HAYATIMIN ANLAŞMASI (Tamamlandı)

Bölüm 39

SELAMÜNALEYKÜM.......

ÖMER VE KAMER NE YAPACAĞIZ SİZİNLE YAA ♥♥♥

Kamer, Ömer'in söylediklerini duyuyordu ama donmuştu sanki. Ömer birden dudaklarına yapışınca kalbi ağzına gelmişti genç kızın. Gözlerini kocaman açtığında Ömer iki elini de yanaklarından çekmeden Alya'ya bir şeyler söylüyorken bulmuştu karşısında ki adamı. Öylece boş gözlerle Ömer'in ateş çıkan gözlerine bakarken gözünden bir damla yaş aktı. O an Ömer'in yanağında duran elini hızla kendisinden ayırıp kapıya koşmuştu. Ömer de Kamer'in arkasından çıkacakken Alya konuşmuştu ağlayarak;

" İnanmıyorum tamam mı, asla da inanmayacağım..."

Ömer bir an duraksasa da geri dönmemişti, Kamer'in arkasından dışarıya çıkmıştı İbrahim de onun arkasından. İbrahim Ömer'in kolundan tutup;

" Ne yaptın oğlum" diye şaşkınca sorarken Ömer gözleriyle Kamer'i arıyordu.

" Bırak İbrahim " deyip hızla Kamer'in arkasından gitmişti. 

Kamer hem ağlıyor hem de koşuyordu. "Nasıl yaparsın bunu, bitti bu iş" diye konuşuyordu kendi kendine ama ağlamasını da durduramıyordu. Hızla bahçeye çıktığında arkasından kendi adını duymuştu.

" Kamer".

Bu Ömer'in sesiydi, Kamer daha hızlı koşmaya başladığında Ömer de koşmak zorunda kalmıştı. Genç kızın koluna yapıştığında Kamer'in kızarmış gözleriyle karşılaşmayı beklemiyordu ki bir anlığına afallamıştı.

Kamer kolundan geriye doğru çekilmesiyle sanki tüm gücünü toplamıştı. O an Ömer'in gözlerine baktığında nefretten başka bir şey yoktu gözlerinde. Hızla sağ elini kaldırıp Ömer'in suratına tokadını indirdiğinde  Ömer kalakalmıştı. 

" Sen kimsin ya kimsin" diye bağırmıştı Kamer tüm gözleri üzerine çekerken. Ömer dişlerini sıkarak ilk önce etrafa bakmıştı gözleriyle sonra da karşısında ki kıza. Çenesinde ki kaslar seğiriyordu sinirden. Hızla ve öfkeyle Kamer'e doğru bir adım attığında Kamer de aynı hızla geri çekilip;

" Sakın! sakın dokunma defol git" diye yine aynı tok sesiyle konuşmuştu Kamer.

" Bağırma artık, yürü arabaya orada konuşuruz insanlar bakıyor" derken Ömer de kendine hakim olmakta oldukça zorlanıyordu. Yediği tokat kulağını çınlatmıştı.

Kamer daha fazla öfkelenerek;

" Kim bakarsa baksın yeter anladın mı bitti, o hareketi yapmayacaktın aşağılık, pislik, senden nefret ediyorum" diye Ömer'in göğsünden ittirmişti. İnsanlar iki gencin etrafını sarmaya başlamıştı adeta neler olup bittiğini görmek için. Ömer kendisini yumruklayan kıza bakıp kolunu tuttuğunda Kamer hızlı bir manevra ile kolunu çekip arkasına bakmadan kalabalığı yararak dışarıya koşmuştu. Ömer öfkesinden öylece kalmıştı orada, insanların içinde aşağılanmış olmak onu öyle öfkelendirmişti ki Kamer'in peşinden bile gidememişti. Arabası geldiğinde Kamer'in arkasından hastaneden çıkmış yolda bulurum diyerek yol kenarlarına baka baka gidiyordu ama Kamer çoktan bir taksiye atlamıştı bile. Kamer taksiye bindiğinde ağlayarak ne yapacağını, nereye gideceğini düşünüyorken okuluna gitmek geldi aklına. Taksiye verecek parası yoktu ama inecek gücü de yoktu. Adresi tarif edip kafasını cama yasladığında ağlamaktan başka bir şey yapamıyordu genç kız.

" Nasıl öper beni, bir de onların yanında. Anlaşma falan yok bitti artık" diye hem içinden konuşuyor hem de ağlıyordu.

Ömer hastane çevresinde dolaşırken arabasının gazına basıp öfkeyle Zeynep'lerin evine doğru sürmüştü. Kamer'in en fazla oraya gidebileceğini düşünüyordu Ömer. Arada bir önüne çıkan taksilerin içine bakarken bir yandan da İbrahim'den gelen aramaları reddediyordu. Şu anda ona da bir hayli öfkeliydi genç adam. Arabasını sürüp Zeynep'in evinin önüne geldiğinde sinirle derin bir iç çekmişti.