BANA AİTSİN

8.Ev

Yarım saattir yürüyoruz hala varmış değildik. Ormanın derinliklerindeydik. Başımıza ya bir bok çıkarsa? Çalıların içinden geçiyoduk. Elbisemin açık bıraktığı bacaklarıma batan çırpılar oluyodu ama çok acıtmıyodu. Bir anda çığlığı bastığım da Baranın sesini duydum sonrası acı ve karanlık..

__________________________________

Acıdan kıvranan bedenimin sızlamasıyla, açtığım gözlerim çok tanıdık bir tavanla karşılaşmıştı. Önce gözlerim bulanık gördüğü için tam anlayamadım ama, gözlerimi 2 kez kırpıştırdıktan sonra burasının benim dağ evim olduğunu idrak etdim.

Karşım da oturmuş koltukta uyuyan Baranı gördü gözlerim. Ayağa kalkmak istedim ama nafile. Ayağımdakı acı beni tekrar yatağa oturtdu. Ayağıma baktığım da sarılıydı.

Baranı uyandırmak istemedim ama üstü açık uyumuşdu diye zorda olsa kalktım ayağa. Yanına yaklaştığım da gözlerini açtı. Ve endişeli gözleri gözlerimi buldu.

'' İyimisin? Bir şey mi oldu? Ayağın mı acıyo? '' ard- arda sorduğu sorulara gülerek yanıt vermişdim.

"Yok ben iyiyim üstü açık uyumuşsun o yüzden yalktım".

"Ayağın iyi mi? " ayağa kalkmış karşım da duruyodu.

"Evet de noldu ki ayağıma? Attığım çığlıktan başka hiç bir şey hatırlamıyorum".

"Ayağını kapana koymuşsun. Demirleri sinirlerine dokundu için bayıldın".

"Vay anasını ayağımı kapan mı yedi şimdi benim? ".

Gülerek kurduğum cümle Baranın da sırıtmasına izin vermişdi.

"Hadi- hadi çok konuşma geç yatağa da dinlen".

"Tch... yatmak istemiyorum".

"Ayağının kanamasını zar zor durdurdum kızım başıma bir iş daha açma".

"Yaa banane banane. Ben yatmak istemiyorum".

"Hay senin b- ".

"Hop- hopp orda dur Karabey".

"Ayakta n'apcan haa? " .

"Kahve yapmak istiyorum aşko".

"İlla kahve mi içmen gerek? ".

"Şu an kafam allak- bullak seni 100 tane görüyorum. Kendin yetmezmiş gibi 99 tane Baran daha".

İmekleye imekleye kapıya yaklaştığım da dünya döndü sandım. Meğersem Baran beni sırtına atmış.

"Ya bırakk. Adam kaçırıyolar yetişin. Kadın da kaçırıyo ola bilirler. Yaa sen beni duymuyomusunn? DAĞ AYISI".

Sırtına vuruyodum ama adam taş mübarek gıkını çıkarmıyodu. Mutfağa geldiğimiz de mutfak barına oturtdu beni.

"Manyak adam niye sırtlıyosun beni? ".

"Sende de ne çene varmış bee. İki saattir susmuyosun".

"Terbiyesin kibar ol biraz karşın da kadın var".

"Senmisin kadın? Sen saykosun bee".

"Alla Alla çok boş yapmada, madem getirdin beni buraya kahvemi yap".

Hiç cevap vermedi ve kahve yapmaya başladı. Kahveden sonra Baran araba çekicileri arayıp arabayı bıraktığımız yeri ve pilaka falan verdi.

Çekicilerin gece vakti geç geleceği bildiğimiz için uyumaya karar verdik. Sabah kalkıp arabayı bıraktığımız yere geri döndük bizden sonra da çekiciler geldi.

Aradan geçen 3 saat den sonra eve varmıştık. Ayten hanım ve ev halkı bizi kapı da karşılamıştı. Gece Baran annesine haber vermişti yolda kaldığımızı ve bundan ev hakına da bahs etmesini söylemişti.

__________________________________

Aradan tam bir hafta geçmişti. Baranla sürekli didişiyoduk. Ayten hanım, Cihan ve Kudret beyle de iyi anlaşıyodum. Ama maalesef Azade hanım beni her gördüğü yerde ezmeye çalışıyodu.

Şu an sabahın altısıydı. Yataktan miğdemde duyduğum bulanmayla kalkmıştım. Hızla koştuğum banyo kapısını kapatamadan klozetin önünde çöktüm.

Arkamdan Baran da gelmişti. Ben kusarken oda saçlarımı toplamıştı. Son kez tükürüp ayağa kalktığım da ellerim ve ayaklarım boşalmıştı. Gözlerimden yaşlar akmıştı. Kustuğum da hep böyle olurdu.

Baranın bana yardımıyla elimi yüzümü yıkayıp azda olsa su içmiştim.

"İyimisin? ".

"Biraz daha iyiyim".

"Neden böyle oldu ki şimdi? ".

"Üşütmüşümdür her halde".

"Hastaneye gidelim mi? ".

"Yok gerek yok, biraz dinleniyim geçer. Uyandırdım senide kusura bakma".

"Sorun değil. Hava almak istermisin? ".

"Oluur".

Üstüme geçirdiğim sabahlığın kuşağını bağladıktan sonra aşağı inip dışarı çıktık. Yarım saat dışarıda gezindikten sonra odaya döndük tekrar ve iyi hiss etdiğim de uyuduk.

Sabah kahvaltı hazırlamak için aşağı indim ve güzel bir sofra kurdum her kez inmişti ama Baran hala uyuyodu. Onu da uyandırdım birlikde aşağı indik.

Mutfağa çay bardaklarını almak için gittiğimde gözüm karardı. Kapıdan tutunmak için çabaladım ama artık geçti. Düşmüştüm.

Gerisi boş....

Acaba Dilana ne olacak?

To be continued.......^3