Gerçek aile/ ilk aşk hikayesi
Kitaplar birbiri ile bağlantılı değildir.
Çok fazla klişe olmayan gerçek aile ve aşk hikayesi arıyorsan doğru yerdesin.
İnsan hiç konuşmadığı birini özler miydi?
İnsan adından başka birşey bilmediği birinin konuşmasın...
Bölümde 200 oy ve 150 yorum sınırı vardır. Sınırı geçildiği zaman bölüm gelecektir. Yorumlarınızı gerçekten çok seviyorum ve beğeniyorum. Hepsini okumaya çalışıyorum, beni motive eden ve tekrar bölüm yazmamı sağlayan bunlar lütfen isteğimi kırmayın.
Duyurular ve alıntılardan haberdar olmak için beni İnstagramdan takip etmeyi unutmayın. Hayaliyazar000 hesabıma sizi de bekliyorum
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kına Gecesi
İnsanların bir anda neden sinir krizi geçirdiğini şu an çok iyi anlıyordum. Karşımdaki görüntüye sinirlenmemek elde değildi. Derin nefes aldım ve odadakilere bakmaya başladım.
Tanımadığım bir adam ile kadın ve o vardı. Ondan bakışlarımı çekip sevdiğim adama döndüm. Tedirginlikle bana bakıyordu. Benden bunu nasıl saklamıştı? Hayal kırıklığımı saklamadan ona bakınca kafasını salladı.
Yapma der gibiydi bakışları ama kırılmıştım. Bakışlarım hala ondayken bana doğru adımladı ve koluma girip odadan çıkardı. Bir eline elimdeki kahveleri aldı. Beni sürüklemesine izin vermiştim. Bir kaç oda geçtikten sonra toplantı odasına girmiş ve kapıyı kapatıp bana bakmaya başlamıştı. Kahveleri masaya koydu. Bakışları hala bendeydi.
Bir tepki beklediğini biliyordum ama ses etmedim hala. "Güzelim," sinirle ona baktım.
"Neden söylemedin?" Sinirli sesime sadece nefes alıp verdi.
"Bende şimdi öğrendim."
"Neden o kadın burada Barlas ve neden odanda?" Elini yüzüne götürdü ve sıvazladı. "Bugün geldi." Alayla gülüp masanın etrafında volta atmaya başladım.
"Nasıl odana alırsın?" Sinirli sesime karşın o biraz daha sakindi. Eli ile saçını dağıttı.
"Bende anlamadım ki senden beş dakika önce girdiler ne olduğunu anlamaya çalışıyordum." Ona dik dik bakmaya başladım, "inanmıyor musun?" Kırıklığını kalbimin her köşesinde hissettim ama çok umursamadım.
"O adam senin ortağın, o kadının yanında olduğunu ilk defa mı görüyorsun? Kaç haftadır birlikte çalışıyorsunuz," dediğimde sinirleri iyice artmaya başlamıştı. Kendini zor tutuyor gibiydi.
"Ne demeye çalışıyorsun Mihre?" Kendini sıkmaktan alnındaki damar sanki patlayacaktı. Yüzü sinirden kıpkırmızı oldu.
"Sakladın benden." Hala üstüne gidiyordum, çünkü bana net bir açıklama yapmıyordu.
"Ne sakladım lan senden ne?" Kükremesi ile yerimden sıçradım. "Dinlemeden neden yargılıyorsun? Bu kadar mı güvensiz biriyim gözünde," önünde durup ona bakmaya başladım.
