Piyade /bxb ✅✔️

42.

Kutalmış

Rezan Komutan, benimle önemli bir konu hakkında konuşmak istediğini söyleyerek ikimizi de nöbete yazdırdığında boynumu büküp dediğini kabul etmiştim.

Benimle beraber nöbet tutmak istemesi bütün yorgunluğumu alıp götürse bile sanırım dışarıdan oldukça ifadesiz görünmüştüm çünkü Rezan Komutan, yanımdan ayrılırken bana, kırgın bir şekilde bakarak ayrılmıştı.

Aklım başıma geldiğinden bu yana onu üzmek en son isteyeceğim şey bile değilken yine de istemeden kırmıştım ama bu sefer cidden elimde olan bir durum değildi.

Ailemin bana ettiği hakaretler ve söyledikleri kelimeler o kadar zoruma gitmişti ki ilk defa böyle bir olay başıma geliyordu, bu konu hakkında kanatlarım kırılmış gibi hissediyordum ve ister istemez bu moralimin bozukluğunu çevremdeki insanlara yansıtabiliyordum.

Zaten ailem sağ olsun onlar yüzünden iki gündür de ölü gibiydim, ne yemek yiyebiliyordum ne de uyku uyuyabiliyordum kolay değildi.

Onlar ile ilk defa bu kadar sert bir biçimde kavga etmiştim ama bu konuda gram pişmanlığım yoktu sadece onların bu kadar sert bir tepki vereceklerini bir anlığına düşünememiştim.

Onlar beni yok sayıyorsa bunu bende yapabilirdim sonuçta ailemi seçemiyordum ve bu zamana kadar baskı ile büyütülmem onların yüzündendi.

"Erkencisin." Rezan Komutan, yanıma koşarak geldiğinde kızarmış burnuna ve yüzüne bakıp gülümsemiştim.

Havalar gün geçtikçe daha çok soğumuştu ve Rezan Komutan öğrendiğim kadarıyla sıcak havanın insanıydı.

"Sizi bekletmek istememiştim ama dediğiniz gibi bayağı nöbeti erken teslim aldım." Neşeli çıkartmaya çalıştığım sesimle konuşsam bile bunu bir faydasını görememiştim çünkü Rezan Komutan, bana uzaylıymışım gibi bakmıştı.

"Nasılsın?" Rezan Komutan, silahını boynuna asarken konuştuğunda cebimdeki onun için aldığım eldiveni çıkartırken sorduğu soruyu cevaplamıştım.

"İyi olacağım." Eldivene bakıp ellerimden alırken bana sıcacık bir gülümseme sunduğu zaman cidden moralim anında yükselmişti.

Onun yanında iyi olacaktım.

O yanımda olduğu sürece güç toplayacaktım.

"Teşekkür ederim ve seninle konuşmak istediğim bazı şeyler var." Rezan Komutan, Tereddüt ederek konuşup eldivenleri yavaş bir şekilde ellerine taktığı zaman ısındığına dair yüzünde oluşan ifadesine bakmıştım.

Isınmış olacaktı ki kedi gibi mırıltılar çıkartıp gözlerini yavaş bir şekilde açarak bana bakmıştı.

" Üzgünüm, sıcağı seviyorum da biraz." Yanakları anında kızardığı zaman sahte bir şekilde öksürmüştü.

"Çok tatlısın." İstemsizce konuşurken o daha fazla Utanmıştı. "Neyse ben sana her şeyi anlatacağım ki ileride bunun yüzünden aramız bozulmasın." Biraz bana yaklaşıp kulağıma eğilip konuştuğunda içimi anında korku kaplamıştı.

Bir şey demeden onun devam etmesini beklerken, Rezan Komutan kendisini geri çekip doğrulmuştu.

" Sözümü kesmeden dinlersen çok sevinirim. Duyduklarından sonra benden uzaklaşırsan da anlayabilirim." Sesi titreyerek konuştuğunda kaşlarım çatılmıştı, umarım sesi soğuktan öyle çıkmıştı.

"Dinliyorum komutanım." Onun halini incelediğim zaman gözlerim kendiliğinden dolmuştu, her ne anlatacaksa bu konuda zorlandığı çok belliydi.

"Şimdi şöyle." Yerinde sallanıp konuşmaya başladığında bütün dikkatimi ona vermiştim.

O bana açık olduğu sürece ben de ona açık olacaktım ve duyacağım şeyler sanırım hoşuma gitmeyecekti çünkü Süleyman Komutanın adı üstümüze çökmüştü...

*****.