Vazgeçilmez Yara *Arda Güler*

36. BÖLÜM

Dün gece yaşananlar... Arda'nın evlilik teklifi... artık bir "güler" olacak olmam... ve bunun gibi bir çok düşünce ile yatakta dört dönüyordum geceden beri. Saat sabahın dokuzunda, ellerim kollarım bağlı bir şekilde yatıyordum.

"Sevgilim," diyen Arda'nın uykulu sesiydi beni derin düşüncelerden çıkartan. Hızlıca başımı ona çevirdim. "Neden bu saatte ayaktasın?"

Dudağımı büzerek cevap verdim. "Bilmiyorum, uyuyamıyorum..." dedim ve elimi sol yanağına koydum. Arda'nın sessiz gülüşü ile derin bir iç çektim.

Sen gülme be çocuk, kalbim dayanmaz...

"Hmm, öyle mi?"

NE?

"Derken?" Dedim anlamayarak. Arda güldü. "Demek ben gülersem kalbin dayanmaz, öyle mi?" Yutkundum.

Nasıl aq ya

"Ya nasıl duyuyorsun ya nasıl? içimden söylemedim mi ben onu?" Diyerek isyan ettiğimde bana inat daha çok güldü. "O cümlede gerçekten ciddiydim..." dedim. sonra bir saniyeliğine gözlerim gülüşüne kaydı.

"Senin devreler yanmaya başlamış güzelim, kalksak iyi olacak." Dedi ve ellerini bacağımın altından geçirerek beni kucağına aldı. "Arda!" Diye bağırdım sessizce. "Ya indirsene beni çocuk!"

Omuz silkti. Ellerimle yüzümü kapatım ve iç çektim. Bir süre sonra belimde ve bacağımdaki eller gidince, yere indiğimi fark ettim.

Kahvaltıyı hazırlamak için hızlıca mutfağa girdiğimde telefonuma bora abiden mesaj geldi.

abisimmm🫶🏼

"Güzelim, günaydın. Bugün ceydalarda kalacağım, oradan da kendi evime geçerim. Sizin eve kalmak ne zormuş arkadaş. Sürekli bir gülüşme sesleri. Uyutmadınız ulan!"

Bora abinin attığı mesaja kahkahalar atarak güldüm. Gülme sesime gelen arda, neye güldüğüme bakmak için telefona yaklaştı. Hemen ardından bir kahkaha da o attı.

"Vallahi hepsi senin suçun güzelim," diyerek kozunu bana oynadı arda. "Gece ikide beni 'biz harbi evleniyor muyuz anasını satayım' diye uyandırdın!"

Sahte ama ürkütücü sinirini gördüğüm gibi yakınına gittim, yüzümü yüzüne yaklaştırdım ve tatlı tatlı güldüm. "Yapma şunu, uykumun içine sı-"

"Ama yeter ha!" Sinirli bir şekilde sözünü kestim hemen. "İnsan hiç mi heyecanlanmaz be hiç mi demez ne güzel sevgilim heyecanlanmış evleneceğimiz için ben bu şeyleri senden bekledim ama sen yapmayınca ben yaptım hayır ne var yani heyecanlandıysam stres olduysam sanki her ay başı farklı farklı kişilerle evleniyorum da bu-" sözüm yarıda kaldı.

Nefes alamadım lan

"Eee, niye devam etmedin?" Dedi alaycı bir gülüşle. "Nefesim şey oldu be, ne var bunda!" Kaşlarımı çatıp ocağı söndürdüm ve salona gidip koltuğa yattım.

Arkamı döneyim de it gibi gelsin sarılsın. Ne fenasın kız elfin. Vallahi senden korkulur hihihihi

"Ya güzelim, şaka yaptım... hemen de küsüyorsun." Diyerek arkamdan sarılınca annesi harçlık diye kartına kitap parası yatırınca koşarak kitap alan kızlar gibi içimden sevindim...

Böyle adam ederim ben seni arda bey.

"Ne küsücem be, küsmedim." Deyip yanağına bir öpücük kondurdum. Sanki az önce trip atan, trip için diliyle kitap yazan ben değilmişim gibi.

"Bak ne diyeceğim..." dedim hemen tatlı tatlı. Arda bana yine ne geldi aklına bakışı atınca daha da tatlı olmaya çalıştım.

"Şöyle ki..." dedim nefesimi hazırlayıp. "Şimdi biz evlendikten sonra, bir şeyler olduktan sonra, o şeyler belirti gösterirse, ha üstüne bir de o şeylerden bayağı bir olursa ne bok yiyeceğiz?"

"Şeyler derken?"
"Af buyur ardacığım?"

"Ne diyorsun sen yine ya hiç bir şey anlamıyorum!" Sesi yükselmişti. YİNE. "Ya bağırmasana be! Başım ağrıyor zaten." Elimle başımı tuttum ve Arda'nın boynuna gömüldüm.

SANKİ AZ ÖNCE TARTIŞAN BİZ DEĞİLMİŞİZ GİBİ...

"Biz normal bir çift değiliz." Dedi arda belki de milyonuncu kez. Haklıydı da. Sizce normal miydik? Bence değildik. "Biz ne normaliz, ne de anormal. Bizimkisi sadece aşk'a kayıyor gibi, ne dersin?" Dedi gülümseyerek.

Yüzümde salakça bir sırıtma oluştu. "Öyle valla," dedim sırıtmaya devam ederken. Arda gülümseyip alnıma bir öpücük kondurdu. "Ha bu arada, o dediğin şeyi de anlamıştım."

Ney ney ney?
Af buyur?
Bir şey mi dedin?
Sinek mi vızıldadı?

"Hangi dediğim şey Arda'm, tam hatırlayamadım?" Dedim alttan alarak. Arda imalı bir şekilde gülümsedi. "Yemezler bu numaraları güzellik." İşaret ve orta parmağıyla yanağımı kıstırıp elindeki suyundan bir yudum aldı.

"Arda, evlenelim." Dedim bir anda. Ufak bir öksürük sesi geldi Arda'dan. Tamam harbi ufakmış. Düzeldi çocuğum. "Zaten evleneceğiz, güzelim?" Dedi. "Daha ne kadar evlenelim?"

"Sayıdan bahsetmiyorum arda!" Dedim ciddi bir şekilde. "Hemen yarın evlenelim, olur mu?" Arda elimden tutup beni ayağa kaldırdı. Hemen ardından da dudaklarımızı birleştirdi.

Ellerimi boynuna, ayaklarımı da beline doladım. Sıcacık eli belimde gezinirken sırtım sert duvara
Çarpmıştı.

Çok yavaşız😻

Dudaklarımız hızlı bir şekilde öpüşmeye devam ederken bir anda kendimi daha da ileriye götürmek istedim. Nefes nefese ellerim saçlarına dokundu.

Arda'nın sıcak öpücükleri dudaklarımdan boynuma indiğinde başımı duvara yasladım. Sıcak oldu arkadaşım sıcak!

"Arda..."
"Hiç bir şey söyleme şu an, lütfen..."

Sustum. Susmak zorunda kaldım. Çünkü şu saatten sonra kimse konuşamazdı. Bizim dışımızda her şey konuşacaktı belki de bugün.

Bedenim hala Arda'nın kucağında öpüşmeye devam ederken hızlı bir şekilde üst kata çıktık. Kapıyı sert bir şekilde açtım ve ikimizi de odanın içine alıp kapıyı kapattım.

O an gerçekten geldi mi? Ama durmamız gerekiyor. Neden olmuyor? Neden duramıyoruz? Neden bu kadar korkuyorum? Neden bacaklarım titriyor ama aynı zamanda her şeyden çok istiyorum? NEDEN NEDEN...?

"Artık..." dedim nefes nefese. Bu cümle ikimiz içinde geçerliydi. "Artık istesekte duramayız gibi..." var gücümle dudaklarına bir kez daha yapıştım.

Arda'nın küçük bir hamlesiyle yatağa boylu boyunca uzandım. Korkuyordum, evet. Ama biz evlenecektik. Daha nereye kadar kaçacaktık ki? Herkes yavaştan yavaştan kendini bir şeylere, geleceklere hazırlamalıydı.

Kendimi o an sadece, korkuyla karışık, saçma, güzel bir hisse bıraktım. Ne yaşanacaksa yaşansın dedim içimden. Ne olacaksa olsun. Ne bitecekse bitsin...

BİSMİLLAHHH NELER OLUYOR BÖYLE

BİR BÖLÜMÜMÜZÜN DAHA SONUNA GELDİK, VE FİNALE 1 BÖLÜM DAHA YAKLAŞTIK🥺