FİRUZE

14.Bölüm

Ruhum, çığlık çığlığa yardım isterken.
Bedenim pes etmiş ve sessiz bir şekilde hayatın son bulmasını bekliyor du.
☄️

Acı bizi hayata hazırlar derler, sanki olması gereken buymuş gibi. Hayatımızda her zaman acı olmalıymış gibi, mutlu olsak da devamında hüzün olmalıymış gibi. Oysa bizi en çok mutlu etmek hazırladı, sevmeyi bilmek, sevilebilmek...

Şaşkın bakışlarım ile Alparslan beye bakarken o beni dinlemeden arabaya binmiş binmem için eli ile işarette bulunuyor du. Ne yapacağını şaşırmış bir şekilde bakarken camı açarak başını uzatmıştı bile.

"Bence hiç sıkıcı bir adam değilim firuze, üstelik insan da yemiyorum."

Pes etmiş bir şekilde başımı sallayarak arabaya doğru yürümeye başladım, Alparslan beye dönmem ile yüzünde ki zafer sırıtması ile şaşırmıştım.

"Ee nereye gidiyoruz ilk?"

Derin bir nefes alıp kemerimi bağladım.

"Sadece markete uğramam gerekiyor."

Memnuniyetle başını sallayarak arabayı çalıştırdı.

"Nasıl gidiyor, bir sorun yok değil mi?"

Aklıma gelen olaylar ile anlatıp anlatmamak için kararsız kaldım ama bir çok şeyde onun sayesinde baş edebilmiştim.

"Güzel gidiyor. Alparslan bey, ben... Ben öz annemi buldum."

Şaşkın bakışları bana değip hızla önüne döndü.

"Aramam demiştin, yani en azından araştıralım dediğimde hayır demiştin."

Başımı sallayarak kısa bir anlık bakışlarımı camdan akıp giden yola çevirdim.

"Bende öyle planlamadım aslında ama kader mi dersiniz, yoksa tesadüf mü bilemem ama oğlu ile aynı okulda karşılaştık. Birbirimizden haberimiz olmadan arkadaş olduk konu içinde o kadının adı geçince anladım çoğu şeyi."

Bir şey söylemiş ama anlamamıştım. Uzun bir süre susmuş ilk konuşan o olmuştu.

"O kadını gördün mü? Anneni yani."

İç çekerek bakışlarımı yüzüne çevirdim.

"Hakkım var mıydı bilmiyorum ama hesap sormak istedim, beni istemiyor oluşunu anlardım ama ona bu kötülüğü yapan adama emanet etme sebebini, en azından bir yetiştirme yurduna verebileceğinin hesabını sormaya gittim. Verdiği cevap ise, " kendi oğluna öyle sevgi ile baktığını görmem ile sana da sevgi dolu bir aile verebilir sandım." Oldu. Daha sonra ise kurduğu düzeni bozmamamı söyledi."

Alparslan bey çatılan kaşları ile bana döndü bir süreliğine.

"Düzenine sokayım onun, başına neler geldi bu kadın bunu mu dedi sana?"

Sinirli yüzüne uzunca baktım, yabancı bir hissiyat bedenimi esir alırken derince yutkunup önüme dönerek başımı salladım o görmese bile.

"Siz, beklememi söyledikten sonra telefonum çaldı. Sarp sanıp açtım ama o kadındı, görüşmek istiyor. Sarp'ın anlattığına göre düşünen bir tavrı varmış, bilmiyorum Alparslan bey istediğim bir aile değil ama bugüne kadar yaşadığım şeylerin ağırlığı altındayım."

Arabanın durması ile geldiğimizi anlamıştım. Derin bir nefes alıp ineceğim an kolumda hissettiğim el ile dondum.

"Yaralar tek başına sarılmaz Firuze, yanında birini istersen ben buradayım."