İlk Aşk / Gerçek Aile Serisi 1

3. Geçmiş

Medya: Ateş Kandemir

İyi okumalar

******

    Geçmiş

Sabah uyandığımda kendimi yatağımda bulmuştum, döverken bayıldığımı ve Umutun beni odaya taşıdığını hayal meyal hatırlıyordum. Dün gece dediğini yapmış ve ne olursa olsun umursamamıştı, neden böyleydi, ne yapmıştım ben ona...

Banyodaki işlerimi halletmiş ağrıyan yerlerime krem sürmüştüm, bugün odadan çıkmayı düşünmüyordum. Pazardı ve işe de gitmeyecektim. Yarın okul vardı ve kendimi toparlamam lazımdı. Karşımdaki kitaplığa bakınca kaç defa okuduğumu bilmediğim Küçük Prensi almış okumaya başlamıştım.

.
.

Yazardan

Genç adam evin içinde volta atıp duruyordu, aklı bakmaya doyamadığı yeşil gözlüsündeydi. Bu sıralar onunda kendisine çekildiğini farkediyordu. Bakışmaları artık daha uzun sürüyordu. Arabasına bindiğinde onun kokusunun arabaya sinmesiyle, bütün gecesini arabada geçirmişti. Kalp yangınını çok seviyordu.

Ama biliyordu ki sevdiği kadın acı çekiyordu. Bunu onu ilk gördüğü andan, onu araştırmaya başladığı zamandan beri biliyordu. Onu oradan kurtarmak için kızın haberi olmadan çok uğraşmıştı ama babası olacak şerefsiz her defasında kurtulmuştu. Babasının pislik ve güvenilmez olduğunu biliyordu, arkasında birininin olduğunu da, yemin etmişti sevdiği kadını üzen herkesin cellatı olacaktı.

Sıkıntı dolu bi nefes aldı, arabasına binip her akşam gittiği yere doğru gitmek istedi. İçi bugün daha da huzursuzdu , biliyordu sevdiği kadın acı çekiyordu, boğazına kocaman bir yumru oturdu. Kendini koltuğa geri attı ve kafasını arkaya yaslayarak sakinleşmeye çalıştı. Ne kadar süre öyle kaldı bilmiyordu.

"Abi uyan burada uyuya kalmışsın" kardeşinin sesi ile uyandı, bir an nerede olduğunu idrak etmeye çalıştı.

Ona tedirgin ve üzgün bakan kardeşine gülümseyerek "tamam aslanım uyandım merak etme" ama bu Kaana pek işlemedi "nasılsın abi bugün daha da durgun gibiydin, bişey mi oldu?" Küçük kardeşi Kaan ikizi Mirana yüz olarak benzeyen ama huy olarak benzemeyen kardeşi.

Kaan çok duygusal ve empati yeteneği çok güçlü bir çocuktu. Her zaman anlayışlı ve herkese yardım için koşan biriydi.

Gülümseyerek kardeşine baktı " iyiym aslanım merak etme, işler yoğun biraz ondan böyleyim" Kaan abisine pek inanmadı neden böyle olduğunu çok iyi biliyordu. Yıllardır içinde yaşadığı aşkı artık taşıyordu, bunu adamın etrafındaki herkes farkındaydı.

"Sen öyle diyorsan öyle olsun abi, sen iyi ol yeter ki. Bizi mutlu etmek için çok çabaladın, şimdi kendi mutluluğunu düşün  abi. Bak biz büyüdük artık Miran da ben de yetişkin olduk, senin gözlerindeki hüznü görmek istemiyoruz ."

Kardeşi bir yerde haklıydı biliyordu adam ama korkuyordu herkesin bakışlarından korktuğu adam küçük bir kızın yeşil gözlerinde kendine yer edinememekten korkuyordu. Biliyordu ki gerçek mutluluk Mihre ile olacağı zaman olacaktı.

"Merak etme iyiyim ben daha da iyi olacağım, bide ne demek büyüdük siz benim hala küçük kardeşlerimsiniz . Kaç yaşında olursanız olun , siz benim gözümde hep küçük kalacaksınız." demiş ve kardeşine sarılmıştı.

İkiz kardeşleri onun için ayrı sahiptiler. 17 yaşında yalnız kaldığı bu yerde ona yoldaş , arkadaş ve aile olmuşlardı. Küçük yaşına bakmadan onları büyütmüş ve destek olmuştu. Kaan abisinin konuyu değiştirme çabasını anlamış, gülüp ona destek oldu.