Gerçek aile/ ilk aşk hikayesi
Kitaplar birbiri ile bağlantılı değildir.
Çok fazla klişe olmayan gerçek aile ve aşk hikayesi arıyorsan doğru yerdesin.
İnsan hiç konuşmadığı birini özler miydi?
İnsan adından başka birşey bilmediği birinin konuşmasın...
Bölümde 200 oy ve 150 yorum sınırı vardır. Sınırı geçildiği zaman bölüm gelecektir. Yorumlarınızı gerçekten çok seviyorum ve beğeniyorum. Hepsini okumaya çalışıyorum, beni motive eden ve tekrar bölüm yazmamı sağlayan bunlar lütfen isteğimi kırmayın.
Duyurular ve alıntılardan haberdar olmak için beni İnstagramdan takip etmeyi unutmayın. Hayaliyazar000 hesabıma sizi de bekliyorum.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nişanlım
"Mon soleil, bugün seni sınırlar olmadan sevmeme izin verir misin?"
Beynim düşünmeyi, kalbim atmayı durmuş gibiydi. Gözlerine baktığımda çok istekliydi. Bu istek vücudumun her yerini titretmişti. Titreyen ellerimi tutup parmaklarıma dudaklarını değdirdi. Zehir gibiydi dudakları ama şifada oydu.
Heyecanlanmıştım da. Gözlerimi ona diktim, dikkatle tepkime bakıyordu. Kalbinin atış sesini duyuyordum, "beklemek istediğini sanıyordum," kızgınlık değildi, meraktan sormuştum. Güldü, o kadar etkiledi ki bu gülüşü. Bakışlarım buğulandı.
İstiyor muydum diye düşündüm? Evet. Onunla olmak, ruhlarımızın birleştiği gibi tenlerimizi brileştirmek istiyordum.
"Ölümden döndük Mihre, senin uyanmanı beklerken çok düşündüm. Neden senden ayrılmak gibi bir aptallık yaptım mesela ya da o kadar İngiltereye geldim neden karşına çıkmadım? Sonra neden seni her fırsatta öpmedim," dudaklarıma sulu sert bir öpücük bıraktı. Alnını tekrar alnıma dayadı, "seni neden keşfetmeye geç kaldım mesela? Beklemek istedim ama tarihlerin bir önemi olmadığını anladım."
Sözlerinin etkisinden çıkamadım ve sadece kafamı salladım. Kafasını boynuma gömdü ve kokumu çekti. "Bu kokuya daha fazla dayanacak gücüm kalmadı." Elleri kalçamı anında tuttu ve beni kucağına aldı. Kollarım boynuna gitmiş ve dudaklarımı dudaklarına hapsetmiştim. Yavaş başlayan öpüşme hızlanmış ve adımlarını da odaya doğru yönlendirmişti.
Dudaklarımı çekiştiriyor, ıssırıyor ve sonra hafifletmek için emiyordu. Odanın kapısını ayağa ile açtı ve yatağa doğru yürüdü. Kucağından bir anda beni yatağa fırlattı. Elbisem baya açılmış. Bakışları derinleşti ve üzerime eğildi.
Dudakları anında boynumu bulmuş ve yavaşça ısırmaya başlamıştı. "İz kalacak," sesim ile dudakları kıvrıldı, "kalmaz bebeğim." Dudaklarının temasını çekmeden göğüs arama indi ve öpmeye devam etti.
Yerinde biraz doğruldu ve beni süzdü. "Aramızda engel olan her şeye karşıyım soleil." Lafını bitirmesi ile duyduğum yırtılma sesi bir olmuştu. "Ama ben sevmiştim."
