İlk Aşk / Gerçek Aile Serisi 1

1.Başlangıç

Merhaba

İlk Aşk benim ilk kitabım.
Hatalarım olabilir, Şimdiden sizden özür diliyorum.
İyi okumalar.

Medya:Mihre Yılmaz

******

Başlangıç

Yağmurun cama vurma tıkırtısından başka bir ses yoktu. Her zaman olduğu gibi kütüphanede yine aynı köşede oturmuş önümdeki notlarımı okuyordum. Okullar yeni açılmıştı. Kütüphane bu yüzden çok kalabalık değildi. İçimde derin bir huzursuzluk vardı. Annem öldüğünden beri yaşadığım bir huzursuzluktu.

Bugün ki kasvetli havada içimdeki sıkıntıyı iyice artırmıştı. Evdekiler bu ara çok sessizlerdi ve bir şeyler planlıyorlardı. Farkediyorum ama sesimi de çıkaramıyordum.

Günlerdir olanları düşünmekten uyuyamıyordum, evi annem gittiğinden beri sevemiyorum.

Aklımdaki düşüncelere dalmışken yanımda hareketlilik hissettim, aynı sınıfta olduğumuz Mirandı gelen. Kafamı kaldırdığımda bana dikkatlice baktığını gördüm, sanki içinde bir şeyleri tartmaya çalışıyor gibiydi. Nasıl göründüğüme bakıyordu ama bu bakış beğeniden çok rahatlama bakışıydı. Hasar mı arıyordu vücudumda? Ona nasıl baktıysam kafasını yana sallayarak kendine gelmeye çalıştı.

"Merhaba Mihre nasılsın?" O kadar dalgın sormuştu ki.

"İyiyim teşekkür ederim sen." Gülümseyerek verdiğim cevapla az da olsa rahatlamıştı.

"Teşekkür ederim, aslında seninle bi konu hakkında konuşmak istiyorum." Konuya giriş yaptığında ne olduğunu ve neden tedirgin olduğunu merak etmeye başlamıştım. Kafamı sallayarak onay verdiğimde konuşmaya devam etti.

" İnsan hakları hukuku dersinin projesi  hakkında; Asım hoca herkes en az iki kişilik grup olsun demişti, bugün Can bize Ece ile grup olduğunu söyledi ve Mert de Ozanla grup olunca kimse kalmadı. Eğer sen de tek isen ikimiz grup olalım mı? Hocanın dediğine göre dönem sonuna kadar sürecek bir projeymiş ne dersin?" Aslında Ece ile grup olmak istemiştim ama Canın notu düşük diye Ece onunla olmuştu.

Ece ile Canın iki senedir güzel giden bir ilişkileri vardı. Miran, Ozan, Can ve Mert ise okulun başından beri kendi hallerinde birlikte takılan arkadaşlardı. Sınıfta tek yakın olduğum kişi Ece sayesinde bende onlarla arada konuşurdum. Şimdi Miran'ın böyle bişey istemesi çok normal gelmişti. Bende kiminle konuşsam diye düşünüyordum.

"Olabilir aslında bende kimse ile konuşmamıştım." Derin bir nefes vererek tamam demiş ve birbirimizin telefon numarasını almıştık.

Son dersi de vermiş Ece ile kampüsün çıkışına doğru yürüyorduk. Okuldan çıkışta yarı zamanlı garson olarak çalıştığım restoranta gidecektim. 2 yıldır aynı yerde çalışıyordum. Sahibi Rasim amca sağolsun  bu zamana kadar hiç zorluk çıkartmamıştı.

Ben bunları düşünürken birden adımın seslenilmesi ile kendime geldim. "Ooo  yine daldın hayaller alemine , sana diyorum kimle grup olacaksın? Bana kızmadın dimi Can'ın notlarını biliyorsun , mecbur kalmasaydım yapmayacaktım."

Kendini açıklamasına gülümseyerek karşılık verdim. Bu okuldaki tek ve en iyi arkadaşım Eceydi evde neler olduğunu bilen hep yanımda olan kişiydi. Bazen kız kardeşim gibi bazen ablam gibi davranırdı.

"Sorun değil Miran ile olacağız, merak etme hallettik biz kendi aramızda."

"Oh rahatladım kızım ya, yanlış anlayacaksın diye ödüm kopuyordu."