"Ayıp ama yaa". ______________________________________________
Baran'ın aldığı karpuzu iştahla yeyip bitirmişdik. Ardından yatmak için yatağa girmişdik. Yine aynı pozisyon da uyumuşduk. Ben onun göğsün de ve kolların da....
Bu gece bu evde bizim son mutlu gecemiz olduğunu bilmeden uykunun kollarına yatmışdık.
Yine uyanmışdım. Ama bu sefer aşerme değil. Telefon sesiyle. Baran'ın telefonu çalıyo du. Ben uyanınca kafamı kaldırdığım için Baran da uyanmış dı.
Uykulu bir sesle " kim bu yaa gece gece" dedi.
Tek gözünü açıp yan taraf da ki komidin üstüne atdı elini. Telefonu alıp arayan kişinin kim olduğuna baktığımız da 'babam' yazıyo du.
"Babanlar evdeyken neden arıyolar anlamadım? ".
"Öğreniriz şimdi" ben yatak da sol kolumun üstüne dayanmış ve oturur pozisyona gelmişdim. Baran da dikelip telefonu açdı.
"Alo? ".
"Oğlum biz hastahanedeyiz baban perişan oldu. Gece gece sizi de uyandıramadık. Ama babannen seni istiyo".
"Annem tek tek anlatırmısın anlamıyorum hiç bir şey".
"Oğlum sen gel hastahaneye bura da konuşuruz".
"Tamam tamam geliyorum".
Dediği sözün ardından kapat dı telefonu. Sesin de bir an telaş olmuş du. N'oluyo? Baran yataktan hızla kalktığın ben de korkup kalkdım. O oda da ki koltuğun üstün de duran kıyafetlerini giyerken ben ona
"Baran n'olmuş? Niye aradı annen? Evde değiller mi zaten? " diğe ard arda bir kaç soru sordum.
"Gülüm annemler hastahanedeymiş. Baban perişan. Babannen seni istiyo falan dedi. Anlamadım ama gel bura da konuşuruz dedi".
"Dur ben de geliyim".
"Gülüm sen gelme ne olur ne olmaz".
"Lütfen" gözlerinin derinliklerine bakarak demişdim bu sözü.
"Tamam ama bak sorun çıkarsa eve getiricem seni".
"Okeyy" diyip yanağından öpdüm ve giyinme odasına ilerledim. Üstüme geçiridiğim eşofman takımıyla birlik de odaya geri döndüm. Baran kolduğun kolluğuna oturmuş beni bekliyo du.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana 'sana inanamıyorum diğe bir bakış atdığın da ben yanına yaklaşıyodum. Tam önün de durduğum da oda dikeldi. Ve önü açık olan hoodie min önlerini birleştirip bağla dı. Ama hiç bir şey demeden elimi tutup odamızın kapısına yönel di.
Odanın kapısından geçip merdivenleri indik. Ardından aşağı inip dış kapısını açmış olduk ve çıktık. Arabaya geçdik. Baran arabayı çalışdır dı. Hastahaneye doğru sürüyo du yol da ben biraz da olsun uyumuşdum. Vardığımız da Baran'ın
