ဗီလိန်၏နူးညံ့သိမ်မွေ့သော မေမေ

1.6K 110 0
                                    

Chapter 109

သူမ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် သူမနေ့တိုင်း အိပ်မက်မက်ခဲ့ရသော နေရာသို့ ရောက်နေကြောင်း သိလိုက်သည်။

ထူးဆန်းစွာပင် သည်တစ်ကြိမ်တော့ မြူမရှိပေ။

“ငါ အိပ်ပျော်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား..."

ရှအန်းက ဇဝေဇဝါနှင့် လှည့်ပတ်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ထိုကျောက်စိမ်းဆွဲပြားနှစ်ခုကြောင့် ဖြစ်ရမည်ဟု သူမ သိလိုက်သည်။

မြူဆိုင်းမနေသောအခါ စမ်းချောင်းများ၊ သစ်ပင်များနှင့် တောင်တန်းများဖြင့် ဤနေရာသည် အလွန်လှပသည်။

တောင်တွေပေါ်ကနေ ရေတံခွန်တွေတောင် စီးကျနေသည်။

ရေတံခွန်ထိပ်တွင် ရှိနေသည်က…

“နဂါးကြီးလား..."

ရေတံခွန်ထိပ်တွင် ပျံဝဲနေသည့် နဂါးကိုကြည့်နေသည့် ရှအန်းမျက်လုံးတွေ ပြူးသွားသည်။ ထို့နောက် နောက်တစ်ကောင် ပေါ်လာသည်။

နဂါးက နှစ်ကောင်တောင်။ သူတို့က ဆင်တူကြသည်။ သို့ရာတွင် တစ်ကောင်က အနက်၊ ကျန်တစ်ကောင်က အဖြူရောင်ဖြစ်သည်။

နဂါးနက်နှင့် နဂါးဖြူတို့ တိုက်ခိုက်နေကြသဖြင့် သူမ ဘာလုပ်ရမယ်မသိ ဖြစ်သွားသည်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် သူမသည် ကမ္ဘာပျက်ချိန်မှ ရောက်လာသူဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမဦးနှောက်က လျှင်မြန်စွာ အလုပ်လုပ်သည်။

‘အာ-’

‘ယင်-’

နဂါးနှစ်ကောင် တိုက်ခိုက်နေသည်မှာ ကြာမြင့်လာပြီး ရှအန်း သမ်းဝေလိုက်သည်။ သူမ အိပ်ပျော်တော့မည်။

“ဝှား~”
သူမ သမ်းလိုက်သည်။ မျက်လုံးများကို ပွတ်ရင်း အိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ရှအန်းက စမ်းချောင်းအနီး မြက်ခင်းပြင်တွင် လှဲကာ အိပ်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။ သူမ မျက်စိမှတ်လာသည်နှင့် နားထဲတွင် လေတိုးသံကြားလိုက်ရသည်ႏ

“ဟေး.. အမျိုးသမီး.. မင်း ဘယ်လိုလုပ် အိပ်နိုင်ရတာလဲ..."

အင်.. ဟင်... တစ်ယောက်ယောက်က သူမကို ပြောနေတယ်...

ဗီလိန်၏နူးညံ့သိမ်မွေ့သော မေမေWhere stories live. Discover now