24. BÖLÜM

682 31 36
                                    

Hayatta insanları dimdik tutan şeyler vardır, kimisini annesi ayakta tutar, kimisini babası, kimisinin sevgilisi, kimisini abisi ablası.

İşte bende o insanlardan biriyim. Beni de elfin ayakta tutuyor. Beni de sevgilim ayakta tutuyor. Benim nefes alma sebebim o. O nefes almadığı sürece bende alamam. O gülmüyorsa bende gülemem.
~~~~~~~

24 nisan 2023. (Arda ve Elfin'in evi)

"Ay arda! Yeter sevgilim, kendim yiyebilirim!" Sinirle söylendim ağzıma yemek tıkayan Arda'ya doğru.

Daha 3 gün önce ölümün eşiğinden dönmemiş gibi dinç ve enerjiktim. Hayır yani salaklaştım galiba o olaydan sonra.

"Susacaksın, yemeğini ben yedireceğim." Dedi arda. Sinirle gözlerimi devirdim. "Ya bak, enerjiğim diyorum, hadi dışarı çıkalım!" Arda bana alaycı bir gülüşle cevap verdi.

"Evde durup benimle bir şeyler yapmak yerine neden daha fazla eziyet çekesin ki?" Gözlerimi kıstım. "Ne gibi şeyler?"

Sırıtmasında şeytani gülüş gizliydi resmen. "Bilmem, ne gibi şeyler istersin?" Dediğinde tepsideki çatalla kafasına vurduktan sonra ayağa kalktım ve kafasına yastık fırlattım.

"Ah! Ya kızım manyak mısın sen?"
"He öyleyim!"

Alaycı bir sırıtışla yanıma geldi ve tek hamleyle beni sırtına alarak mutfağa götürdü. Kalçam tezgahın üzerine geldiğinde arda dolaptan bir şişe su alıp dudaklarıma yaklaştırdı.

Suyu içtikten sonra ellerim Arda'nın boynunda gezindiğinde arda yine şeytani bir gülüş ortaya koydu.

Yüzünün yumuşadığını gördüğüm an "Dışarı çıkalım ya lütfen..." dedim yalvarırcasına. Arda güldü. Bir eli yanağımda gezindi. "Çıkalım bakalım."

Sevinçle ayağa kalktığım an karnımdaki ağrıyla elim karnıma gitti. Boğulma olayından sonra doktor böyle ağrıların normal olacağını söylemişti.

"Sevgilim iyi misin?" Dedi arda telaşla. Acıyla başımı salladım. "İyiyim iyiyim, hadi gidelim." Arda hala endişeliydi ama çok üstünde durmadı. Çantamı aldıktan sonra başımı Arda'nın omzuna yaslayıp dışarı çıktım ve yürümeye başladık.

Bu arada, Herkesin aklında büyük ihtimalle hala abim var. hemen açıklama yapıyorum. Öncelikle abimle hala konuşmuyorum çünkü kendisi pekte affedilecek bir şey yapmadı. Eğer ben onun kardeşiysem, o da benim abimse ve beni seviyorsa bu hayatta verdiğim bütün kararlara saygı duymak zorunda. Arda ile sevgili olmama bu kadar tepki göstermesi canımı acıttı tabii ki ama, ondan ötesi attığı o tokat canımı daha çok yaktı. 3 haftadır abimle ve bora abiyle görüşmüyorum. Bu olayda bora abimin hiç bir suçu yok ama abim ve bora abim en yakın arkadaş oldukları için ayrılmıyorlar. Yani sadede geleceğim, 3 haftadır arda ile kendi evimizde kalıyoruz. Abim ve bora abimde kendi evlerinde kalıyorlar.

Yani bu, küçüklükten beri beraber olduğumuz gurubun dağılışı demek...

Hayatımda bir kötü gelişme daha oldu tabii ki. 6 gün sonra kadın futbol takımıyla ilk maçıma çıkacaktım ancak olaya boğulma işi dahil olduğundan dolayı ilk maçın fırsatını kaçırdım..

BANA OYNAMAYIN ARTIK YORULDUM YETER YETEEERRRR

"Elfin?" Arda'nın boğuk sesi ile düşüncelerden çıkıp başımı kaldırdım. "Ha ney noldu?" Dedim panikle. "Sakin ol sevgilim, soru sordum cevap vermeyince bir şey oldu sandım." Yüzümde aptal bie gülümseme oldu.

"Ne sordun?"
"Nereye gidelim demiştim."

Derin bir iç çektim. "Deniz olmayan bir yere." Arda'nın gözündeki acıyı görmüştüm. Ağzını açıp bir şey bile demeden başını salladı ve başımı tekrar göğsüne koydu. Ağladığına emindim.

Boğulma olayından sonra bir daha denize girmemeye yemin etmiştim. Travma olmuştu. Bunları hep benim yaşamam o kadar acıydı ki...

Biraz yürüdükten sonra ormanlık bir alana gelmiştik. Fazla ormanlıktı. Sadece ağaç ve küçük bir çardak vardı. O kadar güzel bir yerdi ki gözlerimi alamıyordum.

"Tam müzik dinlemelik yer lan..." dedi arda gülerek. Şeytani bir sırıtma oluştu yüzümde.

ses bombasını çantama koymuştum. Hadi yine iyisin arda, benim gibi sevgiliyi nerde bulacaksın😏

Arda elimden tutup beni çardak yerine yere oturtmuştu. Bu başka bir insanın hoşuna gitmezdi belki de ama ben Arda'nın bu hareketinden sonra ona daha çok aşık olmuş gibi hissetmiştim.

Çünkü Arda'da benim gibi diğer insanlardan ayrı düşünen biriydi. Örnek olarak şu anki durumu örnek verebilirim: diğer insanlar çardağa oturur, biz ise yere. Yani bunu yaptığımız için diğer insanlardan farklı oluruz ve bu da bizim hoşumuza gider.

Elimi çantama atıp küçük ama güçlü olan ses bombasını çıkarttığımda arda şaşkınca bana baktı. "Şaka demi?" Dediğinde gülüp başımı salladım.

Hoparlörü telefonuma bağlayıp Arda'ya döndüm. "İstediğin bir şarkı var mı sevgilim?" Dedim gülerek. Arda biraz bekledikten sonra cevap verdi:

"Noah, ARY - omzumda..."

Gülümsedim. İkimizide en sevdiği şarkıydı bu. Öyle bir ilişkimiz vardı ki, bizim her şeyimiz aynıydı resmen...

Şarkının açma tuşuna basıp başımı Arda'nın omzuna yasladım ve şarkının sözlerini beynime yazmaya başladım.

Omzumda ağlayan bir sen,
Ne çok isterdim bir bilsen...
Kalmadı artık bak kimsem,
Sensizlik gitsin sen gel...

Omzumda ağlayan bir sen,
Ne çok isterdim bir bilsen...
Kalmadı artık bak kimsem,
Sensizlik gitsin sen gel...

Huzuru bulduğum tek yerdi Arda'nın kolları. Sanki her yeri beni iyileştirmek için yaratılmıştı. Onun yanındayken yaşadığım huzuru başka hiç bir yerde yaşamıyordum, yaşamama da gerek yoktu. Arda'm bana yeterdi...





Arkadaşlar biliyorum çok kısa bir bölüm oldu, bu konu hakkında da açıklama yapacağım zaten. Öncelikle hayatımda bir çok değişiklik oldu. Hem ilişki açısından hem de ailevi açıdan çok problemler yaşadım, yaşamaya da devam ediyorum. Dün gece belki de hayatımda en çok ağladığım geceyi geçirdim. Son zamanlarda yaşadığım bu tarz olaylardan dolayı yazma zevkimi kaybettim. Hiç bölüm yazmak içimden geçmedi, bir süre daha sanırım geçmeyecek. Bu bölümü yazarken o kadar zorlandım ki, bir cümle yazıyorum, gözümden bir damla yaş akıyor. Bir cümle yazıyorum, o cümlenin ardından hemen gözümden yaş geliyor. Hayatımda hiç bu kadar kötü hissetmemiştim emin olun. Bir süre daha bölüm yazabileceğimi sanmıyorum maalesef. Böyle bir şey yaşadığımız için çok ama çok üzgünüm. En kısa zamanda kendimi toparlayıp dönmeye çalışacağım. Sizleri seviyorum, iyi okumalar❤️‍🩹

Vazgeçilmez Yara *Arda Güler*Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin