Kendimi o kadar sıktım ki, onu dinlerken onunla birlikte ağlamamak için. Duştan sonra annemle konuşmak için aşağıya indim. Şu an anneme çok ihtiyacım vardı. Salon da kahve içen anneme baktım.
"Heh geldin mi oğlum? Konuşalım mı biraz? ".
______________________________________________
Annemle konuşmak bana iyi gelecekti. Geçip karşısın da oturdum annemin. Ellerimi tutup sarıldı bana. Bende karşılık verdim.
"Anne ben onu çok kırdım değil mi? ".
"Hatanı telafi etmeğe ne dersin?
"Affetmez be anne".
"Dilanın temiz yüreğini görmedin mi? Sen yeter ki çabala. Affeder o seni".
"Nasıl olucak o? ''.
"Mesala Dilanın da senin de kafa dinlemeğe ihtiyacınız var. Al karını burdan uzak bir yere gidin. Kafanızı toplayın. Hem sen işlerden uzaklaşırsın, hemde Dilanın gönlünü alırsın. Kim bilir başka işlere de adım atarsınız".
"Annee! ".
"Ne var oğlum? Annen değil miyim? Hem sen söyle bakıyım nasıl fikir, gidermisiniz? ".
"Olur aslın da, ama Dilan da istermi ki? ".
"Onu da kendin çöz oğlum. Annen fikir buldu. Sonuş da senin karın".
"Off....Nasıl yapcam ben anne? Ben anlamıyorum hem".
"Anlarsın, anlarsın".
"Tamam, iş başa düştümü yapıcağım artık".
Annem sırtıma yavaşca iki kez vurup "aslanım benim" dedi. Dilan uyanana kadar, şirket işleriyle meşgul oldum. İşleri bitirip odaya çıktığım da Dilan annemle sohbet ediyodu.
Annem hızla odadan çıkıp gitdiğin de ne oldu anlamadım ama işin için de bir bokluk vardı kesin. Dilana baktığım da bakımlı tırnaklarıyla ilgileniyodu.
"Günaydın küçük kız".
"Günaydın Baran bey".
"Baran bey? ".
"Hı hı... Baran bey. Ne için gelmişdiniz? ".
"Eee.... Şeyy".
"Ney? ".
"Dilan? ".
"Efendim? ".
Baran gelip yatakta yanıma oturunca ayaklarımı toplayıp yorganın altından bağdaş yapdım.
"Hani biz zor zamanlardan geçiyoruz ya? ".
"Hıı? ".
"Tatile gidelim mi? ".
Direkt kuduğum cümlenin ardından Dilan kaşlarını kaldırmış, dudaklarını bir birine bastırmış bana bakıyodu.
"Senle ben? ".
"Evett'' .
"Tatile gitmek? ".
"Eveettt ''.
"Madem çok ısrar ediyosun kırmıyıcam seni, gidelim bari".
"Ben ısrar mı etdim? ".
"Gidelim diğen sen değilmisin? ".
"Dedim de ısrar etmedim sonuç da".
"Dedin mi? Dedin".
"İyi tamam dedim. Kalk hazırla bavullarımızı gidelim o zaman".
"Okeyy".
Göz kırpıp koşa koşa giyinme odasına giden dilanın arkasından bakarak gülümsemişdim. Sonra güldüğümü fark etdiğim de kendime düzen verip arkasından gittim.
Kendi valizini hazırlıyodu. Bende kapı duvarına yaslanıp onu izlemeğe başladım.
Beni fark edince durup yüzüme baktı.
"Durma orda gelsene".
"Ben n'apiyim? ".
"Hiç öyle boş durma kendi valizine kıyafeyler çıkar ben yerleştiririm".
"Tamam".
Valizlerimizi hazırladıktan sonra, kalıcağımızı evi seçmek istedim. Dilanı çağırıp seçmesini söyledim. Ve birini seçdi. Minimal ama güzel bir evdi.
Toparlanmış ve evi ayarlamıştık geceye orda olurduk. Evdekilerle vedalaştıktan sonra arabaya bindik. Yolda Dilanla baya sohbet etmişdim.
Aslın da onu tanıdıkca tanıyasım geliyodu. Çok eğlenceli, ve neşeli bir kız kendisi. İnatçı ama istediğini elde eden. Sabırlı ve başarılı. Merhametli ve sakin... Ve daha bir sürü şey.
Arabada baya gülmüşdük. En sonra birinin yanın da ne zaman serbest gülmüşdüm hatırlamıyodum. Bu güne kadar.
Arabadan şarkılar açıp eğlendiriyodu kendisini ve beni. Bende ona bakıp gülüyodum. Sonun da yorulmuşdu ama yine sakin oturmuyodu. Ayakkabılarını arabaya bindiğimiz andan itibaren çıkartmışdı. Rahatca koldukda hareket ediyodu bu yüzden.
Ayaklarını dizlerime uzatıp geriye yaslandığın da bana çok güzel ama sinsice bir gülüş atdı.
En sonun da eve varmıştık.
Evi merak ediyomusunuz? Ve ya yeni bölümü? Yorumlara gelin de orda buluşalım.
To be continued.....
![](https://img.wattpad.com/cover/347548117-288-k44057.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA AİTSİN
RomanceBeni bırakamazsın... Neden...? Çünki, bana ait olduğunu biliyosun...