FİRUZE

27. Bölüm

Ölüm sensizlik iken, sessizliğin katilimdir sevgilim.

Aynı Dündeyiz- Hidra ❤️‍🩹

☄️

Yarınlar bir gelecek, dünler birer geçmiş.
Duyguların olduğu her bir hayat planı kişiye acı olarak geri dönüyordu. Duyguların katili insan iken, katledilen duygularımız bir çiçeği solduruyordu.

Ekip ile yaptığımız yemekler ardından kendimizi bir yerlere atmıştık tekrar. Yorgun, bitkin ve açtık...

Alparslan'ın gittiği andan itibaren işler daha da yoğunlaşarak bir çığ olmuş üzerimize geliyordu. Ayçin henüz dönmemişti mesela, neler oluyordu bilmiyordum ama bildiğim tek şey iyi şeyler olmadığıydı.

Çalan telefonum ile yemeğe beni bekleyen ekip arkadaşlarıma döndüm.

"Arkadaşlar siz yemeğe geçin ben size yetiştirim."

Beni onaylayarak ayarlanan masaya geçmişlerdi, derin bir nefes alarak cep telefonumu cebimden çıkarttım. Alptekin dedenin ismi ile tebessüm edip çağrıyı yanıtladım.

"Alptekin dede."

Her daim canlı çıkan sesinin aksine sesi solgundu.

"Firuze, kızım nasılsın?"

"Ben iyiyim dedeciğim de senin bir şeyin mi var?"

Susması ile artık gerçekten de bir şeyler olduğuna emin olmuştum.

"Kızım benim senden özür dilemem gerekiyor. Bu yaşıma kadar dürüst yaşamış yalandan uzak durmuştum, hayat öyle bir oyun kurmuşki bana ben yalana batmışım. Özür dilerim kızım."

Neler olduğundan,Alptekin dedenin ne demek istediğinden hiçbir şey anlamamıştım.

"Alptekin dede, beni korkutuyorsun. Neler oluyor?"

"İstanbul'dayım kızım, yanına geliyorum beni bekle."

Kapanan telefon ile içimde sıkıntı giderek büyümüştü. Aklıma gelen şey ile hızla Alparslan'ı aradım.

"Güzeller güzeli sevgilim beni çok özlemiş olmalı."

Tatlı sesi içimi feraha kavuştursada bu kısa sürmüştü.

"Seni elbette ki çok özledim sevgilim. Ama sana söylemem gereken bir şey var."

Ciddileşen sesi ile gerginliğim tekrar eski boyutuna dönmüştü.

"Dinliyorum güzelim."

Ciğerlerime soluduğum havayı dışarı salarak gözlerimi yumdum.

"Alparslan, değişik şeyler oluyor. Alptekin dede aradı az önce beni, özür falan diledi. İstanbul'dayım falan dedi, Alparslan ben senin bilmediğin şeyler de biliyorum. Ne olur hemen dön Alparslan."

✨

Ben ve Alparslan karşılıklı sessiz bir şekilde oturmuş olacakları bekliyorduk.
İçimde korku kor gibi büyürken ellerim titriyordu. İtiraf ettiğim gerçek ile kısaca yüzüme bakmış ve hiç bir şey söylemeden susmuş ve gelecek olan dedesini bekliyordu.

Aradığım dakikanın 20. Dakikasında restoranta gelmişti, meğerse sürpriz yapmak isteyen sevgilime asıl sürprizi ben ve dedesi yapmıştık.

İyi halt ettiniz Firuze!

İç sesimin kızgın sesine karşılık bende kızdım kendime, ağlamak istiyordum ama akacak olan damlanın bir kaybediş olmasından korkuyordum.

Kaybetmekten korktuğum şey; para, ev hatta eğitimim bile değildi. Bunlar olurdu, gelirdi tekrar ama Alparslan benden gitmesin istiyordum. O hep bende kalsın...