Alef | Texting

34. Bölüm

Bölüm gelse de gece mutlu uyusam keşke diyen çiçeğim...iyi okumalar ♡

34. Bölüm | Vazgeçme Bizden

"Ne isteyeceksin?"

"Benimle gelmeni"

Gözlerimi kıstım "Nereye ?"

"Büyüdüğüm eve"

Evine gitmemi istemiyor sanıyordum. Nereden çıkmıştı şimdi bu ? Neden yaralıyken yanına gitmeme izin vermediği eve şimdi kendi isteğiyle götürecekti beni ?

"Otobüse binmeyi istemezsen taksi çağırabilirim."

"Saçmalama ya" Yine mi laf sokuyordu acaba ? "Ne zaman böyle bir şeyi taktığımı gördün?"

Omuz silkti. Dayak istiyordu. Bazen cidden dövesim arada birde dudaklarına yapışıp öpesim geliyordu. Dengesizin teki olmasam her şey daha kolay olacaktı.

"Hadi gel" dedi elini belime yerleştirdi refleksle. Fark ettiğinde çekti yavaşça. Birbirimize temas etmek düşünmeden yaptığımız bir şeydi ama artık bunu yapmayı bırakmamız gerekti.

Gittiğimiz yer beklediğim gibi fotoğraflarını çok kez gördüğüm koca villa değildi. Alakası bile yoktu hatta. Çünkü kapıları camı olmayan harabe evlerin olduğu bir mahalleye gelmiştik. Dikkatli baktığımda buranın antrenman yaptığı yerle bağlantısı olduğuna emin oldum. Yine bir demir kapı ama içerisi çok başkaydı. Bir kere çok büyüktü. Fazla büyük...

Bir sürü oda vardı ama kapıları hep tahta ya kırık ya da sağlam değilmiş gibi duruyordu. Pasaja benzeyen yerdeki her bir köşeden farklı yaşlarda çocuklar çıkıyordu. Benim için şok edici olan bu hadise karşısında sesimi çıkaramadım başta. "Alef" dedim gözlerim ardına kadar açılmıştı. "Sen burada mı büyüdün?"

Üzerindeki yırtık kıyafetler ve saçı başı birbirine girmiş en fazla on yaşlarında erkek çocuğu koşup üzerine atladı Alef'in. "Alef abim gelmiş" diye bağırdığı için etrafımız bir sürü çocukla doldu kısa süre içinde. Ortaokul çağında görünen biraz daha büyük çocuk yaklaşıp kafasını tokuşturdu Alef ile. "Hoş gelmişsin abim. Buyur."

"Keyfiniz rahatınız yerinde mi ?" diye sordu Alef ciddiyetle. "Bir eksiğimiz var mı ?"

Eksiğiniz demedi Ela eksiğimiz dedi...

"Yok abim her ay düzenli para yolluyorsun ya. Daha ne isteyelim."

"Olur mu lan" dedi kızar gibi. "Lafını edeni döverim demedim mi ben size ?"

Çocuk güldü başını eğerek. Alef kolunun altına çekti. Bacağına sarılan miniğe göz kırptı ve boşta kalan elini bana uzattı tutmam için. "Sizi biriyle tanıştıracağım."

Hep bir ağızdan ooladıkları için utanıp başımı eğdim. Alef bu halim hoşuna gitmiş gibi "Yavrum" dedi beni daha çok utandırarak. "Hepsi kardeşim olur."

Başımı kaldırdığımda az önceki büyük çocuk "Oo abi" dedi. "Yengemiz mi ?"

Yengenizin aşkım, ayrıldığımızı bilmesen de olur.

Alef bana yandan yandan baktı ve şikayet etti resmen. "Yok, terk etti beni. Sevmiyormuş."

Öyle bir şey mi demişim?

Tek kaşımı kaldırdım tehdit edercesine. Çocuklar beni ayıplarken keyifle sırıttı. "Oğlum lan" dedi başka bir çocuk. "İçeriye geçsek ya. Ayakta kaldılar."

Bizi bir odaya götürmek istediklerinde elimi tutan küçük kızla birlikte ilerledim. Bir sürü yer yatağı vardı. Yataklara tek tek oturan çocuklar bir tane uzakta kalan tek başına duran yatağı işaret ettiler. "Otursana güzel ablam."