Piyade /bxb ✅✔️

41.

Vote artabilir mi?
*****

Rezan

Kutalmış yemekhaneye gittiğinde Ceyhun ile birlikte tek başımıza odada  kalmıştık ve Ceyhun, aklıma şeytanlıklar sokarak bu olayın doğru olup olmadığını öğrenmek için bir de benim ailesini aramamı söylemişti.

Evet, Kutalmış'ın ailesini arayarak olayın gerçek olup olmadığını öğrenecektim ve onun aklına uyarak da bir güzel her şeyi öğrenmiştim.

Ailesinin numarasını nereden bulduk diye sorarsanız da o işi Ceyhun halletmişti. Kutalmış ile beni odada tek bırakıp sözde bize kahve almaya gittiği zaman bizimkilerden Kutalmış'ın ailesinin numarasını bulup almıştı.

İşin kısası, Ailesini durumu öğrenmek için aramıştım ve bir de ben, onlardan bir güzel fırça yemiştim. Daha önce duymadığım hakaretler işitmiştim ki şu an Kutalmış'ın duyduğu acıyı daha net anlıyordum.

Yani Kutalmış tamamen doğru söylüyordu...

Ciddi manada herkes anne baba olmamalıydı.

Benim için ailesini karşısına almasını zaten beklemiyordum ve bu konuda ona daha fazla destek nasıl sağlayabilirdim? Tamamen beynim durmuş gibiydi.

Benim için ilk defa birisi böyle bir şey yapmıştı, bir yandan mutlu olsam bile diğer yanım aşırı derecede rahatsız olmuştu çünkü Kutalmış'ın birden bire böyle bir şey yaşaması beni derinden sarsmıştı.

"Yalnız harbi çocukmuş he, ben okeyi verdim. Askerliği bitince buradan bir iş ayarlarız ev tutarız ikiniz paşa paşa geçinip gidersiniz." Ceyhun bana öpücük atarmış gibi hareket yaptığında onun bu haline burukça gülümsemiştim.

Ev sorun değildi. Kutalmış, annem ile benimle de kalabilirdi.

Biz hep birlikte bir evde de yaşayabilirdik eğer isterse ona ayrı evde açabilirdim. Bu konular benim için pek önemli olaylar değildi.

Benim burada asıl endişelendim nokta, Kutalmış'ın, benden çok çabuk sıkılmasıydı.

Onunla şu an toksik ilişki yaşıyor gibiydik ve birden bire ailesini, benim için karşısına alması çok büyük bir davranıştı. İleride bunun için bana laf yapmasını ya da pişman olmasını istemiyordum.

Evet belki bu konu üzerine çok düşünüyordum ama Kutalmış yanımda içi dışına çıkana kadar ağlamıştı ve onun o görüntüsü benim gözümün önünden gitmiyordu.

"Ev büyük bir mesele değil, eğer isterse benimle de kalabilir. Okul okumasına da seve seve destek olurum ama..." Kelimeler bir bir boğazıma dizildiğimizde zaman Ceyhun tek kaşını kaldırıp "Ama?" demişti.

"Benden sıkılmasından korkuyorum ya da ileride bu kararını en ufacık bir tartışmada yüzüme vurmasından birazcık tedirginim." Oturduğum yerde toparlandığım zaman, Ceyhun hafifçe öne doğru eğilip bana inanmıyormuş gibi bakmaya başlamıştı. O böyle bakarken ben kendimi daha kötü hissediyordum...

"Evet endişeni anlayabiliyorum çünkü Atilla ile ben de aynı yollardan geçtik ve hatırlarsan Atilla da benim için ailesine karşı gelip evden atılmıştı. Aynı duyguları ben de yaşadım ve şu an Atilla ile ben evliyim yani kısacası geleceği bilemezsin, anı yaşamaya bak ve erkeğine sahip çık. Şu an yaşadığın olayları, yaşayacağın olayları düşünerek yaşarsan geleceğini de bir kısmını önleyebilirsin. Eğer gelecekte Kutalmış ile ayrılmış olursan ya da onun bir kavgamızda bu meseleleri yüzüne vuracağından endişeliysen hiç düşünme bile bırak siktirsin gitsin, sen elinden geleni yapmış olacaksın ve senin asıl korkun bunlar değil ben onu da biliyorum. "Ceyhun, nefes almadan konuştuğu zaman yüzüne beklentiyle bakmıştım.

O ise ilk önce derin bir nefes alıp oturduğu yerden kalkmıştı.

-Süleyman konusunda tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorsun ama eminim bu bütün korkuların yersiz ama tabii insan yaşamadan bilemez. Bunu bilmenin ya da anlamanın bir tek yolu var o da Kutalmış ile konuşmak.

Ceyhun, yanıma gelip bana sarıldığı zaman kollarımı ona dolayıp kafamı omzuna koymuştum.

Süleymanı sevmiyordum, Kutalmış itinden hoşlanıyordum ama Ceyhun'un dediği gibi de çekincelerim vardı ve o tamamen haklıydı.

Kutalmış ile konuşup ona bütün her şeyi anlatacaktım...

****

Bundan sonra kaos yok aşk var nfnfnnf