KELEBEK HİSSİ

18. Bölüm *Bazı yaralar hiç geçmez ama biri gelir izini bile siler.*

Eymen'in hala siniri geçmese de onu oturtmayı başarabildik. Hala derin nefesler alıyordu. Bu hali beni korkutsa da yanına gitmeyi başardım. Yanına doğru çöktüm. Kulağına doğru eğildim. "Her şey düzelecek sevgilim." diye fısıldadım. Bana doğru eğildi. Bir anda öfkeli bakışı yumuşadı. Gözlerimin içine sevgiyle bakarken ufak bir tebessüm etti. Sonra bir anda tekrar komiserin odasına girdi. Çıkınca yanına bir tane polis geldi ve bir yere gittiler. Arkalarından bakakaldık sadece. Yaklaşık on on beş dakika gelmediler. Duman ufak bir panikle lafa girdi. "Acaba Eymen'i de mi içeri aldılar?" Ben daha çok panikledim. "Alırlar mı cidden?" Akay'dı bu defa lafa giren. "Saçmalamayın ya. Almazlar. Neden alsınlar ki? Suçlu değil bir şey değil. Sakin ol sende Ada." Ben de oturdum. Bu sefer geliyorlardı. Eymen önde sinirle bize doğru yaklaşırken Ateş de arkasından çok az korkuyla geliyordu. Of önündeki adam şuan Duman'ı istese öldürebilirdi ama Ateş Hanım oralı değil. "Hadi Ada." dedi yüzümüze bile bakmayacak derecede sinirli olan Eymen. Akay'da bizim peşimizden geldi. 

Ön koltuğa mı arka koltuğa mı geçeceğimi düşünürken Eymen yine yaptığı en doğal şey gibi kapıyı benim için açtı. Arkada Akay ve Ateş vardı. Ateş bu sefer o kadar korkmuyordu ama Eymen'in öfkesi hala geçmemişti. Arabayı hala çok hızlı kullanıyordu. "Eymen yavaş sür. Lütfen." derken sesim temkinli çıktı. Eymen bunu duyunca hafif hafif yavaşladı. Eymen'lerin evine gittik. Eymen hala sinirliydi. Ardından kapı çaldı. Korkarım Duman'dı bu. Kapı deliğinden bakan Akay'dı. Bakar bakmaz arkasını dönüp bana bir bakış attı. Eymen "Akay kim?" Akay söylemek ve söylememek arasında gidip gelirken Eymen''in bakışını görünce o da yanıtladı. "Eymen sakin ol." 

Eymen lafını kesti. "Duman dimi. Çekil bakayım. Kardeşim dediğim adama kapıyı ben açmalıyım." Akay engel olmaya çalışsa da beceremedi. "Duman. Kardeşim. Naber?" Her kelimesi tok çıkıyordu. Duman Eymen'in iyice gözlerinin içine baktı. "Abi ya ben sana açıklayacaktım. Eymen sakin ol şuraya otur." Eymen birden güldü. Muhtemelen sinirden gülüyordu. "Ne zaman düğününüzde falan mı?" Sonra yine keskin yüz hatlarını belli etti ve devam ettirdi. "Bana bak bir daha seni kardeşimin yanında görürsem..." Bu defa Eymen'in lafını kesen Duman oldu. "Yeter Eymen ya bizde çocuk değiliz artık. Kardeşin de büyüdü artık senin gözünde hala küçük olsa da bu kız büyüdü. Ben yirmi bir yaşındayım Eymen. Senle aynı yaştayım neyi yapıp neyi yapmayacağımı bende biliyorum. Sende biliyordun bende kardeşinle gönül eğlendirmediğimi. Ben seviyorum kardeşini." Sonra Eymen yine lafa girmeden Ateş girdi. "Evet abi. Bende seviyorum Duman'ı. Biz birbirimizi seviyoruz ya. Sende artık beni rahat bırak abi. Ben bıktım senden ya. Sürekli peşimdesin. Benim büyüdüğümü kabullen artık. Abilik taslamayı da bırak. Senin abilik taslamana ihtiyacım yok." Ateş bir bana bir abisine baktı. "Hem sende benim kardeşim dediğim arkadaşımı seviyorsun. Ben senin arkadaşını sevince suç mu oluyor bu abi." Ateş ne diyorsun ya? Gözlerim kocaman oldu. Ateş bana ufak bir gülümsemeyle göz kırptı. Eymen de bana baktı. 

Ben utanmama rağmen gözlerimi ondan ayıramadım. Eymen sadece biraz bana baktı ardından da Duman ve Ateş'e bir sert bakış atıp odasına doğru gitti. "Ateş ne diyordun?" Ateş bana boş boş baktı. "Yalan mı?" Bende Eymen'in peşinden gittim. Kapıyı tam kilitleyecekken kapıyı ittim ve beni görüp içeri aldı. Oturduğu yatakta yanına oturdum. Usulca fısıldadım. "Sakin olmalısın. Sonuçta ikisinin birbirini sevmesini engelleyemezsin. Kendini düşün. Yani Ateş'in dediği gibi değil. Benim abimin arkadaşısın diye yine de beni sevmekten vazgeçer misin?" Korkak bakışlarıyla gözlerimin içine baktı ve yavaşça olumsuz anlamda kafasını salladı. "Hayır ama ne yapayım işte. Konu Ateş olunca ben deliriyorum. Baksana sürekli arkasını topluyorum resmen. Ya bugün hala orda olsaydı. Onun hala büyüdüğüne inanamıyorum. Hala gözümde çocukluğu var." Sonra derin bir nefes aldı. "Ya aslında Duman'a da çok güveniyorum. Duman iyi biri. Ama işte sadece Ateş'i korumaya çalışıyorum. Aslında düşününce sorun Duman değil. Sorun Ateş. Öfke sorunları var. Çok Hukuk okumak istiyordu. Sende biliyordun. Ama babam işte."