Hikayenin de ötesinde - BTS'in 10 yıllık kaydı

Sabahların Kaydı

Değişen tek şey albüm yapma sebepleriydi.

—

YouTube gerçek zamanlı yayın, hem BTS hem de ARMY için yeni bir deneyimdi. SUGA kamerasını açar ve çoğunlukla sessizlik içinde bir resim çizerdi ve j-hope, ısınma ve dans hareketlerini keskinleştirmesi de dahil olmak üzere baştan sona tüm bir pratik seansını gösterirdi. "#StayConnected" ve "#CarryOn," hashtag'leri ile bu yayınlar, BTS'in günlük hayatlarını hayranlarıyla paylaşmasına ve onlara pandeminin başlangıcından bu yana neler yaptıklarını ve hangi zihniyeti geliştirmeye çalıştıklarını göstermesine olanak sağlamıştı.

J-Hope'un dans etmeden önce maruz kaldığı rutin, kendini tanımak için çok zaman ve çaba harcayan birinin ürünüydü ve bunu paylaşmak, içindeki kişiyi kelimeler olmadan başkalarına anlatmak gibiydi. SUGA'nın tablosu da böyleydi. Şöyle açıklıyor:

"'Bir pandemi sırasında ne yapıyor olmam lazım?' <sorusu> her an düşünebildiğim tek şeydi. Bir turun takip etmeniz gereken belirli bir programı vardır, ancak tüm o her şey paramparça olmuştu. 'Eğer bir daha sahneye çıkamayacaksam, ben kimim?' diye düşündüm. Bu yüzden buna cevabım, aklıma ne geliyorsa onu yapmak oldu. Resim yapmak bir nevi endişelerinizi unutturur. Aklıma gelen olumsuz düşüncelerden kendimi ayırmamı sağlayan bir araçtı."

O sırada esere koyduğu başlık da SUGA'nın hayranlarına ifade etmek ve paylaşmak istediği şeyi sembolize ediyordu:

"Adı 'Sabah' ama aynı zamanda 'Endişe' idi. Endişeli anlarıma dönüp baktığımda, sabah 5 civarında en kötü hallerini yaşıyorlar. İşte bu yüzden en az sevdiğim renk, güneş doğmadan hemen önceki mavimsi ton... Ama çizdiğimde aklımda bir plan yoktu. Sadece aklıma gelen şeyi yapmak istedim ve sonunda bu kadar koyu mavi bir renkle karşılaşacağımı hiç bilmiyordum."

Kişinin hayatını yaşarken hissettiği duyguları ifade etmek için, sanatçının bile tuvalde neyin ortaya çıktığını anlayamayacağı bir noktaya kadar - SUGA'nın resmi ve sürecini ortaya çıkarma yöntemi, BE'nin nasıl üretildiğine benziyor. Pandemi sürecinde BTS, prodüksiyonun yönü ve yöntemleri konusundaki tartışmalarını halka açık yaparak albümü hazırlamıştı. Üyelerin pandemi sürecinde yaşadıkları duygular şarkılara dönüştürülmüştü ve bu şarkılardan en iyileri seçilmiş, üyeler de toplantılar yoluyla kendi aralarında bir albüm oluşturmak için gerekli çeşitli roller paylaşmıştı. Tıpkı geçmişte Cheonggu Binası günlerinde olduğu gibi, albümlerini bir "küçük işletme prodüksiyonu" yapıyormuş gibi bir araya getirdiler.

Değişen tek şey albüm yapma sebepleriydi. Cheonggu Binasındaki o küçük stüdyo ve pratik odasında toplandıklarında istedikleri şey, belgelenmiş başarılarının onaylanmasıydı. Başarılı olduklarında dünyanın onlara kim olduklarını göstereceğine inanıyorlardı. Ama böyle bir başarıya ulaştıklarında bile, BTS müzikleriyle başka bir şey yapmaya karar vermişti. j-hope şöyle diyor:

"Stüdyoda oturmuş boşluğa bakıyorum ve 'Ah ... şimdi hangi şarkıyı yazmalıyım?' diye düşünüyorum. Ev ile stüdyo arasında gidip gelirken 'Nasıl bir hayatım var? Şimdiye kadar yaşadım, o hayatı yaşarken düşüncelerim nelerdi?' diye merak ettim ve ara sıra televizyon için yaptığımız gösterileri izledim. Sonra 'Ah ... Doğru, ben böyleydim' veya 'O zamanlar nasıldı?' diye düşünürüm ve <sonunda> bu süreçten bir tür kararlılık doğmuştu. Sadece hayatımın bu döneminde ifade edebildiğim şarkıları ve duyguları, bir günlük gibi yakalamaya çalışmam gerekiyor. 'Sonuçlar iyi ya da kötü veya vasat olsun, hadi yapalım. Şimdiye kadar gölgede kalan küçük yanlarımı göstererek ve paylaşarak dinleyiciye yaklaşmaya çalışayım.'"

—

Çeviren:
— Pea