XXXIII

10 2 0
                                    


Chapter Thirty Three:

Jeremiah and I managed to sneak out at midnight from our parents a few days later. I just remembered something kasi and I want to kind of want to celebrate. Alam kong tahimik si Jeremiah tungkol sa birthday niya, wala nga ata siyang balak sabihin sakin anytime soon. Malalaman ko na lang pala na tapos na birthday niya and then I would feel bad na wala man lang ako ginawa para sa kanya. Wala nga akong naihanda na regalo o nakapagshopping man lang para sa kanya kasi kakasabi lang din sakin ng tito niya kung kalian birthday niya.

If I would have known from the start then I wouldn't even been panicking right now para lang mag-isip ng regalo. Ano ba gusto nito eh mayaman na 'to?

He has everything now and I'm afraid if I give hm something less, I would feel bad na ganun lang nabigay ko sa kanya sa kabila ng lahat ng ginawa niya para sakin.. sa lahat ng pinagdaanan naming dalawa this past year.

Gusto ko magbigay ng regalo na magagamit niya, something he'll be proud of; something that he'd really be happy na matanggap galing sa girlfriend niya.

In other words, I don't want him to be ashamed and disappointed of me.

Humawak lang ako sa kamay niya habang naglalakad lang kami sa dalampasigan mismo. Malamig ang hangin kaya dikit na dikit ako sa kasama kahit binigay niya na sakin yung hoodie niya mismo.

"Je?"

"Hm?"

Napatingin lang ako sa relo ko nun bago mapangiti nung sakto na sa oras. "Happy birthday.."

"..how do you know?" halatang hindi rin niya inaasahan yung bati ko sa kanya.

"Itatago mo talaga sakin?" reklamo ko pa na hinila ang braso niya na tumigil na rin naman ako nung makarating na sa dock area at sinama ko siya sakin dun. "Sinabi sakin ni tito Julien. If I would have known earlier, I would have planned a surprise. Okay lang ba na medyo late na yung celebration natin?"

Napatingin lang siya sakin bago mapangiti. "Baby, you don't have to. Makasama lang kita sa birthday ko, that's more than enough for me."

"Sinasabi niyo lang yan pero deep inside gusto niyo ng regalo." sambit ko pa na niyakap ang mga braso sa leeg niya. "Ano gusto mong regalo?"

"I don't want anything else. I already got you." lumapit pa rin siya sakin na niyakap naman ang mga braso niya sa baywang ko. "I promise. I'm happy and contented. You gave me the greatest gift I could receive my whole life."

"Ako? Paano naman?"

"You gave love to me that I don't deserve—"

"No! Mali ka! Mali ka agad! Walang tao na hindi deserve na hindi sila mahalin! Hindi ka naman mahirap mahalin, Je. Kung sa una hindi ka sanay sa mga tao and you tend to block us off, that's fine. Natural lang yun kasi may pinagdaanan ka, you went through so much shit. Pero nung nagdaan mga buwan, tingnan mo you're so confident na~ You deserve all the love in the world. I will hit you if you say otherwise!"

"Kaya nga 'yun nga sinasabi ko, Lyra." natawa pa si Jeremiah kasi siguro ang daldal ko na naman. Wala na talagang tigil bibig ko. "Wala na kong ibang gusto because you gave me the best already."

"Pero gusto pa rin kita bigyan. First time nating icecelebrate birthday mo." napanguso lang ako sa kanya. "So ibig sabihin nun na never mong cinelebrate birthday mo? Di mo nga pinapaalam sa sariling girlfriend mo!"

"What is it to celebrate for?" tinaasan lang niya ako ng kilay. "It was always a normal day for me."

"Sinecelebrate yung plus 1 year na nandito ka sa mundo noh." pinisil ko pa ang pisngi niya. "Dapat ngayon pa lang mag eexpect ka na ng something sakin. What kind of a girlfriend am I kung—"

"Di nga importante sakin yun. Basta tayo pa rin, magtagal tayo, ayun lang gusto ko."

"Corny.." napanguso lang ako kahit nagpipigil lang din ng ngiti na napatingin na rin sa paligid. "Je, na try mo na mag skinny dipping?"

Ang tagal niyang sumagot kaya napatingin na rin ako sa kanya na nag-alangan din nang kaunti na baka ano pa nasabi ko.

"Skinny dipping, Lyra? Really?" hindi ko naman inasahan na natawa rin siya nun. "Do you want to, right now? Pero baka malamigan ka?"

"So na try mo na nga!" humiwalay lang ako nang kaunti para matingnan siya nang maayos. "Sino kasama mo!?"

Jeremiah approached me as he hugged me tightly against his body. "Wala akong kasama, I haven't even tried it yet."

Humiwalay muna ulit ako sa kanya. I ran all the way to the edge before walking towards the water. A shiver crept onto my feet as I felt how cold the water was. "di ba tayo magkakasakit dito?" tanong ko lang.

"Hm, I don't think so." sagot ni Jeremiah nung makasunod na rin naman sakin.

"Walang makakakita satin?" tanong ko sa kanya nung lumapit ulit ako bago yumakap sa baywang niya.

"You really want to?"

Tumango ako nang mabagal na napanguso. "Parang ayaw mo naman."

Tumingin na rin sa paligid si Jeremiah bago umalis na sama-sama ako. "I know a place where no one would see us."

Natawa lang ako nung may maisip. "Parang planado mong may mangyayari ngayon ah?" biro ko lamang sa kanya. "You've been expecting this, haven't you?"

He looked at me with a sly smirk on his face. "Maybe, maybe not, I would never tell."

I could only look at him and smile. Alam ko naman sa sarili ko na walang gagawin si Jeremiah na ikakalayo ng loob ko s kanya. Baka ako pa nga manguna saming dalawa. Call me 'makati' pero I've never really felt anything like this for anyone before. Ngayon lang din lumabalas yung pagkaganto ko.

But could you really blame me? I'm still going through puberty; hormones are really in the one control tapos makakasama mo pa isang lalake tulad ni Jeremiah? All I know is dapat marunong lang ako kumontrol sa nararamdaman ko.

Well If I can. Wink.

Nung nakabalik na ako sa realidad, duon ko na napansin ang paligid ko. We were going through plants, docking under tree branches before we were greeted by a beautiful opening in the clearing.

"Wow~" mangha ko pang sabi na agad bumitaw kay Jeremiah para tingnan ang law ana nandun.

The water was crystal clear, I can my own reflection and you could almost see what's under the body of water. Kung hindi lang gabi, makikita mo siguro kalahatan nito.

Dahan-dahan ko pang nilubog ang kamay ko na agad napangiti nung hindi man lang naramdaman ang lamig tulad ng gabi sa mismong tubig. It was lukewarm to say the least.

Almost perfect.. for skinny dipping.

I swear, parang alam na ni Jeremiah na mangyayari 'to.

When I looked back at him, I immediately looked away, blushing. How could I not? Bigla na lang siyang naghubad!

"J-Je, wala tayong pamalit.. 'di pala tayo ready.." alangan na sagot ko na nahihiya lang talaga nang makita ko ang kaluluwa ni Jeremiah at saka wala nga kaming dalang gamit!

Maganda na yung ready at hindi bigla sumusugod sa laban.

Narinig ko pa ang tawa ni Jeremiah na ramdam kong palapit na rin sakin. "Come on, 'di naman tayo magkakasakit dito. Mainit yung tubig. The island itself is under a volcano kaya mainit yung tubig. The water gives vitamins too."

"H-ha?? Paano pag biglang sumabog??"

"Edi nasa tubig tayo pag nangyari yun? Joke lang~"

Tumingin na 'ko sa kanya na nag alangan na talaga. "Baka sumabog!"

"Hindi sasabog, if it were going to malalaman naman natin." he placed a hand on my cheek. "Just trust me. I've been here so many times."

"Okay.." mabagal na tango lamang ang aking nasagot bago ulit mahiya nung bigla lang akong mapatingin sa baba. "B-bakit nakahubad ka agad!? D-di ka ba n-nahihiya?"

"Mahihiya? Sa'yo?" tanong lang niya na napangiti. "Of course, I am, pero mahal mo naman pagkatao ko diba? Ibig sabihin lahat-lahat."

"I love you.." I responded like the little kid I am.

The Quiet Boy: The Prologue [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon