Bölüm 37

2.3K 110 47
                                    

SELAMÜNALEYKÜM.......

Biliyorum çok geç geldi ama bundan sonra bu kadar gecikme olmaz bunu söyleyebilirim. Kamer'im ve Ömer'im size emanet ♥♥♥♥♥♥♥

Hastanede gözlerini açan genç kız tam karşısında Ömer'i görünce Ömer yatan kızın yanına doğru yürüyüp;

" Neden bayılıyorsun sürekli" diye sinirle konuşmuştu. Kamer hızla kendine geldiğinde;

" Ne bayılması, ben..." hemen doğrulup kendini kontrol etti

" Ben vuruldum....."

Ömer kıza anlamsız gözlerle bakıyordu. 

" Ne....ne vurulması"

Kamer iyice yaklaşan adama bakıp;

" Sen....sana bir şey olmasın diye ben önüne geçmiştim"

Ömer Kamer'in hayal kurduğunu düşünmeye başlamıştı. 

" Bir dakika ben vurulmadım mı" diye sordu Kamer şaşkın bir şekilde.

Ömer de genç kızın ne yapmaya çalıştığını anlamayarak;

" Sadece bayıldın bu kadar filmi nerden çıkarıyorsun"

" Bir dakika en son ne oldu"

" Ne olacak senin saçmalıkların yüzünden o şerefsizi öld.....neyse"

"Tamam ondan sonra oradan çıktık ve bize pusu kurulmuştu"

" Sana ne verdiler öyle bir şey olmadı, ben seni maalesef kucağımda çıkarmak zorunda kaldım"

" Ne orda mı, anlatır mısın ne olduğunu"

Ömer kaşları çatık bir şekilde;

" Sen gerçekten..... O kadın enseme silah doğrulttuğunda başka bir yerden silah patlamıştı sen de bayılıp kaldın öylece ne olacak"

Kamer aslında yaşlı ağanın silahıyla Ömer'in vurulduğunu düşünüp;

" Ömerrr" diye çığlık atarak bir anda yere yığılmıştı. Herkes silah sesiyle korkuya kapılırken Musa ayaklanıp silahını çekmişti ama babaannesi Ömer'e doğrulttuğu silahı indirerek;

" Herkes indirsin silahları, sende al karını gidin buradan " demişti. Musa babaannesine bakıp;

" Olmaz, geberteceğim bunu burada" 

Ömer Kamer'i kucaklamıştı o an bir an Mehmed beyle göz göze gelmişti ama adam kılını bile kıpırdatmamıştı annesinin koltuğunun altına girmişti. Ömer o an düşündü, bu kızın yaşadıkları gerçek miydi diye. Babaannesi Musa'nın yanına giderek okkalı bir tokat atıp;

" Kes sesini, seninle sonra konuşacağız sen ağa isen ben de hanım ağayım" demişti. Ömer Kamer'i kucağında taşırken korumaları arabaları hazır bir şekilde bekliyorlardı. Hemen birisi Ömer'in arabasına geçip sürmeye başlayınca Ömer de Kamer'in yanına oturmuştu. Kamer'in kafası Ömer'in omuzunda bir yandan da sayıklıyordu.

" Bırak gideyim..............Karabasan.......bırak"

Ömer öfkesini o adamdan alamamıştı tam, şimdi Kamer'den alacaktı.

" Ne sayıklıyorsun acaba" diye sormuştu bir eliyle de Kamer'in kafasını tutmaya çalışırken.

Kamer oturduğu yerde;

" Ne yani hepsi hayal miydi"

Ömer daha fazla buna katlanamayarak;

" Rol yapmayı kes anladın mı, şimdi hesap ver bakalım sen kimden izin aldın da gittin"

HAYATIMIN ANLAŞMASI (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin