Met elkaar komt het wel goed toch?

24. Niet bij haar

Rutger kijkt nog een laatste keer op zijn horloge voordat hij de kamer inloopt. Kamer 189 op de intensive care afdeling. 

De eerste die hij ziet is Rob. Zijn ogen zijn rooddoorlopen en er zitten ongelofelijke wallen onder zijn ogen. "Kom hier man." Hij trekt maatje snel in een knuffel en voelt de stress die Rob nu al een goeie drie dagen heeft, gelijk ook.

Ook Milo staat op van het stoeltje naast het bed om hoi te zeggen tegen Rutger. Alleen Matthyas kijkt niet op of om. De man heeft amper door dat er iemand de kamer in is gelopen.

Hij heeft de afgelopen drie dagen bijna al zijn tijd hier gespendeerd, naast haar, bij haar. Elke nacht in het ziekenhuis geweest, één keer naar huis geweest aangezien Frank hem letterlijk mee heeft getrokken. Hij had amper gegeten en geslapen. Vandaag moest hij van Frank echt even naar huis, maar niemand krijgt hem zo ver om daadwerkelijk Sofie haar hand los te laten en de kamer uit te lopen.

Rutger loopt met een zucht naar zijn maatje toe en komt naast hem zitten. "Hey Matt." Matthy kijkt verschrikt op en ziet er misschien nog wel slechter uit dan Rob en Milo. Hij zegt geen woord en beweegt geen spier in zijn gezicht, maar toch vertellen zijn ogen genoeg. Hij is op, doodop. "Kom", zegt Rutger zacht. Matthy knikt en valt maar al te graag in zijn armen.

"Hoe gaat het?" Rutger weet zelf ook wel dat dat een domme vraag is, maar weet eigenlijk anders ook niet hoe hij een gesprek aan zou moeten gaan met de man. "Slecht." Hij reageert niet echt en knikt enkel. Hij kan niet iets zeggen als 'kop op' of 'komt goed joh'. Hij kan helemaal niet garanderen dat het goed komt.

"Matt kom, we gaan naar huis." Hij schudt zonder op te kijken zijn hoofd. Rutger geeft Rob een blik die zijn schouders op haalt. Hij was gestuurd als laatste poging om Matthyas mee naar huis te krijgen, iedereen had het al geprobeerd en iedereen kreeg een korte 'nee' als antwoord. 

"Matthyas kom joh, eventjes naar huis, even douchen, slapen en een normale maaltijd eten." Hij kijkt even op en schudt weer eigenzinnig zijn hoofd. "Wat nou als er iets gebeurt als ik weg ben?" Rutger denkt even na en komt al snel tot de conclusie dat hij daar eigenlijk niks op kan zeggen.

"Gebeurt niet zo maar en dan gaan we gelijk weer terug." Rutger steekt zijn hand uit die tot zijn verbazing in nog aangenomen wordt ook. 

Hij kijkt nog een keer vertwijfeld naar Sofie, maar gaat er toch maar in mee als hij uit zijn stoel getrokken wordt. 

Eenmaal in Rhoon, is Frank er ook weer. Hij bedankt Rutger nogmaals voor het thuisbrengen van Matthyas en zegt hem nog wel te appen over hoe het met hem gaat. 

Als Rutger de deur uit is, loopt Frank naar de man die emotieloos voor zich uit zit te staren op de bank. De magnetron piept een paar keer en de stoommaaltijd van de Jumbo word snel uit de magnetron gehaald. 

Met een glas water legt Frank het voor Matthyas neer. "Kom eet even wat, drink wat, ga dan lekker douchen en probeer even te slapen." Matthy kijkt Frank aan alsof hij hem zojuist vroeg om een marathon te rennen. 

Hij schudt resoluut zijn hoofd en blijft voor zich uit staren. Zuchtend pakt Frank het bord eten voor hem en prikt de vork vol. Hij brengt de vork naar Matthy zijn mond en wacht geduldig tot hij die opent. 

Zo zijn de twee ruim een half uur bezig met een simpele pasta eten. Matthy neemt nog een paar slokken water en besluit dan dat het wel weer genoeg was voor vandaag.

"Alleen nog even douchen Matt, dan is het goed voor vandaag." Hij schudt wederom zijn hoofd en zucht een keer. "Je mag in Rob zijn badkamer douchen." Matthy lijkt er nu toch iets minder tegenaan te kijken en staat met flink wat gezucht op. 

Frank loopt achter hem aan de badkamer in en legt alles alvast klaar. "Lukt het je zelf?" Matthyas knikt en kijkt Frank na als hij de badkamer uit loopt.

Als een half uur later de douche al lang uit staat, besluit Frank toch maar even een kijkje te nemen. Hij klopt op de deur, maar krijgt geen reactie. Hij zucht opgelucht als hij ziet dat het slot er niet opzit en doet voorzichtig de deur open.

Matthy zit in zijn boxer op de grond, nog nat van de douche en trillend van de kou. Hij kijkt niet op als Frank de badkamer binnenloopt. Frank slaat een handdoek om de man heen om meer kou te voorkomen. "Wat is 't toch Matt?" Vraagt hij zachtjes als hij naast hem komt zitten. 

Hij haalt zijn schouders op. "Lang verhaal." "Matt, al duurt het verhaal de hele nacht, ik luister naar je, vertel maar." 

Na een korte zucht begint Matthy dan eindelijk te praten. Over alles wat er het afgelopen half jaar is gebeurd. Over hoe Sofie sinds het voorval met die man langzaam veranderede in wat er nu nog van haar over is, over hoe hij boos is dat hij niet eerder ingegrepen heeft toen alles steeds slechter ging. Het is wel te merken dat hij helemaal kapot is, zowel mentaal als fysiek.

"Kom Matthy, kleren aan en even slapen." Frank helpt hem overeind en geeft hem het stapeltje kleren wat hij al had gepakt. 

Ze lopen samen naar de kamer waar Matthyas normaal slaapt. Hij stopt met lopen voor de deur en zet geen stap meer. "Nee Frank, alsjeblieft niet", begint hij bijna te smeken. Hij zal hier niet slapen, wetend dat hij er misschien nooit meer met zijn geliefde zou slapen.

Frank knikt en neemt hem mee naar de kamer van Raoul. "Raoul slaapt vanavond bij Liek, wil je dat er iemand bij je slaapt." Matthy schudt zijn hoofd, hij heeft tijd alleen nodig om dit alles even te verwerken.

Als Matthy bij het houten bed aankomt, dondert hij bijna ineen bij een poging om het bed in te komen. Hij was zo ongelofelijk moe. Frank moet zachtjes lachen en doet de gordijnen dicht. Hij legt het deken over hem heen en loopt naar de deur. "Slaap lekker Matt", zegt hij nog zacht, maar er komt al geen antwoord meer, zo moe is hij.

Met een flinke zucht steekt Frank zijn huissleutel in het slot. Het was al laat en Nick zou zeer waarschijnlijk al boven zijn. Tegen zijn verwachting in staat zijn vriend hem op te wachten in de keuken. "Hey liefje." Hij slaat zijn armen open en trekt Frank tegen zich aan. 

Frank geeft hem een kus, wat al snel verandert in een liefdevolle zoen. "Hoe was het vandaag?" Vraagt Nick voorzichtig, wetende dat deze vraag hem helemaal kan breken. Frank haalt zijn schouders op en leunt met zijn hoofd op Nick's schouder. 

"Het zelfde", zucht hij. "Ik haat deze situatie zo, zo, zo erg Nick." Nick geeft een geruststellende glimlach en veegt een van Frank zijn tranen weg. "Weet ik liefje, maar nu mag je het loslaten dat weet je he?" Frank knikt en krijgt nu eindelijk ook een klein glimlachje rond zijn lippen. God wat was hij blij met zijn vriend.