En Kötü Adamın Annesi Oldum

25.Bölüm

Yuria sessizce adama baktı ve niyetini anlamaya çalıştı. Ancak, adam Yuria'ya herhangi bir gizli niyeti olmayan saf ve net bir bakışla baktı. Bakışları, görmezden gelinmesi zor derin bir şefkat ve sevgi içeriyordu. Yuria bu tür duyguların ne anlama geldiğini anlayamıyordu çünkü bu onu sadece ikinci görüşüydü ve ilk görüşme bile akıp giden bir nehir gibi geçmişti.

Neden bana öyle bakıyor? Net bakışlarıyla Fren'in hastalanmasından sorumlu olduğunu söylemek zordu ama şu anda bunun bir önemi yoktu. Fren'in durumu ciddiydi ve ona yardım edebilecek tek kişi bu adamdı. Yuria'nın birine emir verme konusundaki beceriksizliğine rağmen, adamın ifadesinin sonuçları hakkında tartışmayı göze alamazdı.

"...O zaman Fren'i kurtar. Bu bir rica değil, emirdir." Yuria kararlı bir sesle konuştu, yüz ifadesi olayların beklenmedik bir şekilde değişmesiyle sarsılmıştı.

"Memnuniyetle."

Daha önce hiç kimseden emir almamış bir adamdı ama yine de emir almak onun için son derece doğal bir şeymiş gibi davranıyordu. Bir asilzade zarafetiyle yavaşça Fren'e yaklaştı. Bunu yaparken Fren'in etrafını saran aura ona doğru yükseldi. Adam tek bir hareketle Fren'in enerjisini hafifçe bozdu ve Fren'in aurasını kolayca sakinleştirdi; ardından Fren'i bir taş taşır gibi kayıtsızca yakındaki yatağa taşıdı.

Yuria'nın Fren'e yaklaşma niyetini fark eden adam yumuşak bir sesle, "Çok yaklaşmasan iyi olur," dedi. Fren'in enerjisi hâlâ etrafında sert bir şekilde dönüyordu. Bu enerji hafifleyene kadar ona yaklaşmamak en iyisiydi.

"...Pekâlâ." Yuria, bilinci yerinde olmayan ve acı çekiyor gibi görünen Fren'e yakın kalmak istese de adamın sözlerine uydu. Şu anda sırtını dayayabileceği tek kişi o adamdı. Onu rahatsız etmektense emrine uymak daha iyiydi.

Adam bir an Yuria'ya sevgiyle baktı ve sessizce Fren'e uzandı. Eli çocuğun bedenine dokunduğu anda enerji yeniden çılgınca akmaya başladı ama kısa süre sonra sakinleşti. Adamın gücü o kadar kuvvetliydi ki Fren tüm gücüyle denese bile yakasına bile dokunamazdı. Enerjinin çılgınca aktığı bir durumda bile, enerji bu gerçeği fark etti ve irkildi.

Adamın yaptığı ilk şey Fren'in durumunu incelemek ve anlamak oldu. Ardından, Fren'in aurasını zorla bastırdı ve eski haline dönmesini sağladı. Vücudundaki kendi enerjisini kullanarak bir yol açtı ve yol boyunca dolaşan enerji orijinal yerine geri döndü. Eylemi birkaç kez tekrarladıktan sonra, kontrolsüz enerji yavaş yavaş orijinal durumuna dönmeye başladı. Ancak o zaman acı içinde inleyen Fren'in yüzü biraz daha rahatladı. Adam kayıtsızca Fren'in durumunu inceledi.

'Tsk. Aptalca bir durum.' Ona aptalca meydan okudu. Ne kadar tehlikeli ve pervasız bir seçim yapmıştı. Sadece enerjisini yükselterek kan kustu ve acı çekti. Adamın inkar edemeyeceği bir şey varsa o da çocuğun kinini ve gücünü kabul etmekten başka çaresi yoktu.

"Melez olsa bile, bu benim kanımı miras aldığı anlamına mı geliyor? Fren'in enerjisini ilk hissettiğinde, bunun sadece tanıdık olduğunu düşündü. Fren'in görünüşünde tanıdık izler hissetmişti ama üzerinde fazla düşünmemişti. Ancak Fren'in öfkesini yatıştırmak için enerjisini bedenine akıttığı anda adamın fark etmekten başka çaresi kalmamış.

"Bu çocuk benim çocuğum. Kendi kanını taşımayan bir çocuğun aurası ona bu kadar benzeyemezdi. Ama bu çok tuhaf bir şeydi.

'Varlığından bile haberdar olmadığım bir çocuğa sahip olmak nasıl mümkün olabilir? Bilmeden bir çocuk sahibi olmak mümkün mü? Aslına bakarsanız en başından beri tuhaf olan sadece bir ilk şey değildi. Gözlerini açtığında aniden insan diyarına geçmişti ve nedense iblis diyarına geri dönemiyordu. Sonra, uzun zamandır ilk kez sevimli bir varlık bulmuş ve onu kovalamıştı ve o da kendi çocuğuna bakıyordu... Bunun sadece bir tesadüf olduğuna inanmak gerçekten zordu. Bununla birlikte, Yuria'nın konuyla pek ilgisi varmış gibi görünmüyordu. Bir iblis olarak sahip olduğu üstün duyular ona bunu söylüyordu.
Dolayısıyla, tüm bu koşullar altında, Yuria'nın dışında birilerinin araya girdiği anlamına geliyor olmalıydı. Adam onların varlığını kolay kolay tahmin edemezdi.