Kül Kedisi

32. Bölüm : Öğrenmemeli

Kaya Han Kirezli:

Üzerimdeki ceketi düzelttim. Birazdan ödül alacaktım. En başarılı iş adamı kategorisinde. Ceyda bir elini bacağımın üzerine koyarak gülümsedi.

"Canım, heyecanlı mısın?"

"Hayır," dediğimde Emir'in bize baktığını hissediyordum.

"Biz çok heyecanlıyız, ve seninle gurur duyuyoruz," dedi Ceyda boştaki elini karnına koyarak.

Bu kadın beni salak zannediyordu. Ancak biraz daha zannetmesine izin verecektim. Gülümsedim. Kapıdan içeri giren Evren'i, Emir'in beni dürtmesiyle görmüştüm. Adımları masamıza doğru ilerledi. Yanımda durdu.

"Tebrik ederim," dediğinde şaşırmıştım. Evren benimle konuşmuyordu yıllardır. Elini uzattığında hızla uzattığı elini tuttum.

"Teşekkür ederim. Gelmezsin sanıyordum."

"Neden gelmeyeyim? Değil mi Ceyda? Sonuçta siz benim kardeşimi falan öldürmediniz. Ben neden gelmeyeyim?"

"Evren," dedi Ceyda sinirlenerek. "Üç yıl oldu artık. Öldü o, sok bunu aklına."

"Can veremeyeceksin Ceyda," dedi Evren. Acırcasına bakıyordu. "Can veremeyeceksiniz," dedi ve elimi bırakarak başka bir masaya gitti. Sıkıntılı bir nefes verdim.

Can veremiyordum.

Canımı toprağa vermiştim ancak can veremiyordum.

Müzik sesleri devam ediyordu. Birazdan başlayacaktı.

"Sıkma sen canını sevgilim," dedi Ceyda gülümseyerek. "Evren yine saçmalıyor. Psikolojik sıkıntıları var. Yıllardır unutamaması normal değil." Herhangi bir cevap vermedim. Başımı çevirdiğimde Evren bize kısık gözlerle bakıyordu. Gözlerinde saf nefret vardı. Haklıydı.

"Evren'in öfkesi hayıra alamet değil," dedi Emir sadece benim duyacağım bir sesle. "Buraya neden geldi sence?"

"Bilmiyorum. Sadece ben ödül almayacağım ki. Belki başka bir arkadaşı için gelmiştir."

"Olabilir. Ama sanmıyorum. Evren üç yıldır hiçbir davete katılmadı Kaya. Şimdi buraya gelmesi sıra dışı."

"Farkındayım." O sırada sunucu sahneye alkışlarla beraber çıkmıştı. Yedi kişiye ödül verdikten sonra son ödüle gelmişti sıra.

"Sıra son ödülümüzde," dedi sunucu. "Ödülümüzün kategorisi, en başarılı iş insanı." Ayağa kalktım. Ceyda'da benimle beraber ayağa kalktı. "Ödülümüzün sahibi, Mine Karahan!" Herkes bir anda alkışlamaya başladığında kapıdan içeriye giren kişiye takıldı gözlerim. Dudaklarım aralandı. İmkânsızdı. Bu imkânsızdı. Gülümseyerek sahneye ilerledi. Ardından sunucu ona ödülü verdi. Konuşmasını yapmak için kürsüye ilerledi.

"Öncelikle," dedi ve bakışları beni buldu. Gözlerindeki nefretti. Ve Ceyda'ya baktı. Bana baksın istedim. Sadece bana. "Beni ayakta alkışlayan eski sevgilim Kaya Han Kirezli ve onun yeni sevgilisi; en yakın arkadaşım Ceyda Aydın'a çok teşekkür ederim." Kameralar bizi çekmeye başladığında Ceyda hızla yüzünü kapattı. Ben ise ondan başka bir yere bakamıyordum. "Arkamdan çevirdiğimiz dolapları bir de sayın basın mensuplarına anlatın Kirezli çifti. Mine Karahan geri döndü. Ve bu sefer yanında öfkesi ve nefreti de var. Korkun benden." Ceyda koşarak dışarıya çıktığında dudakları kıvrılmıştı. "Kirezli, koş biricik sevgilinin peşinden. Sen yardıma muhtaç kadınları seversin. Bu ödülümü de size armağan ediyorum. Baktıkça sana hiçbir zaman muhtaç olmadığımı hatırlar, yanındakiyle avutursun kendini."