Piyade /bxb ✅✔️

14.

Kutalmış

İşlerimin bir kısmını halledip zaman kaybetmeden askeriyeye döndüğüm zaman bir an önce uyumak için sabırsızlanıyordum çünkü bugün yaşadığım şeyler beni kısacası küçük çaplı bir şekilde buga sokmuştu.

Rezan Komutanı kapıda nöbet tutarken gördüğüm zamansa içimi anında tuhaf bir duygu kaplamıştı ona karşı artık şu saatten sonra nasıl davranmam gerektiğini bir an ama cidden çok kısa bir an sorgulamıştım fakat bu duyguda bedenimi terk etmişti.

Oysaki  ben, kendimi bir güzel meyhanede sakinleştirip oradan çıkıp gitmiştim.

Diğer bir kafamı kurcalayan tarafsa bana ne yaparsa yapsın ona başlarda kızsam bile şu birkaç gündür kızamıyordum hatta olayları epey bir etraflıca düşününce onun haklı olduğunu bile düşünmeye başlamıştım.

Bu tutumuma karşı ister döneklik deyin ister aptal diyin ya da ne derseniz deyin ama ben bazı olayların cidden sonradan farkına varan biriydim...

Uzun uğraşlar sonucu da Rezan Komutan ile ilgili yaşadığımız şeyleri  beynimden kısa bir süreliğine silmiştim çünkü düşünürsem kafayı yeme raddesine geliyordum ve bu olanlar benim için haliyle alışılmadık şeylerdi.

Hissettiğim duyguların bir tarifi var mıydı? Yoksa sadece merak duygusu muydu?

Hadi hiç değilse bile ona karşı acıma duygusunu mu hissediyordum?

Homofobik bir ailem vardı, ben de onların kurallarına göre yetiştirilmiştim. Bütün düşünceleri, ne yapmam gerektiğini, nasıl tepki vermem gerektiğinin hepsini babamdan görüp uygulamıştım ama şu an hepsinin yanlış olduğunun farkına yavaş yavaş varıyordum.

Suç benim değildi, ben sadece ailemden gördüğüm şeyleri yapmıştım ve zaten genel olarak, bütün çocuklar da sürekli ailesinden görülen şeyleri uygulamaz mıydı?

Tabii bu durumda istisnalarda vardı ama istisnalar kaideyi bozmazdı.

Rezan Komutan beni görür görmez bana karşı anında arkasını dönerken onun bu tavrına sadece kaşlarımı çatmıştım.

Cidden şu an nankör bir kedi gibi davranıyordu...

Tatlı bir nankör kedi...

"Kolay gelsin." Ona doğru seslendiğim zaman bir yandan da etrafa bakınmıştım ama ondan başka nöbet tutan yoktu.

Beni duymazlıktan geldiği zaman sıkıntı ile derin bir nefes alıp vermiştim.

Belki bugün yaşanan olayları unutmak istiyordu ya da utanıyordu? Hiçbir zaman onun düşüncelerini okuyamayacaktım...

"Komutanım, kimseye söylemeyeceğim merak etmeyin ve kendinizi bu konuda lütfen suçlu hissetmeyin çünkü bu herkesin başına gelebilecek bir olay. O yüzden beni görmezden gelmezseniz çok mutlu olurum, sizin yerinize bir başkası olsaydı yine aynı davranırdım." Sesimi onun duyabileceği bir tonda alçak bir şekilde tutarak konuştuğum zaman tek kaşını kaldırarak bana doğru dönmüştü.

Yaşadığı şey yenilir yutulur bir şey değildi ve o çam yarması ile aralarında bir mevzu vardı ama bu mevzu ikisinin arasındaydı, ben istesem de karışamazdım. Sadece o an, Rezan Komutanı korumak istemiştim ve hislerime göre hareket etmiştim.

"Konuşmak istemiyorum, işine bak velet." Rezan komutanın sırtı dönük olduğu için bana karşı takındığı ya da şu an kullanmış olduğu mimikleri göremiyordum sadece nefes alıp verirken hareket eden omuzları dikkatimi çekmişti.

Evet sinirlendiği zaman sesli bir şekilde nefes alıp veriyordu.

Ayrıca ben velet değildim, sürekli bana böyle hitap etmesi sinirlerimi hafiften bozmaya başlamıştı.

"Bütün bir velete sarılıp yanağını okşadınız ama..." Mırıldandığında dönüp işaret parmağını bana doğru tehditkar bir şekilde sallamıştı.

"Seni mahvederim duydun mu beni? Sen de, bana karşı absürt davrandın ben de aptal olduğum için bir anlığına sana uydum anladın mı? Seninle benim aramda hiçbir şey olamaz çünkü sen de o barbarlar gibi homofobik birisin, karşındaki kişinin ne hissedeceğini, duygularını hiçe sayan zavallısın. Seninle pardon senin gibi biriyle bir ilişki yaşayacağıma kafama sıkarım daha iyi... " Gözleri dolu dolu olduğu zaman sesini sonlara doğru iyice alçaltıp burnunu çekip elindeki silahı omzuna atarak yüzünü silmişti.

"Tabii eşcinsel olsaydım." Elini yüzünden çekip konuşmasını tamamladığında omuzlarıma bir ağırlık çökmüş gibi hissediyordum.

Evet bana öfkesini kusmakta çok haklıydı ve aklıma yanlışlıkla atılan mesajlar geldikçe zaten ben daha çok üzülüyordum...

Bugün onu üzmek değil sadece korumak istemiştim.

*****

Rezan yaralı biri ve sonuna kadar da haklı.