Piyade /bxb ✅✔️

22.

Kutalmış

"Sen kimsin?" Süleyman iti, bana daha dikkatli bakmaya başladığında ona karşı şu an gergin olmam gerekirken ben aksine tam tersi, oldukça sakin bir ruh haline sahiptim.

Rezan Komutan ile benim fikrimce  romantik anlar yaşarken Allahın belası tam da kapıyı çalacak zaman bulmuştu ve pat diye içeriye çay gibi damlamıştı.

Allahtan kapı çalma huyu vardı da ucuz atlatmıştık.

Beni şu an tanımamıştı ama her an tanıması an meselesiydi.

Kapının tıklatılma sesini duyar duymaz Rezan Komutan ile aynı anda birbirimizden uzaklaşmıştık. Rezan Komutan da koşarak koltuğuna oturmuştu.

O hali o kadar tatlıydı ki cidden anlatamazdım.

Civciv gibi hareket etmesi beni içten içe bitirmişti.

Evet bildiğiniz pıtı pıtı civciv gibi koşarak benden uzaklaşmıştı.

"Nüfusuna mı alacaksın? Kimse kim Süleyman. Neden geldin?" Rezan Komutan, gömleğinin kollarını katlayıp bize doğru baktığı zaman Süleyman, bakışlarını benden çekerek civcivime odaklamıştı.

Keşke o gün bu ite daha çok vursaydım da şu an içimde kalmamış olurdu.

"Sana hesap mı vereceğim amına koyayım. Ne zamandan bu yana bana hesap sorar oldun lan it?" Süleyman, Rezan Komutanın masasına doğru yürüyüp ona doğru eğildiğinde adamın yüzünü göremiyordum ama Rezan Komutanın yüzü karşımda kabak gibi belliydi ve ikisinin arasında net bir şeyler vardı çünkü Rezan Komutanı ilk defa böyle görüyordum."Bu oda bugünden itibaren benim odam, al eşyalarını çık odadan. Hadi yallah Rezan. " Süleyman, elini masaya vurarak konuştuğu zaman arkasından kaşlarımı çatmıştım.

Bu ne biçim bir insandı?

Arkasından saldırsam kaç ay ceza alırdım?

"Ne diyorsun lan it, amına koyarım senin bak, muhatap olmayayım olmayayım diyorum ama insanı zorluyorsun Süleyman." Rezan komutan da ellerini masaya koyarak ayağa kalktığı zaman ortamdaki tehlikeli gerilimi çok iyi sezebiliyordum ve ben bu adamdan, bu civcivi nasıl koruyacaktım ulan?

Gerçi civciv dediğim adam pek civcive benzemiyordu ama olsun ben onu böyle kabul etmiştim.

Hoş, şu an onların yanında ben civciv statüsüne giriyordum...

"Doğru düzgün konuş almayayım ayağımın altına Rezan." Süleyman, Rezan'a doğru eğildiğinde bu durumda ikisi oldukça yakın durmuştu ve bu aptal durum benim, hafiften bir güzel sinirimi bozmaya başlamıştı.

"Komutanım, ben çıkayım mı?" oldukça sesli bir şekilde öksürüp dikkat çekmeye çalıştığım sırada Süleyman birden arkasını dönüp bana doğru bakmıştı. Kararmış gözleri ile göz göze gelmiştim.

Rezan'ı çok fena arzuluyordu bunu o gözlerde çok net bir şekilde görebiliyordum, bu olay çok iğrenç bir hâl almaya başlamıştı.

Fena canım sıkılmıştı...

"Sen burada hâlâ ne yüzle duruyorsun lan şerefsiz?" Süleyman, doğrudan bana küfür ettiğinde resmen suratıma balyoz yemiş gibi olmuştum.

Tamam burada bütün komutanların çoğu, bir sebep yokken bize küfür ederlerdi bu olaya oldukça alışıktım ama şu an bu aç köpeğin bana birden bire etmesi çok fena zoruma gitmişti.

Ben cevap vereceğim sırada Rezan Komutan gürültülü bir şekilde ayağa kalktığı zaman ikimizde ona doğru dönmüştük.

-Sen onu boş ver de bana odaklan Süleyman Komutan.

Hayır odaklanmamalıydı...

O itin kim bilir aklından neler geçiyordu.

"Hayır odaklanmayın Komutanım." Onlara doğru atıldığım zaman Rezan kaşlarını çatarak bana bakmıştı bir yandan da odadan defolmamı söyler gibi çaktırmadan elini oynatmıştı.

Hayatta çıkmazdım ulan, bu ikisini ölsem baş başa bırakmazdım.

"Ne?" Süleyman, bütün dikkatini bana verdiğinde hafiften tutuşmaya başlamıştım çünkü çok dikkatli bakmaya başlamıştı.

"Dur bir dakika, ben seni bir yerden tanıyor gibiyim." Süleyman, yanıma yavaşça yaklaşıp etrafımda döndüğünde Rezan Komutan, resmen koşarak yanımıza gelip Süleymanın bileğini tutmuştu.

"İnsan insana benzer Süleyman, nereden tanıyacaksın? Hadi gel biz seninle konuşalım. " Rezan Komutan, bilekten tuttuğu yeri hafifce bırakarak Süleymanın elini tutup onu kendine doğru çekmişti.

Süleyman, anında beni satarak Rezan'a odaklandığı zaman ikisinin tutuştuğu ele odaklanmıştım.

İçimde bir şeyler paramparça olmuştu...