BANA AİTSİN

6.Yanlış anlaşılma

Resmen yavru kedi gibi kadının kucağına girmiş ağlıyodum. İlk defa bu duguyu yaşıyorum ben. Bir annenin kucağın da alğamanın ne demek olduğunu bilmemek de bir çaresizlikdir......

__________________________________

Hala kadına sım sıkı sarılmış ağlıyoken, ağzından şunlar döküldü.

"Senin için bahtsız demek büyük günah olur biliyomusun? ".

Başımı kaldırıp yüzüne baktığım da gülümsüyodu.

"Nasıl yani? ".

"Şöyle..." elimi tutup gözlerime baktığın da içime dolan huzuru anlatamazdım...
"Senin bu güzel yeşilliğinin solmasına hiç izin vermez Baran".

"Hiç sanmıyorum... O benden nefret ediyo bir kere".

"Senden sadece zaman istiyo Dilan. Aynı zaman da sende kızım. Senin de zamana ihtiyacın var. Çok yıprandınız".

"Be- " odaya giren Barana takıldı gözlerim. Gözleri kızarmışdı. Neden? Annesi odadan hiç bir şey söylemeden çıkmışdı. Oda geçip kendini koltuğa bıraktı.

Yataktan kalkıp yanına yaklaşınca

"İyimisin? " diye sordum.

Gözlerini açıp bana baktığın da gözlerimiz buluşmuştu. Bir kaç saniyenin ardından gözlerimi kaçırıp hızla elime yatağın yanındakı sürahiyi alıp su doldurdum. Ve ona uzatdım.

"Al iç iyi gelir" dedim.

"Saol" yavaşca yaklaşıp suyu aldı elimden.

Suyu içtikten sonra telefonuna gelen aramayla banyoya geçmişti.
Yanlış olduğunu bildiğim halde kapıyı dinledim. Bir kızdı galiba çünki ona

"Hall etmem gereken işler var. Birazdan geliyorum güzelim" demişti.

Kim bu kız yaa? Niye ona öyle hitap ediyodu?
Anlaşılan bir yere gidecekti. İki gündür düşünmekten kafayı yemiştim. Merakıma yenilip etrafı kontrol etdikten sonra, bahçeye çıkıp Baranın arabasına saklandım.

Onbeş dakika geçmişti sıkıntıdan patlıyodum. Sonunda gele bilmişti. Arabayı çalıştırdığın da yüzüm gülmüştü.

Uzun süre sonra arabanın durduğunu anladığım da beni fark etmişdi diye düşündüm, meğersem buluşacağı yere varmışdı. Ama nasıl bir orman yoluydu burası. Ve karşım da Kardeşi Talya ve abim vardı.

Ama abimleri ceza olarak başka şehre yollamıştılar. Nasıl yani? Gitmediler mi?
Arabanın kapılarını açık bırakmışdı. Hemen arabadan indiğimde bağırdım.

"Abiiii"  Koşarak sarılmıştım ona.

"Abimm" diğip bağrına basmıştı beni.

Geri çekilip Baranlara baktığım da sinirlenmişti. Hiç umursamadım.

"Ama hani sizi göndericeklerdi? ".

"Baran sağ olsun benim için olmasa da Talya için gizlice sakladı bizi ".

"Eee...Şimdi n'olcak? ".

"Gizlice burda yaşayacaklar ama kimse bilmeyecek"  diğe yanıtladı Baran.

"Dilan bizi affede bilicekmisiniz? ".
Sesi titrek şekilde konuşan Talya olmuştu.

Yüzüne baktığım da gülümsemiş ve ona sarılmışdım.

"Sizin suçunuz yok ki, eğer yarsa da bir birinize sevdalanmazın ".

"Dilan haklı" diğe beni onayladı Baran.

"Artık gidin bir gören olur sonra sizi ben bile kurtaramam"  dedi Baran.

Abimlerle son defa vedalaştık ve gittiler. Kötü olmuşdum aslın da abimlerin böyle gizlice saklanmasına. Onlardan gözümü ayran Baran oldu. Beni sırtına almışdı. 

"Ne yapıyosun be adam delirdin mi? Bırak beni bak vallaha 'adam kaçırıyolar diye bağırırım. Heyy duymuyomusun beni? ".

Sırtına sırtına yumruklar atıyodum. Arabanın yanın da indirmişti beni. Ve bağırmıştı.

"Senin ne işin var burda? Niye gizlice arabama biniyosun? ".

"Tek tek sorarmısın, anlamıyorum seni".
Dalga geçermiş gibi bir yanıt verdim.

"Cevap ver dalga geçme benle ".

"Şey..." .

"Neyy? " hesap sorar gibi söylemişti bu sözü.

Biraz kafam da olumlu yalanlar uydurmak için çaba sarf etmiş olmakta bulundum. Öyle dik dik bakınca gerçeği söylemek iyi olur deye düşündüm.

"Offf. İyi be söylüyorum. Ben senin konuşmalarını dinlemişdim. Sen öyle güzelim falan diyince merak etdim. Sevgilin falan sandım bende. Sonrasını da biliyosun".

Kaşlarını çatmış beni izliyodu. Biraz yüzüme baktı sonra üstüme yürümeye başladı. Bu adam n'apmaya çalışıyo? Arabaya yaslandığım da beni belimden sıkıca tutup arabanın üstüne oturtdu.

Şaşırmıştım doğrusu. Elleri belimi sıcaklıkla tutarken, sıcak nefeslerimiz bir birine değiyodu. Yalan söylemeyicem içim kıpır kıpır olmuşdu. Gözlerini gözlerimden, dudaklarıma indirmişti.

Şu an hiç bir şey duymuyodum. Zaman durmuştu benim için. Ben hiç bir erkekle bu kadar yakın mesafede olmamıştım.
Ağzını açıp bir şeyler söylüyodu ama anlamıyodum.

"Tch... Sevgilim değilmiş gördünmü? Ama sen merak etmemiş, kıskanmışsın".

"Haa... Ne dedin? ".

Yüzüme daha çok yaklaşmıştı. Burnu burnuma değiyodu. Tekrar konuşdu.

"Çok mu etkilendin yakınlığımızdan? ".

"Yok yaa... Ne alaka. Öyle sen be- ".

"Beni kıskandığın için mi arabama saklandın?".

"Yok artık daha neler. Bir o kalmıştı".

"Tamamen merak yani".

"Yani... hem sen ne ima ediyosun?" .

"Ben ima etmiyorum, senin aklından neler geçiyosa artık öyle anlıyosun".

"Hahaha. Ne komik. Ukalalığı kes! ".

"Hmm...." .

Dudaklarımız nerdeyse bir birine değiyodu. Nedenini bilmiyorum ama geri çekilmek istemedim. Gözlerim kapanmışdı çoktan. Vücudüm alevlenmiş yanıyodu adeta.

Artık geri çekilmek için geçti. Dudağımın kenarına sanki, bir kelebek kondu. Gözlerimi açtığım da Baran dudağımın kıvrımına uzun bir öpücük bırakıyodu.

Çekildiğilde hiç bir şey demeden yine belimi sıkıca tutup indirmişti beni. Bense hala şok içindeydim. Elimden tutup arabanın kapısını açtığın da kendime geldim ve bindim.

Ben hala şoktaydım. O şimdi beni mi  öpmüşdü? Ya hayalse?.....

                To be contunied.........♡