ALTIN GÖLGE - ARAF SERİSİ

10. BÖLÜM

"Kaçış,kurtuluş,yalanların annesiyim. Gürz,harita,düşüş ve yükselişim. Kaosun,yaşam düzeninin yaratıcısıyım. Acı,ölüm,yalanlardan oluşan bir yapıyım."

(The Law-Reach şarkısından alıntıdır.)

Medya;Valtor'un akşamki ziyarette giydiği kıyafet.

-

Karanlık yüzlerden oluşan ordusuna bakıyordu adam. Aklında ki tilkiler durmak bilmeden koşuşturuyor zihnini zorluyordu. Ona seslenildiğini anladığında kafasını sağa çevirdi. "Kral'ım geri dönmeniz çok güzel!" Kadın sinsi sesiyle konuştuğunda adam tıslarcasına konuştu. "Ordunun yanına geç Lacie." Kadın adamın öfkeli olduğunu anladığında itiraz etmeden ordunun yanına gitti. Adam sakin adımlarla ordusunun karşısına geçti. "Siz kimsiniz asker!" Sakin tuttuğu sesiyle konuştu. Gölge askerler hep bir ağızdan "Gölgeyiz Kral'ım!" dediler. Adam öfkesini gizleme gereği duymadan sesini yükseltti. "Madem ki Gölgesiniz! Bizi neden kurtarma çabasına girmediniz?! Sizi cezalandırmamam için ne bahane sunacaksınız!" Adamın öfkeyle dolmuş karanlık enerjisi askerleri boğmaya başlamıştı. "Sizleri toza döndürmemem için bir bahane söyleyin hadi!" Askerleri serbest bırakmak zorunda kalmıştı Gölge Kral'ı,enerjisi şuan çok düşüktü. Yıllarca hapsoldukları için yüzlerce gölge gücünden düşmüşlerdi. "Bizi kurtarmadınız peki çok mu meşguldünüz, özür dileriz!" Alaylı sesi sarayı inletiyordu. Adam bilmiyordu ki,aslında ne Kral idi, ne de bu gölge askerler onundu. Gölge askerler sadece Altın Gölgeden emir alıyorlardı. Rol icabı adamın Askerleriymiş gibi davranmak zorundalardı çünkü emir bu yöndeydi. Adam konuştukça yorulduğunu fark ettiğinde odasına ilerledi. Siyahlar içindeki yatağına uzanıp ellerini karnına koydu. Ne yapacağını düşünüyor acaba ne gibi bir hamle gelebilir diye hesaplamalar yapıyordu. Aynada geçirdiği zaman içerisinde Altın Gölgenin annesi ve babasına çok işkence etmişlerdi,istemesede adam buna mecburdu. Yaşamaları pek mümkün değildi. Ama Altın Gölgenin kanı onları yaşama geri döndürürdü. Geldiklerinin üstünden üç gün geçmişti ama hâlâ güçleri zayıftı. Yorgun hissediyorlardı ve bunu aynada kaldıkları zamana yoruyorlardı. Ama iş farklıydı. Gölge diyarı onların güçlerini gün geçtikçe emiyor belli bir seviyeye geldiğinde emmeyi bırakacaktı. Gölgelerin kalpleri kendileri gibi gölgeydi. Ama atıyor,kan dolaşımını sağlamaya devam ediyordu. Gölgeler sanıldığının aksine dokunulabilir,hissedilebilirdi. Kapısı tıklatıldığında kıpırdamadan gir komutu verdi. İçeri dostu Oliver girdiğinde yatakta doğruldu. Bilgi verecek olmalı ki buraya kadar gelmişti. "Haberlerim var Boris." Oliver adamın yanına oturup tekrar konuştu. "Altın Gölge müttefik toplamış. Hatta halkın karşısına çıkmış." Adama olanları,tehditleri ve uyarıların hepsini anlatmıştı. Kral sessiz kalarak devam etmesini istedi. Oliver lafına devam etti. "Halktan bizi desteklediğini anladığı kişileri oracıkta öldürmüş. Karşımda yer alırsanız sonunuz bundan beter olur falan demiş. Ama halk onu destekliyor. Ana krallıklardan sadece Caed Krallığı bizimle ittifak kurdu. Diğer krallıklardan ise 4'ü bizimle. Kalan 6 krallık onlarla." Kral sinirliydi,ama siniri geçmiş yüzündendi. Bir şeylerin döndüğü hissediyordu ama anlayamıyordu. Oliver alayla gülüp tekrar konuştu. "Bizi karşılarına aldıklarına pişman olacaklar. Sanki bizim neler yapabileceğimizi bilmiyorlarmış gibi karşı safa katılmışlar! Küçük sürtük.." Kral son sözü duyduğunda öfkesi etrafı titretti. "Sakın! Sakın hakaret edeyim deme!" Oliver yaptığı hatayı fark edince başını eğdi ve af diledi. Gölgelere katılan sadece 5 krallık varken,Altın Gölge'ye katılan 9 krallık vardı. Adam kafasında planlar kuruyor,beğenmeyince başka bir plan yapıyordu. O sırada Oliver'ı odadan kovmuştu. En son 10 yaşında gördüğü kız şimdi fazlasıyla büyümüş olmalıydı. O kılıcı bulmalıydı. Kardeşi ona ihanet etmişti,güvenini boşa çıkartmıştı. Aynı hataları tekrar etmeyecekti. Tanrı onu yüzüstü bırakmıştı. Her şeyi görüp bilmesine rağmen neden engel olmamıştı? Adam kendi düşüncelerinde boğuşurken yavaş yavaş uykuya dalmıştı.