HAYATIMIN ANLAŞMASI (Tamamlandı)

Bölüm 4

Kamer evine geldiğinde annesi Meryem hanım ve Babası Mehmet bey oturma odasında oturuyordu. İçeri girdiği anda annesi merakla " sen nerde kaldın kızım, saatten haberin var mı?" dedi. Kamer bir şey demeden babası " izin verdik, evin önüne bıraktılar gördüm ben camdan" dedi. Meryem hanım " ee anlat bakalım ne yaptın, nasıl bir evdi o insanların evine nasıl girebildiniz telefondan pek bir şey anlamadım " diye peş peşe sorularını soruyordu. Kamer en başından tekrar yaşadıklarını anlattı meraklı gözlerle onu izleyen ailesine. Biraz da olsa merakları dinmişti ev halkının saatin de ilerlemesiyle herkes yataklarına çekildi.

Ömer evine geldiğinde herkesin odalarına çekildiğini gördü. Zeynep' yalan söylemişti onunla bir daha uğraşmamak için .Ağır adımlarla odasına çıktığında yatağının üzerinde oturan annesini gördü. "Anne" dedi loş ışıkta ki odada oturan kadına. 

"Oğlum, bıraktın mı kızları"

"Evet bıraktım ama birdaha bana böyle bir emrivaki yapma anne"

"Ömer, Kamer nasıl sence " diye direk konuya daldı Züleyha hanım. Oğlu laf kalabalıklarından hiç hoşlanmazdı.

" Ne , ne diyorsun anne hayatında ilk kez gördüğün ne olduğu belli olmayan basit bir mahallede yaşayan kızın birisi"

" Ömer, beni başından savmak için böyle sözler söyleme, bak bende bugün ilk kez gördüm o kızı ama içime sanki bir huzur doldurdu onu yakından tanımak istiyorum...... senin için."

" Anne artık sokaktan bulduğun insanlara mı sıra geldi, vazgeç dedim sana ben evlenmeyeceğim Hamza ve abim sana gelin getirdi işte ben de buyum anladın mı" diye sesini yükseltmeye başlamıştı Ömer.

" Ben senin neden evlenmek istemediğini çok iyi biliyorum, Alya yüzünden değil mi... Bak oğlum o gitti, hem de seni aldatarak gitti ben de yıllardır senin daha da öfkeli, hırçın oğlum oluşunu izledim, belki birini tanırsan sana iyi gelir diye dualar edip durdum...."

"Anne! kalbini kırmak istemiyorum gece gece onun adını anma bir daha bu konuyu da kapat yoksa...."

" Yoksa ne oğlum, ben sana üzülmekten hasta olacağım artık, o rezil yüzünden 5 senedir güldüğünü görmedim"

" yeter dedim anne beni düşünme anladın mı.... iyi geceler" dedi Ömer kapıyı açarken çok öfkelenmişti, onun adını duymayalı çok olmuştu.

Annesi ağır ağır çıktı odadan, Ömer öfkeyle banyoya attı kendini. Eline gelen ilk şeyi aynaya fırlattı, aynada ki adamı görmek istemiyordu gözleri kızarmıştı"

Züleyha hanım oğlunun odasından gelen seslere rağmen odasına ilerledi, odasına geldiğinde eşinin çoktan yattığını gördü. Kalbi yine ağrımaya başlamıştı elini attı göğsüne nefesi daralmıştı "Ali... Ali.." diyebildi sadece. Ali bey hemen ayağa kalkarak karısının o halini görünce telefona sarılıp şoförleri aradı. Bu arada da evde bir hengame oluşmuştu çoktan. Yusuf ev Hamza hızla annelerini aşağıya indirip arabalara binmişti. Hepsi birlikte hastaneye giderken Ömer her şeyden habersiz duştan çıkmıştı. Odasının kapısında sesler duyunca hızla açtı ve " ne bu gürültü" dedi sinirle. Evin çalışanı Sevil sulu gözlerle " Ömer beyim siz evde miydiniz, hanımımı hastaneye kaldırdılar " deyince Ömer elindeki havluyu yere düşürdü. "Ne hastanesi, ne diyorsun sen" dedi zorla konuşarak. Hemen telefonuna sarılarak abisini aradı hastaneye gittiklerini duyunca evden aynı bir şimşek gibi çıktı.

"Benim yüzümden sana bir şey olursa asla affetmem kendimi anne, ne vardı sanki gelmeseydin odama" diyerek arabasını hızla sürüyordu. Hastaneye geldiğinde Hamza'yı gördü girişte.  Hamza da çok korkmuştu annesine bir şey olacak diye hemen Ömer'e sarıldı görür görmez "annemm...." diyebildi sadece ve bir çocuk gibi ağlamaya başladı. Ömer annesini kaybettiğini düşünmeye başlamıştı, korkuyla Yusuf'un yanına gitti " ne oldu" dedi sesi ilk kez titremişti. "Annem fenalaşmış, sanırım kalp krizi geçirmiş doktorlar hemen ameliyata aldı " dedi. Babası bir köşede gecelikleriyle karısının o halini gördüğü için ayrı bir şok geçirmişti, bir yandan da tüm imkanlar seferber edilmeye başlanmıştı yolda gelirken.