Met elkaar komt het wel goed toch?

4. Milo

 "Miel nog op z'n kamer?" vraagt Rob zuchtend wanneer hij de woonkamer in loopt. Raoul knikt en legt zijn telefoon naast hem neer op de bank. Rob vloekt binnensmonds, hij weet dat er iemand snel in moet grijpen bij de man, anders is het zo weer te laat. Rob is eigenlijk de aangewezen persoon daarvoor, maar lijkt zich er gewoon niet toe te kunnen zetten. 

 Koen zit met zijn laptop op schoot een video idee uit te tikken. Hij werpt even een blik naar Matthy naast zich en krijgt dan een bezorgde blik in zijn ogen. "Matt je bent helemaal wit, wil je niet even wat eten?" Vraagt hij, terwijl hij voorzichtig over zijn been wrijft. 

Matthy schudt zacht zijn hoofd en speelt met de touwtjes van zijn hoodie, er kwam geen hap in nu. Koen negeert zijn antwoord en loopt al naar het aanrecht om een stuk fruit te pakken. "Effe wat eten Matthy", zegt hij met een zorgzame toon. 

Nadat hij hooguit drie happen heeft genomen, legt hij de appel weer op tafel. Koen kijkt hem in de war aan wanneer hij op staat en in alle stilte weer de woonkamer uit loopt, maar voor nu laat hij het maar.

Hij loopt naar de kamer waar de jongste van het huis nog diep licht te slapen, hij had extra zachtjes gedaan vanochtend en was zo dankbaar dat ze eindelijk na een week weer doorsliep. 

Hij doet de gordijnen open, waar Sofie al wakker van lijkt te worden. Ze trekt de dekens nog iets beter om haar heen en glimlacht zachtjes als ze Matthyas bij het raam ziet staan. "Hey schat", zegt hij zacht. "Hey Matt", reageert ze met een nog schorre stem.

Hij helpt Sofie met kleding aan doen, wat haar met haar schouder nog vrij moeilijk zelfstandig lukt. Dan lopen de twee hand in hand naar beneden. 

"Soof, wat wil je eten?" Vraagt Matthyas, terwijl hij naar de keuken loopt. Ze schudt zacht haat hoofd en verteld hem dat ze nu geen honger heeft. Matthy krijgt een zenuwachtig lachje op zijn gezicht. "Jawel Soof, yoghurt?" Ze schudt wederom haar hoofd en loopt richting de keukentafel. Matthy kijkt nerveus voor zich uit, zo gaat het al wel een tijdje 's ochtends, ze weigert wat te eten. 

"Oké", zucht Matthy zachtjes, terwijl hij naast haar gaat zitten.

Raoul 

Raoul loopt zuchtend de woonkamer uit, op weg naar de enige in het huishouden die hij vandaag nog niet gezien had. Milo. Hij klopt zacht op zijn deur en opent die als er een goedkeurend geluidje klinkt. Raoul zucht, wanneer hij hetzelfde beeld ziet als gisteren, en de dag daarvoor, en de dag daarvoor, en de dag daarvoor. 

Hij zit onderuitgezakt tegen zijn bed aan met een fles Disaronno in zijn hand en een deken om hem heen geslagen. Alle kleur lijkt uit zijn gezicht verdwenen te zijn en zijn ogen zijn nog maar net open.

"Miel, wil je praten?" Vraagt Raoul als hij bij hem komt zitten en hem zacht in zijn schouder knijpt. Milo schudt zijn hoofd en neemt weer een slok van de bijna lege fles. 

Raoul weet waar de jongen met zijn gedachtes zit: bij wat er een weekje geleden is gebeurd met zijn kleine zusje. Milo neemt het zichzelf kwalijk, hij neemt het zich zo kwalijk dat hij er helemaal aan onder door gaat.

"Jij kon er niks aan doen Miel, echt niet", zegt Raoul zachtjes. Zijn vingers wrijven zacht over zijn schouder in de hoop dat Milo hem aan gaat kijken. 

Milo staat moeizaam op en haalt rillend zijn schouders op. "Milo, je kon haar hier niet voor behoeden, wist jij veel dat dit ging gebeuren? Dit kon niemand voorkomen", zucht Raoul. Milo kijkt op van de vloer. Zijn ogen worden gevuld met tranen en hij haalt schokkerig adem. Het is muisstil in de kamer. Milo slikt een keer en drinkt dan de laatste slok uit de fles. "Ga maar naar de rest, i-ik kom zo", stamelt hij met een hese stem. 

Raoul kijkt de man even onzeker aan, was het wel zo een goed idee om hem nu alleen te laten? Dan knikt hij zacht en staat op. Geluidloos verlaat hij de kamer, in de hoop dat Milo hem wel weer zou bellen als het nodig was. 

Raoul kijkt verbaasd op als niet veel later Milo ook daadwerkelijk de woonkamer binnenloopt. Capuchon op, hoofd naar beneden gebogen. Een duidelijk gesloten houding, maar hij is op zijn minst even zijn kamer uit, dat moet hem goed doen. 

Hij richt zijn blik op Sofie, die aan de keukentafel met Rob bezig is met het checken van een video. "Heb je al gegeten?" Vraagt hij met een koude toon. Sofie kijkt op en glimlacht zacht als hij haar broer eindelijk weer in de woonkamer ziet. Ze knikt zachtjes. 

Milo geeft snel een blik aan Rob. Hij kijkt hem even aan en schudt zacht zijn hoofd, Milo zou het toch wel door krijgen, waarom zou hij er dan nog over liegen. 

Met een flinke zucht gaat hij naast Matthyas op de bank zitten. Sofie kijkt hem na en rolt dan haar ogen. Ze voelt de sfeer al weer hangen en schuift haar stoel naar achter. "Ik ga naar boven", deelt ze zacht mee. Ze loopt snel naar de deur, voordat Milo er nog wat van kan zeggen.

"Heeft ze gegeten?" Begint Milo gelijk op een geïrriteerde toon. "Nee, ze had geen zin", zegt Koen zacht vanaf de andere kant van de bank. "Ja, verdomme, ze moet toch blijven eten jongens." Koen kijkt een beetje geschrokken op van zijn telefoon, hij had deze reactie niet helemaal verwacht. 

"Rustig aan joh, ze eet zo echt wel wat." Koen kijkt hem doordringend aan en schuift naar Milo toe, als hij ziet dat zijn irritatie er absoluut niet minder op word. God wat was die man een chagrijn de laatste tijd. 

Hij knijpt zacht in Milo zijn schouder en zegt hem nog een keer dat ze zo wel wat eet. Milo staat snel op en schudt de hand van zijn schouder af. "Sukkels", mompelt hij kwaad als hij de kamer uitloopt, terug naar zijn eigen donkere schuilplaatsje. 

Alleen Rob weet waar dit allemaal gaat en buigt zich snel weer over zijn laptop heen in de hoop dat hij niet als de eerste de beste wordt ondervraagt. 

"Jongens, misschien moet iemand binnenkort echt effe met Miel gaan praten, dit gaat zo niet meer", suggereert Raoul vermoeid. Er wordt niet geantwoord, iedereen weet dat het hoog nodig is, maar niemand weet hoe ze het zouden moeten aanpakken.