te belanden. 

Wat ze zien maakt de jongens alleen nog maar bezorgder, de vrouw is wit, heeft overal schaafwonden en blauwe plekken en heeft enkel een lang deken om haar heen geslagen. "Ik haal even wat", roept Matthyas terwijl hij al naar boven sprint. 

"Wat is er gebeurd?" Vraagt Rob bezorgd, terwijl hij Frank en Milo aankijkt. Frank schudt zijn hoofd en helpt Sofie naar de bank. "Sorry maar kunnen jullie allemaal de kamer uit, ik moet even naar de verwonding kijken." Raoul knikt zacht en neemt de andere drie vol tegenzin mee de woonkamer uit. 

De gordijnen worden gesloten zodat niemand naar binnen kan kijken en Frank haalt het deken een beetje naar beneden. Hij kijkt Sofie eventjes aan met een hele voorzichtige blik. "Soof luister, ik moet er even naar kijken, ik moet weten of het gevaarlijk is, heb je liever dat Matt het doet of ben je er oké mee?" 

Matthy komt de kamer ingelopen en komt geknield voor de bank zitten. Met een bezorgde blik kijkt hij naar het hoopje mens voor hem. Ze lijkt er helemaal niet meer bij te zijn. "Matt kan je de ehbo doos halen alsjeblieft?" Hij knikt zachtjes en loopt naar het keuken kastje waar die altijd al ligt. Frank begint bij haar hoofd, er zit overal los haar wat er bruut uitgetrokken is. Zijn hand gaat er voorzichtig doorheen en Sofie knijpt hard in de stof van de bank om het niet uit te schreeuwen van de pijn. 

Zijn handen glijden naar haar gezicht over haar wang, "Matt watje en disinfectie alsjeblieft." Matthy knikt en gaat in de rode doos op zoek. Hij dept met het watje heel voorzichtig het zand uit de schaafwond op haar wang. 

Hij gaat door naar haar nek waar een flinke blauwe plek zit. "Verdomme", vloekt hij zachtjes. "Soof doet het veel pijn?" Hij duwt er zacht tegen en Sofie knijpt meteen haar ogen samen en bijt haar lip helemaal kapot. 

Hij pakt zijn telefoon en zet zijn zaklamp aan. "Probeer het lichtje even te volgen." Haar ogen knijpt ze eerst gelijk dicht vanwege de pijn. Frank doet een tweede poging en met trillende ogen volgt ze het lichtje.

Hij geeft Matthyas even snel een blik en schudt dan zacht zijn hoofd. Het deken gaat verder omlaag waardoor haar schouders te zien zijn. Frank probeert een paar bewegingen te maken met haar schouders en komt vrijwel meteen tot de conclusie dat rechts niet helemaal lekker zit.

Frank gaat over op haar rug en grijpt al snel weer naar het flesje met desinfectie. Sofie kijkt een beetje beangstigd naar Matthyas, die nog steeds tegenover haar zit. Hij geeft een geruststellend knikje en steekt zijn hand uit. Sofie grijpt snel naar die hand als ze de het stekende goedje in haar rug voelt prikken. 

Voor Frank gaat dit allemaal behoorlijk tegen zijn instinct in, hij was vaak eerste hulp bij evenementen en dan was het allemaal prima, maar nu hij dit deed bij iemand die hem zo geliefd was, voelde het zo fout. 

Matthy en Frank delen even snel een blik. Frank kon het eigenlijk niet helemaal aan en er begonnen tranen in zijn ogen te vormen. Matthy wrijft met zijn vrije hand even over Frank zijn been en knijpt er zachtjes in. 'Het is niet erg', probeerde hij ermee te zeggen. 

"Ik ben klaar, verwondingen goed verzorgen als de pijn in je nek hoofd of schouder niet weg is in vier dagen even bellen." Ze knikt enkel en kijkt met een nog pijnlijke blik op naar hem. "Ik ga douchen", zegt ze toonloos. Frank knikt zachtjes en kijkt de jong volwassene na als ze een poging doet om op te staan van de bank. 

Ze zucht als ze meteen weer haar evenwicht kwijt valt en met haar ogen dicht op de bank beland. 

"Matt, kan jij alsjeblieft even met d'r mee en in de buurt blijven, ik wil nu eigenlijk niet dat ze alleen is", verteld Frank over zijn schouder terwijl hij alles weer netjes opbergt. 

Hij knikt kort en tilt Sofie in een soepele beweging op van de bank. Ze doet haar ogen dicht en lijkt weer helemaal van de wereld af, weg in haar eigen wereld waar dit allemaal niet gebeurd. "We zijn bijna boven Soof", zegt hij zachtjes als hij de trap snel op loopt.

Boven loopt hij gelijk door naar de badkamer waar Sofie weer wakker lijkt te worden. Wankel staat ze weer op haar benen, leunend tegen de muren van de witte kamer. "Ik moest blijven van Frank", verwoord hij, bang voor haar reactie. 

Sofie's emotieloze blik maakt voor het eerst die avond plaats voor een klein glimlachje. "Is oké", zucht ze, terwijl ze het deken laat vallen en de douche al aan zet. Ze probeert het misselijke en duizelige gevoel te onderdrukken en gaat op zoek naar een handdoek. 

Ze kijkt weer op naar de man die nog steeds onzeker in de hoek van de badkamer staat. Ze loopt naar hem toe en steekt haar armen uit. Haar ogen vullen zich met tranen. "Matthyas, het is al goed, kom hier", beduid ze met een trillende maar zekere stem. 

Matthyas slaat zijn armen om haar heen en laat eindelijk ook zijn tranen los. "Oh Soof." Hij zucht een keer wat eindigt in een vlugge hap naar adem. 

"Ik blijf in de badkamer oké, neem je tijd liefje", zucht hij lichtjes als hij loslaat. Sofie geeft een zacht knikje en stapt onder de douche. Het hete water brandt in de nog open wonden. Toch weerhoud de pijn haar er niet van om de zeep te pakken. De zeep gaat overal op haar hele lichaam in de hoop dat ze de handen die ze nog voelt weg krijgt, in de hoop dat ze zich straks iets minder smerig voelt.

Matthyas loopt als Sofie weer richting hun slaapkamer is, de woonkamer in, waar de vijf andere mannen zitten. Het is een beeld wat hij nog nooit had gezien. Iedereen leek verdrietig en niemand wist hoe ze nou met hun emoties om moesten gaan.

Frank kijkt op als hij de deur dicht hoort gaan. "Is het al verteld?" Vraagt Matthy zachtjes. Frank knikt en staat op om vervolgens naar zijn vriend te lopen. Hij opent zijn armen, waar Matthy maar al te graag in valt. Frank zijn handen wrijven zacht over zijn rug en stellen hem gerust. "Matt je deed het echt goed." Hij knikt enkel en staart een beetje voor zich uit. 

"Ik ga naar bed Frank, zie je nog wel", zegt hij vermoeid. Als Matthy weg wilt lopen, trekt Frank hem terug aan zijn arm. "Let op jezelf he, tis voor jou ook niet niks", zucht hij. Matthyas knikt timide en voelt de tranen alweer opkomen. "Slaap lekker maat", fluistert Frank dan vlak voordat Matthyas bijna naar boven rent.