ဗီလိန်၏နူးညံ့သိမ်မွေ့သော မေမေ

Chapter 36

ရှအန်းတစ်ယောက် တချိန်လုံး စောင့်ကြည့်ခံနေရသည်ကို မသိပေ။

ထိုအချိန်တွင် သူမသည် ရှိုးအတွက် အထုတ်ကြီးအထုတ်ငယ်များဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။

သူမတို့သွားမည့်နေရာသည် မြို့ပြနှင့်အတော်လေးဝေးကာ သီးသန့်ဆန်သည့်အတွက် အနီးအနားတွင် စားသောက်ဆိုင်များနှင့် ပို့ဆောင်ရေးလည်း ရှိမည်မဟုတ်ပေ။

ထို့ကြောင့်ပင် ရှအန်းသည် အစာပြေမုန့် အထုတ်ကြီးများစွာကို ဝယ်ယူပြီးဖြစ်ကာ သယ်သွားရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

‘’ကြက်ခြေထောက်ငရုပ်ကောင်းနှပ်… ဝက်ပေါင်သား… အမဲသားလွှာအစပ်… အချဉ်ရည်…’’

ရှအန်းသည် စားစရာများ လွတ်သွားသည်မရှိရအောင် တခုချင်းစီရေတွက်နေစဉ် ဟန်ယွဲ့မှ ဖုန်းခေါ်လာသည်။

‘’ ရှအန်း… ကားက အောက်ထပ်မှာရောက်နေပြီ… ဆင်းလာတော့လေ… ငါတို့လေယာဉ်အမှီသွားရမယ်...."

‘’အိုး… အိုကေလေ… ကျွန်မ အခုဆင်းလာပြီ..."

ဖုန်းချပြီးသည်နှင့် ရှအန်းတစ်ယောက် များပြားလှသည့် အိတ်ကြီးများနှင့် ခရီးဆောင်အိတ်နှစ်အိတ်ကိုဆွဲကာ ရှရှင်းချန်နှင့်အတူ ထွက်လာသည်။

ရှရှင်းချန်သည် အထုတ်အပိုးများစွာကို တစ်ယောက်တည်းသယ်နေသည့် သူ၏ နတ်သမီးမေမေကို ကြည့်လိုက်ပြီး တချို့တဝက်ကို မျှသယ်ပေးရန် ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း ရှအန်းမှ ငြင်းပယ်လိုက်သည်။

‘’အဲ့လောက်လဲ မလေးပါဘူး...."

ကျောက်စိမ်းလည်ဆွဲမှာ အံ့ဩဖို့ကောင်းသည်ဟု ပြောရမည်ဖြစ်သည်။

သူမ လည်ဆွဲကို ဝတ်ဆင်ခဲ့သည်မှာ တစ်လမပြည့်သေးသော်လည်း မူလနူးညံ့သည့် ခန္ဓာကိုယ်က ထိုကျောက်စိမ်းလည်ဆွဲကြောင့် ပိုသန်မာလာခဲ့သည်။

သူမ၏ အသွင်အပြင်သည် ထိခိုက်ကျိုးကြေလွယ်ပုံ ပေါက်နေသော်လည်း တကယ်တမ်းတွင် သူမကိုယ်ခန္ဓာမှာ အတော်လေး အားအင်ရှိလာပြီဖြစ်သည်။

သူမသည် အကောင်ပေါက်လေးနှင့် အားကစားလေ့ကျင့်ခန်းများ လုပ်ခဲ့ပြီး ကမ္ဘာပျက်ကပ်တုန်းကလို ပြည့်ဝသည့်စွမ်းအင် မရသေးသော်လည်း ပုံမှန်လူကြီးတစ်ယောက်နှင့် ရင်ဆိုင်ရန်အတွက်တော့ လုံလောက်နေပြီဖြစ်သည်။