Gerçek aile/ ilk aşk hikayesi
Kitaplar birbiri ile bağlantılı değildir.
Çok fazla klişe olmayan gerçek aile ve aşk hikayesi arıyorsan doğru yerdesin.
İnsan hiç konuşmadığı birini özler miydi?
İnsan adından başka birşey bilmediği birinin konuşmasın...
Bölümde 200 oy ve 150 yorum sınırı vardır. Sınırı geçildiği zaman bölüm gelecektir. Yorumlarınızı gerçekten çok seviyorum ve beğeniyorum. Hepsini okumaya çalışıyorum, beni motive eden ve tekrar bölüm yazmamı sağlayan bunlar lütfen isteğimi kırmayını.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*****
Gülüşler Hediye Etmek
4 Yıl Önce,( Mihre bulunmadan yaklaşık 1 yıl önce)
Toprak Kandemir,
Hayatım boyunca hep iyisi olmak için çalıştım. Önce iyi bir evlat olmak için, sonra kardeşlerime örnek bir abi olmak için, başarılı olmak için, hep bir amaç için çalıştım. Aslında neden hiçbir zaman iyi olmak değildi. Ölen kardeşimi az hatırlamak, onunla kavuşmayı beklemek için zaman öldürmekti.
Mihre benim kanayan yaramdı. Onu sadece doğduğu zaman görmüş ve kokusunu çekmiştim. Annem onlara hamileyken sürekli masal anlatır ve onlara yapacaklarımızı anlatırdım.
Miraçı da merak ederdim ama Mihreyi daha çok merak ediyordum. Nasıl olacak? Kime benzeyecek? Bir kere kız abisi olacaktım, havam olacaktı okulda. Bende arkadaşlarım gibi hava atacaktım.
Hiçbiri olamamıştı. O günü hatırlıyorum da annem bir süre ölmedi diyerek herkesi ayağa kaldırıyor ve evde onu arıyordu. Kızım ağlıyor bulun onu diyerek babama yalvarıyordu.
Miraçta aksi gibi sürekli huysuzdu hepimiz Mihreden ayrı olmasına yoruyorduk. Zaman geçmiş, yıllar birbirini kovalamış ama acı ve eksiklik hiç geçmemişti. Kendimi ne zaman dinlemek istesem onun mezarında buluyordum.
Ben büyüyordum ama o hep yeni doğmuş bir bebekti...
Şimdi 28 yaşında kimseye yaklaşmayan, acısını içinde yaşayan ve sadece ailesi için çırpınan biriydim. Tek amacım kardeşlerimi korumak ve onların iyiliği için çalışmaktı. Bir kardeşimi daha kaybetmeye gücüm yoktu.
Uçaktan indiğimde etrafa bakmaya başladım. Mardini seviyordum, burada olmak bana çocukluğumdaki mutlulukları hatırlatıyordu. Mihrenin burada doğduğunu bilmek, onunla kısa bir zamanda olsa burada nefes aldığını bilmek iyi geliyordu. O ölünce annem burada yapamamış ve İstanbula taşınmıştık. Mezarını buraya değil genç yaşta ölen dayımın yanına yaptırmıştık. Annem dayıma onu koruması için dualar ediyordu.
Gelen araba ile Midyata doğru yol almaya başladım. Babamın yardığım ettiği halk merkezinde kermes vardı ve bu sefer yardımlarını okumak isteyen kızlar için kullanacaklardı. Babam da beni göndermişti.
