Met elkaar komt het wel goed toch?

32. Glimlachen, door de tranen heen

Sofie kijkt op van de film die er op is gezet, ze vond er eigenlijk geen zak aan, maar voor de rest was Netflix zo goed als uitgekeken.

"Ik haal een trui, heb het koud", zegt ze zachtjes. Matthyas knikt enkel en pakt zijn telefoon erbij om zijn appjes te checken. Hij kijkt bezorgd op als hij merkt dat Sofie even blijft staan. "Duizelig?" Ze schudt haar hoofd. "Nee, ben oké", zegt ze zachtjes, waarna ze door loopt naar de gang.

Al snel is er een klap te horen. "Verdomme", vloekt Matthy, terwijl hij naar de gang rent. Hij laat zich op zijn knieën voor zijn vriendin vallen. Godzijdank was ze nog niet de trap op gelopen en was ze gewoon op de vloer gevallen.

"Frank!" Matthyas weet dat de man boven aan het gamen is met Rob en voelt zichzelf kwaad worden als er niet word gereageerd. "Frank!" Schreeuwt hij nog een keer. Nu hoort hij wel een deur open slaan en niet veel later stormt Frank de trap af.

"Kutzooi", zucht hij geïrriteerd. Hij komt gehurkt voor Sofie zitten en neemt alles even in zich op. Sofie is nog bij, maar lijkt niks mee te krijgen van alles wat er gebeurd, ze is buitenadem voor zich uit aan het staren, ze lijkt wel in een soort trans te zitten.

"Soof, kijk me eens aan." Er verandert niks aan haar blik of houding, ook niet als Frank een paar keer op haar wang tikt. Frank pakt haar pols en kijkt dan weer naar Matthyas. "Tas", zegt hij snel.

Hij weet wat hem te doen staat en rent naar de keuken waar het blauwe ziekenhuistasje nu al weken ligt. Onderweg struikelt hij over een paar schoenen die iemand midden in de gang heeft laten slingeren. Hij vloekt flink en sprint dan met de tas terug naar Frank. Hij legt de tas neer en gaat op aanwijzingen van Frank op zoek naar medicatie.

"Soof kan je me horen?" Er komt weer geen reactie, Frank denkt diep na en Matthyas begint voor het eerst aan hem te twijfelen. Meestal weet Frank direct wat hij moet doen, maar nu lijkt ook hij toch langer dan een seconde nodig te hebben voor hij kan handelen.

Sofie wordt niet beter op het wachten, ze knippert een paar keer en dan rollen haar ogen naar achter en vallen haar oogleden dicht. Ze valt voorover, Frank valt haar op en legt haar tegen een muur aan. Hij legt zijn hand net iets boven haar sleutelbeen en zucht weer.

Hij duwt op haar nagelriemen en Sofie's ogen schieten al snel weer open.

"Matt, een emmer en een glas water." Als Matthy wederom over de schoenen struikelt, schopt hij ze kwaad aan de kant. Door het huis is een spoor te vinden van het water wat overal gemorst wordt, maar dat is een zorg voor later.

Frank scheurt met zijn tanden een zakje met wit poeder open en gooit het vervolgens in het glas water. Hij giet het glas in Sofie's mond en vertelt haar dat ze echt moet slikken.

Nog geen tien seconden na het slikken is de verwachte reactie er al. Sofie lijkt uit haar trans te schieten en hangt kokhalzend boven de emmer. "Blijf ademen Sofie, het is goed", stelt Frank haar gerust totdat het allemaal over lijkt te zijn.

Frank laat zich uitgeput tegen de muur aanvallen, terwijl Sofie het laatste beetje naar buiten werkt. "Frank gaat het?" Hij glimlacht en verzekerd Matthyas dat het met hem wel goed kwam. Hij zou altijd blijven glimlachen, ook al was het nog zo zwaar. Zijn glimlach ging soms door de tranen heen, zijn glimlach ging vaak ook gepaard met diepe wallen en een vermoeide, lege blik. Maar de glimlach was er altijd.

Frank wordt niet veel later door Nick opgehaald, Frank was zelf nu gewoon te moe om nog verantwoordelijk naar huis te kunnen rijden en Nick was net klaar met zijn oudergesprekken op de school waar hij werkte.

Matthyas en Sofie liggen boven op bed. Sofie staart een beetje naar buiten, ze was moe van wat er net gebeurd is en dat is logisch. Matthyas kijkt haar met een bezorgde blik aan en glijdt met de hand die op haar schouder rust naar haar pols, die hij stevig vast pakt.

"Soof, het is oké, je kon er niks aan doen", probeert hij voor de zoveelste keer. Maar wederom schudt Sofie haar hoofd en trekt afstandelijk haar hand weg. "Nee Matt, het is niet oké, het gaat weer vreselijk en ik snap niet hoe het komt, ik snap er echt geen klote van Matthyas", snikt ze overstuur. Met een beweging die je bijna agressief kan noemen, veegt ze haar tranen weg.

"Ik weet het Soof, Frank zei dat er geen zorgen nodig zijn, gewoon een tekort in ijzer en een tekort aan slaap. Magnesium voor het slapen en ijzertabletten zou een volgende keer voorkomen zei hij." Eindelijk lijkt Sofie het aan te nemen. Ze knikt en laat zichzelf vermoeid in de armen van haar vriend vallen.

"En als het ooit nog gebeurd, zijn we altijd bij je", fluistert hij, terwijl hij haar een kus geeft. Door de tranen ontstaat een klein lachje, het is niet veel, maar voor Matthy is het het meer dan waard.

"Matt?" Vraagt ze zachtjes. "Hm?" Sofie zucht een keer en begint zenuwachtig met haar handen te spelen. "Is Frank oké?" Matthy kijkt haar zuchtend aan en haalt even zijn schouders op. "Ik weet het niet liefje, maak je je zorgen dan?" Sofie knikt zacht, ze maakte zich immense zorgen over de man. "Ik praat binnenkort wel even met Nick, oké?" Er klinkt geen antwoord meer, maar Matthyas voelt haar zachtjes knikken.