Met elkaar komt het wel goed toch?

42. trillende handjes

De derde dag van de vakantie lijkt ook weer tot een einde te komen. Matthyas en Sofie lopen hand in hand het strand op om daar van de avond te genieten. 

Matthyas is nog steeds doodmoe. Vannacht heeft hij weer vrijwel niet geslapen en toen hij vanmiddag een poging deed tot een powernapje, kwam er ook niet veel van terecht. 

De meiden leggen een paar handdoeken uit, terwijl de mannen al snel weer de voetbal tevoorschijn halen. 

Sofie neemt haar vriend mee richting de rotsen, aan de rand van het strand om daar even hand in hand te lopen. Ze ziet ook wel dat de man dood en doodop is en wilt gewoon weten waarom, ze wilt hem gewoon kunnen helpen. 

"Wat is 't nou Matt?" Vraagt ze voorzichtig. Matthyas komt op een van de rotsen zitten en gebaart naar Sofie dat ze naast hem kan zitten. Hij pakt haar hand vast en staart richting het water. Sofie heeft al snel door dat er waarschijnlijk geen antwoord meer komt, aangezien hij alweer helemaal in zijn eigen wereld lijkt. 

"Matthyas?" "Hm?" "Ik hou van je", zucht ze, terwijl ze met haar hoofd op zijn schouder rust. "Ik ook van jou lieffie, heel veel", fluistert hij terug. 

Ze blijven nog wel eventjes zo zitten, er waren geen woorden nodig, enkel het sussende geluid van de golven doorbraken de stilte, en dat was meer dan genoeg. 

Ze lopen op gegeven moment weer terug naar de rest. Sofie geeft Matthy een vragende blik, terwijl ze knikt naar het groepje wat staat te voetballen. Zijn mondhoeken schieten omhoog en ze rennen op de bal af. 

Sofie scoort vrijwel meteen en rent met haar armen omhoog, terwijl er door Jamie, Koen en Milo, haar teamgenoten, veel te hard wordt gejuicht. 

 Natuurlijk word er vanuit de andere kant weer bloedje fanatiek terug gespeelt om het weer gelijk spel te krijgen, wat bijna onmogelijk lijkt. 

Zoals verwacht is Sofie nog geen tien minuten later al weer doodmoe en loopt ze richting Frank en Nick die op de handdoeken liggen. 

Milo stoot Matthy aan en knikt richting het drietal bij de handdoeken. "Doe het Matt, je kan het echt wel", zegt hij zacht. Matthyas kijkt zijn vriend even bedenkelijk aan en knikt dan. Hij krijgt van Milo nog een snel schouderklopje om vervolgens richting Sofie te lopen. 

Hij zoekt eerst even naar oogcontact met Frank, die al snel naar zijn tas wijst. Zoals afgesproken, ligt het daar nog. Hij graait in de tas en vind al snel het doosje. Het doosje wat al vier dagen verstopt zit in de koffer van Nick. 

Onopvallend doet hij het doosje in zijn broekzak en komt hij bij Sofie zitten. Ze draait zich naar hem toe en kijkt hem met liefdevolle ogen aan. Ze was zo verliefd op hem en hij zag er zo ongelofelijk mooi uit vandaag.

Frank en Nick gaan er onopvallend vandoor met het excuus dat ze mee gaan doen met het potje voetbal. 

Hij zucht gespannen en is bijna te bang om links van hem te kijken, dus besluit nog maar even naar de zee te staren. "Het is echt een mooi bloesje wat je aan hebt", begint Sofie na een tijdje. Er verschijnt een gespannen lachje op zijn gezicht, waarna hij toch besluit dat hij het nu moet doen. 

Hij staat op en steekt zijn hand uit naar Sofie. "kom eens", zegt hij met trillende stem, terwijl hij op zijn wankele benen probeert te blijven staan.

Hij sluit even zijn ogen en schraapt zijn keel. Hij pakt haar handen vast en begint dan toch echt aan de speech. De speech die hij al zo ongelofelijk vaak had geoefend. 

"Lieve Soof, ik hou al vanaf moment één ontzettend veel van je en nog steeds elke keer als ik je zie, lijk ik weer helemaal opnieuw verliefd te worden. Je maakt me de gelukkigste persoon ooit en ik wil voor altijd bij je zijn en ooit ons huisje boompje beestje beginnen. Ik kan niet wachten om met je naar de volgende stap te gaan."

Hij laat haar handen los en haalt het doosje uit zijn broekzak. Hij moet zacht lachen en gaat dan op één knie. 

"Lieverd, wil je met me trouwen?" Vraagt hij met een trillende stem. De tranen staan in zijn ogen en zijn handen trillen ook flink. 

Sofie weet niet hoe snel ze ja moet roepen. Er word hard geklapt door hun vrienden, die al lang gestopt waren met voetballen en bijna emotioneel toe aan het kijken waren. 

Sofie krijgt de prachtige gouden ring om haar vinger en vliegt haar geliefde om de nek. 

"God zij dank, je bent wel gewoon oké", zucht Sofie opgelucht. Ze was zich oprecht zorgen gaan maken om hem. Hij gedroeg zich sinds het moment dat ze in Spanje waren zo ontzettend zenuwachtig en ze kon gewoon niet achterhalen waarom. 

De camera waarmee Charlotte aan het filmen was, word uitgezet, dit moment staat nu voor altijd verzegeld. Milo is de eerste die de twee stevig omhelst. Zijn zusje ging eindelijk trouwen met een van zijn beste maten, hoe mooi kan het leven zijn? 

Vrijwel meteen daarna volgt de rest met knuffels en felicitaties. 

Matthyas zit op het bed met in zijn ene hand zijn telefoon, terwijl hij met zijn andere hand de knoopjes van zijn bloes open punnikt. 

Hij legt zijn telefoon meteen weg als hij Sofie uit de badkamer hoort komen. Hij trekt zijn bloes over zijn hoofd en gooit die ergens op de vloer. Sofie komt naar de rand van het bed gelopen en laat al vrij snel haar badjas vallen. 

Ze duwt hem naar achter en komt bovenop hem liggen om vervolgens al snel mee te gaan in de innige zoen van Matthyas. Zijn lippen verplaatsen zich haastig naar haar kaak en nek. "Geil", zegt Sofie met een kleine grijns. Ze legt lacherig haar hand op zijn borst en gaat weer mee in zijn acties, god wat verlangen ze naar elkaar.

Neem me in je armen en laat me nooit meer gaanWat er ook gebeuren zal, we gaan er tegenaanVoortaan zijn we samen in vreugde en verdrietHet heeft iets van een sprookje, een prachtig liefdesliedNeem me in je armen en hou me stevig vastEr is geen mens te vinden die beter bij me past