HAYATIMIN ANLAŞMASI (Tamamlandı)

Bölüm 44

SELAMÜNALEYKÜM.......

Ömer kucağında ki kıza öyle bir bakıyordu ki Zehra'nın;

" Abi senin ne işin var burada" dediğini duymuyordu. Kamer de korkudan, utançtan ne yapacağını bilemez bir şekilde kalmıştı genç adamın kollarında, adeta uyuşmuştu.

Zehra öksürerek " biz gidelim kızlar" dediğinde abisinin ceketini hızla çıkarmıştı üzerinden. Kızlar gitmek için hareketlendiğinde Kamer'de hızla kendini kurtarmıştı Ömer'den. Aceleyle odayı boşaltan kızların ardından hızla kapıyı kapatan Ömer karşısında ona öfkeyle bakan kızın cesaretine hayran kalmıştı, neredeydi ürkek kuş diye düşünmüştü içinden. Kamer öfkeye konuşacağı anda Ömer ona fırsat vermeden;

" Bir daha odama girmesinler" demişti ama gözlerini Kamer'in saçlarından alamıyordu. Kamer öfkeyle;

" Sen odaya nasıl girersin kapıyı çalmadan ya üzerimiz uygun olmasaydı" diye öfkeyle konuşunca Ömer "anlamadım" der gibi kıza baktı birkaç saniye.

" Ne?" dedi dudağının kenarı kıvrılırken. " Bu kız halinin farkında değil herhalde" diye geçirdi içinden.

" Ya kızlar müsait olmasaydı, yada ben uygun olmasaydım...." Kamer bunları söylerken Ömer ona daha da yaklaşmıştı. Ona öyle bir bakıyordu ki beyninden geçen düşüncelere engel olamıyordu.

" Dışarıda ki kızların hiçbirisine benzemiyor, onlarda açıyor saçlarını ama bu kadar güzelini az görmüştüm, abartma be oğlum ne güzeli.... Gözleri peki nasılda buğulu bakıyor öyle uzun kirpiklerinin gölgesinden sebep mi? Dudakları da konuştukça.... Tövbe estağfurullah Ömer kendine gel" diyerek bir iç çatışma yaşamıştı. Kamer kendisine dik dik bakan adamın bakışlarında ki her değişimde;

" Ne bakıyorsun be sanki ilk kez görüyor beni" diye sinirle konuşurken daha fazla dayanamayıp;

" Ne bakıyorsun öyle ilk kez mi görüyorsun" dedi. Ömer Kamer'e doğru yürümeye başladığında Kamer anlamaz gözlerle "ne yapıyorsun" demişti. Ömer duymamazlığa vererek genç kızın üzerine gitmeye devam ederken Kamer de geriye doğru gitmeye devam ediyordu. Kamer durduğunda Ömer de durmuştu.

" Sakın saçma bir şey yapma bu kez dönüşü olmaz" derken çok kararlı bakıyordu Kamer.

Ömer öyle bir bakmıştı ki konuşmasına gerek kalmamıştı.

" Seni ilk kez mi gördüğümü sormuştun değil mi" dedi tok bir sesle. Kamer öfkeyle;

" Evet de kulaklarım duyuyor" demişti.

Ömer Kamer'in kollarına sarılıp tam arkasında kalan aynaya Kamer'i çevirdiğinde kız gerilen yüzünü fark etti önce, sonra gözleri dudaklarına kaydı, saçları.

" Saçlarım...." Diyerek elleriyle saçlarını kapatmaya çalışmıştı ama yapamadı.

" Sen sabahtan beri beni böyle mi görüyorsun" diye gözlerini açtığında Ömer karşısında panik yapmış kıza öylece bakıyordu. Kamer karşısında ki adamın çaprazından kaçarak koşar adım giyinme odasına girdiğinde Ömer'in yüzünde kocaman bir gülümseme oluşmuştu. Kamer'in o şaşkın hali öyle hoşuna gitmişti ki yüzünde anlam veremediği bir gülümseme belirmişti. Sonra ayna ile göz göze gelince gülen Ömer'i unutmuş gözlerinde yabancılık vardı. Solmuştu yüzü birden, geriye döndü hızla.

Kamer giyinme odasına koşarak girdiğinde kapının arkasına dayadı sırtını bir müddet eli ağzındaydı. Yüzü utançtan kıpkırmızı olmuştu. "Allah'ım ben ne yapacağım, beni nasıl böyle görür" derken ağır ağır giyinme odasında ki aynanın karşısına yürüdü. Aynada ki kızla göz göze gelince;