Met elkaar komt het wel goed toch?

14. Zijn huis, zijn thuis

"Frank blijven jullie eten?" Klinkt er vanuit de keuken. "Ja is goed", roept hij, zonder eigenlijk te weten waar hij ja op zegt. Sparta speelt weer, het is een spannende wedstrijd en nu is de aftrap. 

Sofie moet zacht lachen als ze de gene links van haar hoort juichen en de gene rechtst van haar hoort jammeren. De Feijenoord supporters zijn misschien nog wel fanatieker dan de twee Sparta fans en dat maakt de spanning in de kamer altijd tijdens de wedstrijden. 

Nog geen half uur later zitten negen mensen aan tafel. De zes huisgenootjes, Frank en Nick, en ook Jamie is aangeschoven vanuit werk. Ze had het de laatste tijd druk en zo ook Rob waardoor de afstand van Rhoon en Eindhoven door geen van beiden is gereden de afgelopen week en de twee elkaar dus de hele week niet meer fysiek hebben gezien. Dat is ook wel te zien aan hoe klef ze nu doen. 

Het is gezellig, er blijft maar gepraat worden, over van alles, alles behalve de dingen die echt uitmaakten en dat is het mooie aan zulke momenten, voor heel even vergeet je de dingen die je van binnen heel dwars zitten, voor heel even is alles wat uitmaakt het zachte kaarslicht en de opgewonden stemmen van vrienden.

Toch lijken er een paar meer bezig te zijn met belangrijke dingen. Milo, Frank en Koen kijken nauwlettend naar elke beweging die Sofie maakt. Elke keer dat haar hand van haar bord naar haar mond gaat en er weer een klein hapje word genomen, merken ze op.

Op het moment dat de maaltijd voorbij lijkt te zijn, is het Koen ook die nog een stuk Pizza op Sofie's bord legt. Hij kijkt haar met gefronste wenkbrauwen aan en knikt met een zachte, maar toch strenge blik naar haar. Ze moest nog wat eten van hem. Sofie kijkt op naar Frank die haar precies dezelfde blik geeft, er zou wel niet veel anders op zitten. 

Zuchtend eet ze, nu op een iets hoger tempo dit op. Ze kijkt even links van haar als ze een hand op haar bovenbeen voelt rusten. Matthyas trekt zich onopvallend terug uit het gesprek over dat ene avondje uit laatst. 

"Lukt het?" Vraagt hij zacht. Sofie staart naar wat er nog over ligt op haar bord en haalt haar schouders op. "Tis goed zo Soof, goed gedaan", fluistert hij met een klein lachje. Sofie krijgt eindelijk ook een klein lachje rond haar lippen en pakt Matthy zijn hand. 

Bijna vanzelf wordt de drank erbij gepakt. Als Rob Sofie een glas wijn aangeeft schudt ze snel haar hoofd. "Oh nee bedankt, ik hoef niet, voel me een beetje ziekjes." Rob haalt zijn schouders op en loopt zonder er niet te veel bij na te denken door naar de volgende om een drankje aan te bieden. 

Frank komt naast haar zitten en legt een glas water voor haar neer. "Je drinkt al effetjes niet he." Ze schudt haar hoofd en neemt snel een slok van haar water. "Nee, veel ziek laatste tijd en geen zin in kater morgen, en daarnaast moet iemand jullie thuisbrengen he", zegt ze zacht met een knipoog. 

Frank trekt lachend zijn wenkbrauwen op en gaat weer achterover zitten. Sofie giet snel het glas water achterover en drinkt er daarna gelijk nog eentje achteraan om vervolgens naar de badkamer te lopen.

Het is ondertussen half twee en iedereen is eigenlijk al hartstikke moe. Raoul was al naar boven gegaan om zijn bed in te duiken en Jamie was alvast douchen, aangezien ze vanavond toch bij Rob zou blijven slapen.

Frank en Nick helpen met de glazen inruimen en kijken even op als ze een hand op hun schouders voelen. "Naar huis?" Nick knikt en ruimt snel het laatste beetje vaat op. Nick had een paar biertjes op en Frank vrijwel niks, maar hij was wel heel moe. Dus om ze nou zelf naar huis te laten rijden leek ook niemand zo een goed idee. 

Nadat er tegen iedereen doei en welterusten is gezegd lopen de drie naar de hal om schoenen en jas aan te trekken. Het was ijskoud buiten. Eind Maart al, maar het is 's nachts nog steeds niet warmer dan 7 graden

Ze lopen snel naar de blauwe BMW van Koen, aangezien haar eigen auto naar de garage was en Koen zei dat ze die van hem wel mocht pakken. "Als één van jullie kotst, maakt Koen jullie allebei af", waarschuwt Sofie nog voordat ze de auto start. "Ik voel de liefde", lacht Nick, terwijl hij zichzelf comfortabel maakt.

De twee heren worden veilig en wel bij hun huis afgezet. "Tot binnenkort denk ik." Frank knikt en loopt na een snelle knuffel zo snel hij kan met Nick hun warme huisje in. 

Binnen gaat bij Nick al snel zijn maaginhoud zo de gootsteen in. Frank lacht zacht en wrijft over Nick zijn rug. "Ik zei toch dat dat laatste rondje Stef stuntpiloot niet slim was." Nick komt weer overeind staan en neemt even snel een slok water. Hij leunt met zijn hoofd tegen Frank zijn borstkas aan in een poging balans te vinden.

"Het was wel gezellig", zegt Nick zacht. Frank glimlacht en helpt zijn man om nog een beetje te kunnen blijven staan. "Dat was het zeker", antwoordt hij zachtjes. Hij drukt een kus tegen zijn wang en begeleid hem naar boven. Waar de twee eigenlijk vrijwel meteen al in slaap vallen. 

"Ik hou zo veel van je", fluistert Frank als Nick al in slaap gevallen lijkt. Hij werd er bijna emotioneel van, misschien komt dat door dat ene biertje of misschien was het juist nu alles om hem heen wat minder leek te gaan, dat hij besefte hoe erg hij zijn geliefde vriend nodig heeft. Zijn huis, zijn thuis.

Nick lacht zacht en draait zich naar Frank toe. "Ik ook van jou liefje."