Podążając tropem dziwnego zgonu w Hogwarcie, Hermiona Granger i Severus Snape odkrywają, że ktoś manipuluje społeczeństwem, narzucając mu własne wizje świata i pragnienia. Starając się go powstrzymać zdają sobie sprawę, że PEWNYCH pragnień wcale nie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jednym machnięciem różdżki czarodziej otworzył okno i rozpoznał sowę Lucjusza Malfoya. Ptak wskoczył natychmiast do środka, podfrunął do krzesła i przysiadłszy na oparciu wyciągnął ku niemu nogę z rulonikiem pergaminu.
- Przestań się kręcić – syknął do niego, gdy trzeci raz próbował rozwiązać rzemyk. - Nie ruszaj się, bo użyję zaklęcia i będzie mi obojętne, co odetnę.
Sowa zamarła w bezruchu i wreszcie mu się udało. Rozwinął pergamin i na widok krótkiej wiadomości jego brew powędrowała wysoko do góry.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Severus musiał przyznać, że już się zdziwił – taki pośpiech nie pasował do jego raczej flegmatycznego, dobrego byłego przyjaciela. Kropka po pierwszym zdaniu przypominała kleksa – wyglądało to trochę tak, jakby Lucjusz wahał się przed napisaniem kolejnego.
Do powrotu Granger zostało mu jeszcze sporo czasu (bo tego wieczoru z pewnością nie zamierzał stracić!), więc założył surdut, zapiął guziki i spojrzał na sowę siedzącą na oparciu krzesła i łypiącą na niego wielkimi oczami.
- Chodź tu – wyciągnął do niej rękę i ptak pospiesznie na nią wskoczył. – Eurus to bóg wiatru*, wiesz? – rzucił z drwiną i dodał z krzywym uśmieszkiem. - Pokażę ci, co to znaczy szybkie latanie. Eurus.
Po czym obróciwszy się na pięcie deportował z cichym trzaskiem.
Jeszcze bardziej zaskoczył go fakt, że drzwi otworzył mu sam Lucjusz.
- Bogowie, Severusie, szedłeś na piechotę? – zawołał na powitanie. – Czy też Spinner's End przeniesiono na koniec świata?
- Nawet nie wiesz, jak jesteś blisko – odparł Severus, wchodząc do środka i opanowując się, by się nie zaśmiać, bo bardzo go to stwierdzenie rozbawiło.
Malfoy już miał zamknąć drzwi, gdy zawahał się i wyjrzał na dwór.
- Gdzie jest moja sowa?
- Wyrwała mi się, jak tylko zjawiliśmy się przed bramą. Odniosłem wrażenie, że teleportacja nie przypadła jej do gustu.
Uspokojony starszy czarodziej zatrzasnął duże skrzydło, eleganckim gestem wskazał Severusowi drogę i ruszył przed siebie.
- Jestem pewien, że cię zaskoczę – obwieścił triumfalnie.
