My Nerdy Superstar

thirty five..

"Hey yushane.. whats up?? "
I almost shouted when someone yelled at me.. nakita ko si carson, he's smiling intently..

I just looked at my bag again,

"Im fine.. ngayon na ang shooting sa puerto diba, ?"

Then i look back at him
Napansin kong nakabihis na sya ng pang beach,
naka khaki shorts sya and blue ombre colored tshirt with matching shades..

Hindi parin naaalis ang ngiti nya,
Then suddenly i felt concious about it.

"What are you smiling at?? "

Then he shook his head, and breath in..

" you didnt look excited.. are you? "

Ngumiti lang din ako sakanya, nang akmang sasagot na ako'y bigla nalang syang tinwag ng direktor namin..

Its been a month.. yeah a month ago,  i cant find myself doing things that are right.. and carson is always there to keep me happy, nung una ayoko syang kinakausap kasi pakiramdam ko gusto nya lang magtake over sa mga nangyayari samin ng kuya nya, but then i realize , i need friends not enimies, so i just accepted him as a friend... isang bwan din ni hindi nagparamdam si mike.. i didnt know what happened to him.. sinubukan kong puntahan sya sa london to confront him, but he always refuses to talk to me.  Hinintay kong bumaba sya sa opisina nya
I even waited 7 hours straight at the lounge area of his company just to meet him but he always refuses.. i dont know what i did wrong for him to treat me like a scumbag..
And days are past and still.. im still holding on to our relationship...
And this day is our 2nd monthsary.. hindi na ako mag eexpect na may mangyayaring himala sa araw na ito..  ayoko ng umasa, at mag muka nanamang tanga..

Darating din ang araw na siya naman ang maghihintay sakin, at ako naman amg magtatago..

"Miss yushane.. aalis na daw po tayo.."

The assistant direktor said to me.
Then i just take a nod and step my feet on the vehicle..

Sa loob ng isang bwan ng paghahanap ko sa nawawalang bahagi ng puso ko, natuto narin akong mapag isa.. minsan pumupunta parin ako sa condo ni mike para maglinis..  minsan parang ayoko narin magpunta dun, because even the smallest thing in that condo, reminds me of US..
And i always find mysrelf crying and pleasing him to come back.. but now i get used to it..
Pag balik ko galing puerto, aalisin ko na yung iba kong gamit dun, nakakahiya naman kasi kung maaabutan nya pa yun..

Kahit angingay ni penny sa tabi ko di koparin maifocus ang isip ko dito.. laging lumilipad kung nasaan yung totoong kaligayahan ko..

Sa paghampas ng hangin sa muka ko nakaramdam ako ng pagod at konting pagkaantok.. siguro kailangan ko munang ipahinga ang utak ko pati narin ang puso ko..

----------------

"Were heeeeerrrrrreeee."
Napbalikwas si yushane ng marinig nya yung sigaw sa loob ng sasakyan..

Nagpupungas pa sya ng mata, saka nya inilibot ang mata sa paligid..

Nagbabaan na ang iba sa sasakyan pero sya parang walang ganang bumaba..

"Pst.! Girl? "
Napalingon sya ng may kumalabit sakanya.. si penny lang pala..

" oh.. bakit di ka pa bumababa..?"
Tanong ni yushane kay penny.. tumaas lang ang kilay nya dito..

"Eh ikaw??? " tanong naman ni penny sakanya,
Umiwas nalang ng tingin si yushane..

"Girl. Napapansin ko na ang tahimik mo.. whats wrong?  Baka mag alala sayo ang buong team nyan.. is it mike? "