Met elkaar komt het wel goed toch?

8. Kleine meisje

Hij zucht zacht en komt overeind zitten. De oranje zonnestralen die op haar gezicht en op de witte deken vallen, maken het aanzicht bijna magisch. Hij buigt iets naar haar toe en geeft haar zacht een kusje. 

Hij houdt zo verdomd veel van haar, hij kan het in woorden gewoon niet uitleggen. Al zo veel jaar samen, maar toch is er nog vaak dat gevoel wat men heeft in de beginfase van een relatie. Een verliefde puber, dat is Matthyas nog vaak. 

Sofie knijpt even haar ogen samen en houdt haar handen voor haar gezicht zodat het zachte daglicht niet haar ogen in schijnt. Ze opent naar even flink te rekken, haar ogen en kijkt recht in de ogen van de man die haar al wel even aan het aanstaren is. "Hey schat." Fluistert hij zacht. Sofie glimlacht enkel en pakt zijn hand om daar vervolgens een zacht kusje op te geven.

"Wat is de planning vandaag?" Fluistert ze, met een nog schorre stem. Matthyas gaat de dag even door in zijn hoofd, het zou niet veel zijn, een normale woensdag, overdag werken, 's avonds gewoon vrij. "Frank komt zo langs, we hebben opnames en Koen en ik moeten zo nog even naar Russo."

 Ze knikt weer en haalt een paar haren uit zijn gezicht, om vervolgens er zachtjes doorheen te kriebelen. Hij doet even zijn ogen dicht en glimlacht zacht, hij vond het heerlijk als ze dat deed. Ze komt dichter bij hem liggen, waarna hij zijn arm om haar heen slaat en haar nog dichter bij trekt. Het was heerlijk om zo wakker te worden. 

"Klaar voor?" Frank kijkt haar even met een serieuze blik aan. Hij weet dat ze hier echt een hekel aan heeft en vindt het ook naar om dit te moeten doen bij een van zijn vrienden. Sofie knikt en doet haar shirt al uit. Ze gaat op het bed liggen en wacht geduldig tot ze Frank zijn vingertoppen over haar rug voelt gaan. 

"Gaat het?" Hij kijkt naar de hand die de witte lakens helemaal fijn knijpt. Ze maakt een zacht goedkeurend geluidje en bijt weer flink op haar lip wanneer ze zijn handen op haar schouder voelt. 

Hij helpt haar om weer rechtop te zitten en kijkt haar even aan zonder iets te zeggen of doen. Ze ziet er gefrustreerd uit. Maar ze heeft ook iets gesloten, ze is bang voor iets. Waarvoor ze bang is? Niemand die het weet, enkel zij. 

"Lieverd ontspan eens", zucht Frank. "Hoezo ik ben ontspannen", snauwt ze geïrriteerd. Frank duwt zacht op haar schouders, die ze de hele tijd al gespannen op heeft getrokken. Hij kijkt haar met opgetrokken wenkbrauwen aan en wacht tot ze een keer goed in en uit ademt. 

"Wat is het toch Soof?" Vraagt hij bezorgd, terwijl hij door gaat met de laatste spieren in haar nek controleren. Ze haalt haar schouders weer op en grijpt naar haar shirt die op het bed ligt, ze probeert op te staan, maar wordt door Frank al meteen teruggetrokken. "Leuk geprobeerd, ben nog niet klaar", lacht Frank zacht, terwijl Sofie bijna boos haar shirt weer neergooit. "Rustig aan, alleen je armen nog." 

Hij pakt haar arm heel voorzichtig vast. enkel rechts was flink toegetakeld met iets wat waarschijnlijk een mes moet zijn geweest. Hij glijdt met zijn vingertop langs de sneeën die godzijdank wel behoorlijk aan het helen zijn en knikt dan naar d'r.

"Kijk eens, we zijn al klaar, kom je zo naar beneden." Frank staat al op om de kamer uit te lopen, om de vrouw even haar rust te geven. Toch wordt hij tot zijn verbazing teruggeroepen. Heel zacht en timide hoort hij zijn naam. 

Hij draait zich om en leunt tegen de deurpost. "Ja", antwoord hij zacht. Sofie lijkt bijna in huilen uit te barsten. Frank loopt snel terug naar haar en slaat haar arm om haar heen. "Gaat het?" Ze schudt haar hoofd zachtjes en haalt even adem, voordat ze haar grootste last van de afgelopen maand op tafel gaat gooien.

"Ik denk dat ik zwanger ben Frank, en ik weet bijna zeker dat het niet van Matthyas is." Frank zijn adem lijkt even te stokken, zijn ogen slaan neer en hij kijkt de wit wegtrekkende vrouw bezorgd aan. 

"Hoezo denk je dat, waarom zou het niet van Matt zijn?" Vraagt hij op een zachte toon. Tussen de snikken door probeert ze het uit te leggen. "Test en Mat en ik doen altijd veilig." Frank knikt zacht en trekt de vrouw die zo kwetsbaar is nu, naar zich toe. "Hoelang weet je dit al?" "Twee weken, maar ik denk niet dat ik het wil houden Frank." Frank knikt begrijpend en gaat voorzichtig door haar haren heen. "Het is al bijna zes weken Frank, wat moet ik nou doen", snikt ze. 

"Ik ga zo bellen, dan kunnen ze een echo maken en dan een afspraak maken voor abortus." Sofie knikt met de tranen in haar ogen. Abortus. 

"Wie weten het al?" "Jij", zegt ze zacht. Frank voelt gelijk een soort steek in zijn hart. "Oh Soof heb je het zo lang voor jezelf gehouden meissie?" Hij trekt haar zichter naar zich toe en gaat weer door haar haren heen. Wat had hij het te doen met deze vrouw. Met de vrouw die in zijn ogen voor altijd zijn kleine meisje blijft.